Nou, morgen is het weer zover. Dan moet deze dame weer aan het werk, na een paar weekjes vakantie. En ik moet zeggen, ik zie er gewoon even erg tegenop. Al die tijd lekker samen met die kleine geweest, en morgen moet hij weer naar het dagverblijf… Ik ga hem echt missen. Afgelopen weekeind weer eens ouderwets wezen stappen, (tjemig, ik voelde me wel opeens öud"tussen al die zoekende vrijgezellen, en jonge zorgeloze mensen, daar sta je dan te swingen als papa en mama…een aparte ervaring) en Ian bij opa en oma geweest. Oma paste wel eens eerder op, maar dan kwam ze bij ons thuis oppassen. Nu is hij dus daar geweest. De hele boel bij elkaar gekrijst. Hij had gewoon last van "verlatingsangst"zo leek het wel. Toen wij weggingen moest hij huilen, en latrer bedaarde hij wel, maar zodra oma hem in het campingbedje zette, of in de wipper, en ze even niet in zijn gezichtsveld was, begon de ellende. Gillen, schreeuwen, helemaal over de rooie. Zielig!! Maar goed dat ik dat niet wist want ik was accuut terug gegaan om hem te halen! Sindsdien lijkt hij opeens wat eenkennig…dus ik zie er bere tegenop om hem morgen weg te brengen naar de opvang… Hebben jullie ook ervaring met een dergelijke situatie, en hoe reageren jullie hierop???
Jullie horen het morgen nog wel…
Snik, voorbij is de vakantie!
sterkte hoor! op dit soort momenten ben ik altijd weer blij thuismoeder te zijn,hoef ik dit niet te beleven.Maar kan me best voorstellen dat het effe slikken zal zijn morgen zeker als ie weer alles bijelkaar gaat krijsen
Kussies
Sterkte morgen Corrine!!! Nooit fijn als ze dat doen, je voelt je zo slecht dan hé. Terwijl ik vind dat het goed is dat Lucas een dagje in de week niet thuis is, maar hij gaat naar mijn vriendin. Is toch wel een beetje vertrouwd, daar kom ik dan ook veel vaker met hem dan alleen de dinsdag.
Lucas begint nu pas eenkennig te worden, hij is nu ruim 20 maanden. Ik geef hem meestal gelijk aan iemand anders en dat gaat goed bij Lucas. Moet hij wel even wennen maar dan is het ook best. Dat doe ik nu ook zeker omdat hij ook niet altijd bij opa en oma wil zijn. Ja, en daar blijft hij zo af en toe ook eens slapen en dat is toch wel makkelijk!
Heel veel sterkte morgen.
Groetjes Miriam
Hoi Corrine !
Ben super-benieuwd hoe het gegaan is vandaag op je werk.
En inderdaad, ook ik ben blij dat ik huismoeder ben…(zoals Kim ook al zei).
Het is gewoon vreselijk (vind ik) om je kind al krijsend achter te laten, ook al is het bij je ouders ofzo. Het blijft vervelend.
Nou, we horen wel hoe je het gehad hebt vandaag!
Liefs, Bianca
pfffffffffff!!! TOESTANDEN!!! het brengen ging prima hoor, althans , Ian vond het prima(terwijl ik me daar vannacht zo druk over had liggen maken, en ik geen oog heb dichtgedaan…) maar, meneertje wilde er dus niet in bed! Zo lang hij op schoot, of in de buurt van de leiding was, was hij vrolijk, zelfs druk en actief, maar zodra ze uit zijn vizier waren, DRAMA!!! En om ongeveer 11 uur werd hij moe, (rode wangen, oogjes wrijven, je kent het wel) en werd hij op bed gelegd, en dat was dus geen goed idee, vond Ian, en heeft de hele tent bij elkaar gekrijst. Precies op dat moment belde ik v.a. mijn werk naar het KDV om te vragen hoe het met 'm ging, en ik hoorde het gekrijs op de achtergrond. Jullie snappen vast hoe ik me toen voelde… erg rottig dus, en da’s zacht uitgedrukt. Enfin, ze hebben hem toch maar uit bed gehaald, en toen was alles weer oke. Gelukkig belden ze me even op om me te vertellen dat ik me vooraL GEEN zorgen moest maken, en dat hij alweer helemaal de oude was, maar toch bleef ik bezorgd. Toen ik hem ging halen was er niets aan de hand, alleen was hij bek-af. Viel in de auto als een blok in slaap, en was amper wakker te krijgen voor het eten. Uiteindelijk,na veel pijn en moeite gegeten, gebadderd…viel hij in bad, zittend, met duimpje in zijn mondje weer in slaap. Heb hem slapende afgedroogd, aangekleed, en ben een half uur met hem in mijn armen op de bank gaan zitten. Toen voelde ik me weer helemaal tot rust komen… Hij sliep gewoon door, en ligt nu luid snurkend in zijn bedje…schattig!!! Heb net het överdracht"schriftje gelezen over het wel en wee vandaag op het KDV, en afgezien van dat ene huilmoment in zijn bed, en 2 kleine paniekmomentjes bij hem toen hij even geen volwassenen om zich heen zag, heeft hij een prima dagje gehad, veel gekletst en veel gelachen… Nou, zijn moeder had een iets minder prettig dagje, maar door deze zure appel zijn we nu heen. Ik hoef pas dinsdag weer te werken, dus ik neem het er nog even lekker van.
Bedankt trouwens voor jullie lieve begripvolle reacties, die deden m,e erg goed. Soms heb ik ook wel eens het idee: Ik stop met werken, en ik wordt huismama. Aan de ene kant lijkt het me fantastisch, maar als ik dan gewerkt heb, en ik heb echt een superleuke, afwisselende baan, ik werk met fantastische, maar zeer moeilijke kids, heb geweldige collega’s, en ik werk nu op dit moment maar 14 uur per week (ivm bekken, was eerst 20, daarvoor 28 uur) dan geniet ik daar ook heel erg van en krijg er echt energie van. (behalve de eerste dag na een vakantie…)tegelijkertijd voelt mijnh werk ook een beetje als “roeping”(of word ik nu erg zweverig) en daarom laat ik het niet zo gauw los. Maarja, thuiszijn is natuurlijk ook heel fijn…heel dubbel allemaal…
Hoi Corrine,
Fijn dat je eerste werkdag voorbij is! Heel schattig om te lezen hoe Ian in slaap viel in bad enzo. Lekker effe met hem geknuffeld…groot gelijk!
Kan me best voorstellen dat het nogal “dubbel” is, huismamma zijn of werken. Ik mis werken soms ook (en zo’n baan als jij hebt zou ik zeker missen, geeft veel voldoening denk ik!). Maar tegelijkertijd ben ik erg blij dat ik niks van Stephan hoef te missen.
Nou, GENIET van je paar vrije dagen en natuurlijk van Ian (oké, en van John die je zo aardig drinken brengt tijdens het computeren,hahaha!)
Liefs, Bianca