Soms

#1

Leer je iemand kennen.
Het klikt meteen, weet niet hoe ik het uit moet leggen.
We hebben deze week de schoonouders van mijn neef leren kennen. Mijn neef woont samen met mijn oom en tante in Nieuw Zeeland. Zijn schoonouders zijn echte NZ-landers, 2 mensen die vol in het leven staan. Met een flinke dosis humor (daar houd ik wel van) en die van alles genieten.

Kun je je voorstellen dat je de supermarkt een toeristische attractie vind. Nou ik heb het van de week gezien. Gewoon geweldig om te zien dat ze hun verstand stonden te verkijken op de vele soorten koffiemelk die we hier kennen. Hoe ze een dropje proeven, want dat kennen ze daar alvast helemaal niet.

Maar helaas, na 2 dagen moesten ze alweer naar huis en zien we ze waarschijnlijk nooit meer. Lang leve de electronische snelweg! We hebben al adressen en e-mail adressen uitgewisseld.

He, ik word er gewoon helemaal filosofisch van.

Sorry, jullie kunnen hier waarschijnlijk niks mee, maar wilde het toch ff kwijt

Groetjes Miriam

#2

Jah, en dan ga je toch altijd even aan jezelf denken. Tenminste vind ik. We vinden alles maar zo gewoon terwijl we het eigenlijk toch best wel heel erg goed hebben. En we kunnen tegenwoordig niet meer genieten van de kleine dingen.
Wat ik trouwens wel altijd probeer.
Het is maar goed dat we kleine kind(eren) hebben, die laten ons dat dan toch maar weer doen op hun grote ontdekkingstocht op deze grote wereld.

Phoehee, das wel heel erg diep als ik het zo terug lees!

Groetjes Miriam

#3

wat ben ik toch blij dat andere mensen de wereld wel willen ontdekken…
laat mij maar lekker een twentse boerin blijven!! heerlijk hier in mijn eigen stadje, waar ik bijna iedereen ken en mijn moeder vlakbij woont…

#4

Nou ik ook blijf lekker in dat gekkedorp hier…

HIHI

Liefs Tries

#5

Hahaha!
Ik heb een oom en tante in Canada wonen, waar we weleens geweest zijn.
Het is daar ontzettend mooi en groot en ruim en een mooie natuur…etc. etc.
Maar als we (waar vandaan dan ook) na een paar weken weer naar huis gaan ben ik toch weer blij hoor!
Lekker plat en vlak, molentjes, lekkere kaas (i.p.v. die nep-zweet-kaas in canada en amerika) en nog meer van dat soort dingen.
Alleen valt elke keer weer op dat de mensen hier in Nederland zo’n HAAST hebben. Bij de kassa’s, op de weg…maakt niet uit waar.
En voor je het weet doe je er zelf weer aan mee.
Da’s wel jammer.
In Canada en Amerika zijn de wegen zo lekker breed enzo. En over het algemeen de mensen iets relaxter dan in Nederland.
Maar goed…elk land heeft z’n leuke en minder leuke dingen.
Maar uiteindelijk kies ik toch voor Nederland hoor!
(Nu ff niet trouwens, eerst wel even naar Frankrijk hoor, hahaha!)

Groetjes, Bianca

#6

Ik moet er gewoon niet aan DENKEN om geen kind te hebben!!!
Ik ken zelf ook iemand die geen kinderen heeft en daar best erg mee zit.
Een kind is gewoon heerlijk!!
Ondanks de zogenaamde “lasten” die het met zich mee brengt, waar ik tot nu toe trouwens zelf weinig last mee heb.
Ik bedoel: je weet nou eenmaal dat je minder “vrijheid” hebt en dat een kind weleens vervelend is en dat het een verantwoordelijkheid is etc.etc. Dat WEET je van TEVOREN. Bij mensen die daar over zeuren moet ik altijd erg mijn mond houden. Want je zal maar geen kinderen kunnen krijgen ofzo!
Nou ja, voordat mijn “betoog” te “heftig” wordt zal ik stoppen, hahaha!!!
Ik ben in ieder geval super-trots en onwijs blij en gelukkig met Stephan en dankbaar dat ik een kind heb mogen krijgen!

Groetjes, Bianca