Poeh, moet even wat kwijt hoor.
Ik heb nog altijd strijd om m’n zoontje overdag te laten slapen. Sinds kort leg ik hem op vaste tijden in bed, meestal klopt dat met de signalen die hij afgeeft: gapen, oogjes wrijven, enz. Maar huilen dat ie dan doet! Tegenwoordig is het geen huilen meer, maar keihard gillen! Onophoudelijk… ook als ik hem dan oppak, huilt ie maar door. Hij blijft er zo in hangen.
Het zal ongetwijfeld wel weer zo’n rot-sprong zijn of zo, maar het breekt me zo op. Ik heb er dan echt geen zin meer in! En áls ie uiteindelijk bekaf toch in slaapt valt, is het na een uur, met geluk 1,5 uur weer klaar… gelukkig is ie dan wel weer vrolijk hoor.
Laten huilen heeft hier absoluut geen zin, dan gaat ie gerust een uur of langer door!
Maar wie heeft er ook altijd strijd voor het slapen gaan?
Hoe ga je daarmee om?
Soms kan ik er wel een potje naast gaan staan huilen!
Dat was het weer… ik hoop op wat reacties…
Mirjam



