Snel paniekerig en ongeduldig

#1

Hallo mamma’s,

Ons dochtertje van 2 jaar zit weinig stil. Vanmorgen op de PSZ hadden ze haar weer in een speciaal kinderstoeltje gezet. Als ze de kans krijgt dan zit ze nauwelijks op haar stoeltje. Ook merk ik dat ze vaak zeer ongeduldig is, ze wil gelijk uit haar stoel, nu drinken of bv opgetild worden. Haar reacties zijn ook dikwijls paniekerig alsof er iets ergs gebeurd of gaat gebeuren terwijl er niets bijzonders aan de hand is.

Is dit ook typisch peuter gedrag?

Wij proberen haar uit te leggen dat ze ook geduld moet hebben … mamma komt er zo aan of straks krijg je drinken, op haar stoeltje zitten ipv hangen/staan etc. etc. Proberen hier rustig mee om te gaan.

Het meest zorgelijke vind ik de paniek reacties, ze komt gelijk in actie en haar hele gezicht/lijf is paniek … terwijl ik niet weet waarom?

Groetjes Esther

#2

Hoi Esther,

Heel herkenbaar, Job is nu bijna 3 en het begint iets af te nemen.
Maar de paniekreacties zijn er nog steeds wel, om niks eigenlijk, hoewel ze wel minder heftig zijn zoals jij ze beschrijft.
Het niet rustig op een stoel kunnen zitten ken ik.
Op de psz kan hij het goed, maar thuis, pff of hij staat op zn stoel, zit aan werkelijk alles wat er ook maar op tafel staat, of hij dondert er af en ligt onder de tafel.

Sja of het normaal peutergedrag is? Zou het ook wel willen weten.

Gr Maaike

#3

Hoi Maaike,

Helaas reageren er weinig moeders waardoor ik me dus ook af vraag of dit normaal peuter gedrag is. Eigenlijk zijn die paniek reacties wisselend, opvallend is ook dat ze dan zo’n piepstemmetje heeft …

Zoals Job heeft Fabienne het niet, nog niet misschien, ze is een klein half jaartje jonger maar wel op de stoel, bank staan en pakken wat ze pakken kan, elke dag weer. Nu moet ik eerlijk zeggen dat ze die dingetjes heel netjes pakt en er een soort spelletje van maakt. Er op en er af … Van de stoel/bank vallen is hier nog niet gebeurd. Ik corrigeer haar wel steeds maar vroeg of laat dondert ze er een keer vanaf natuurlijk.

Groetjes Esther

#4

Hey,

Die kleine van mij zit ook geen minuut stil, als ik op moest noemen waar ik me aan irriteer en soms echt gek van word is dat het enige wat ik kan bedenken. Alles moet meteen en alleen spelen ho maar… Ik kan je niet zeggen wat je moet doen maar ik weet precies wat je bedoelt. Laatste gooide hij met speelgoed, en zette ik hem voor straf op de bank en er stond een tekenfilm op. Hij heeft toch bijna een kwartier rustig zitten kijken. Het kan dus wel, maar om datvaker voor elkaar te krijgen weet ik zo gauw ook niet hoe ik dat voor elkaar moet krijgen

#5

@ Esther, je zou eens moeten gaan kijken wat er precies voor ‘‘prikkels’’ zijn op de momenten dat ze een paniek reactie krijgt.
Job is bv nog steeds bang voor onbekende geluiden, dingen waar hij geen grip op heeft etc.

@ Koosje, ook heel herkenbaar, Job is afwisselend heel druk, maar kan ook gewoon rustig spelen, en heeft ook momenten dat ie zo moe is dat ie voor de tv ‘‘in elkaar zakt’’ met zn duim in de mond, terwijl ie meer dan genoeg slaapt.

En inn geen tips, maar heel herkenbaar en soms doodvermoeiend.
Job is onderzocht op autisme, heeft ie gelukkig niet, maar er is ook, toen was ie nog heel jong een ‘‘sensorische integratie stoornis/problemen’’ genoemd.

#6

@mamajob … Fabienne is een heel gevoelig meisje. Laatst zat ze op tafel en toen zei ik; Fabienne stout, mag niet op de tafel zitten en ze begint heel hard te huilen! Als ik zeg of ze op de gang wilt staan dan is dat al een voldoende waarschuwing want ze vind dit heeeeeel erg.

Voor mij herkenbaar want ik ben zelf van kinds af aan erg prikkel gevoelig en heb daar ook in de loop van mijn leven last van gehad. Ook wel HSP genoemd. Het is even leren hoe daar mee om te gaan maar dat ik mijn dochtertje op een wat andere manier mag begeleiden is wel duidelijk. Ga er zeker op letten wat de prikkel is dat haar 1 paniek reactie veroorzaakt.

Groetjes Esther

#7

Job is ook heel gevoelig, grappig, die zegt om alles ‘‘sorry’’ of ‘‘foutje’’ ook als ie iets doet wat helemaal niet zo erg is maar waarvan ie bang is dat ik het niet goed vind ofzo.

#8

Ik herken het ook wel wat je zegt en op het KDV zeggen de juffie’s het ook wel eens tegen ons dat hij zo gevoelig is en soms druk en boos om niets.
Ik vroeg of andere kindjes dat ook wel eens hebben … nou niet echt, soms wel eens een dagje als ze niet in hun hummetje zijn.
Dus ik maakte me er ook wel eens zorgen over.

Hij kan zich heel erg afgewezen voelen … als ik bijvoorbeeld vraag wil je kleuren ? en hij zegt JA en ik wil dan papier en potloodjes voor hem pakken begint hij te schreeuwen/huilen en loopt weg en gaat in een hoekje staan en is verdrietig.
Dat gebeurt ook op het KDV … hij denkt dan dat we hem in de steek laten, maar we pakken alleen maar potloodjes voor hem en dan moet hij even geduld hebben maar hij voelt het blijkbaar anders.

Ik denk dat het vanzelf minder wordt als ze beter dingen gaan begrijpen als je iets verteld maar ook zeker wanneer ze zelf zich beter kunnen uiten in woorden.

Ook is hij druk en kan niet stilzitten enz.
Je bent niet de enige met z’n peutertje!

Ons kind is er een van uiterste met veel karaktertrekjes en het is een hele uitdaging om te helpen worden wie hij is.

Lilypie Second Birthday tickers

#9

Het wordt idd beter naarmate ze ouder worden.
Job is nu bijna 3, begrijpt heeeeeel veel en heeft een mega woordenschat, dus wij kunnen bijna alles uitleggen en bepraten, dat scheelt enorm.

#10

@mamajob … Fabienne zegt ook idd heel vaak sorry! of oeps! terwijl het niets ergs is. Iets laten vallen, sorry … iets vies maken, sorry … etc. etc.

Fabienne maakt zich nu steeds meer een beetje los van ons dus voelt zich minder snel in de steek gelaten. Wij vertellen altijd vantevoren wat we gaan doen, dat scheelt ook enorm. Alles wat plotseling is dat maakt haar van streek. Even naar de toilet kan tot een enorme huilbui lijden en o wee als je haar even over het hoofd ziet of niet ziet omdat iets anders even eerst gedaan moet worden! Dan voelt ze zich ws in de steek gelaten, niet gezien of zoiets. Maar het gaat beter … vooral niet te streng benaderen, haar emoties niet afwijzen, uitleggen dat ze verdrietig mag zijn etc.