Pppfft ik ook met mn
opschepperij`; alles gaat eigenlijk perfect eeehhhmmm… niet altijd dus! Mijn zoontje Joaquin van 10 maanden begint ons een beetje te testen denk ik, maar vraag me af of ik er op de juiste manier mee om ga…
Vanaf dat Joaquin 6 weken is houd ik me aan een vast bedritueel en mijn partner ook; schone luier, trappelzak aan, tandjes poetsen (sinds ie tandjes heeft), raam en gordijnen dicht, dag knuffels en lekker strak instoppen. Gaat hartstikke goed en vanaf 2 maanden sliep hij gedurende de nacht door en gaat makkelijk naar bed.
Nu echter word hij weer 2 a 3 keer in de week wakker `s nachts soms krijsend en zit hij rechtop in bed… Ik heb hem er eerst wel eens uitgehaald en in ons bed nog een flesje gegeven maar dat is denk ik te gezellig want dan probeerd hij dat iedere dag.
Nu heb ik gisteren nacht (voelde me sterk genoeg) hem wel even opgepakt en getroost maar weer terug gelegd, natuurlijk hard gehuil. 15 min later weer gaan kijken, water gegeven over bolletje geaaid en laten liggen… 20 minuten later weer en toen heeft hij het eindelijk opgegeven… Hoe pakken jullie mama`s dat aan? Ik zou hem eigenlijk het liefst even in ons bed nemen en een flesje geven want dan is hij meteen stil daarna, en ik vind het zelf ook fijn dan nog even te knuffelen. Wat is eigenlijk het beste om te doen of wat geeft het beste resultaat?
Hoe graag ik zelf ook met hem knuffel ik ben wel consequent in de dingen die ik doe voor het bereiken van een doel, maar wat zorgt voor het beste resultaat? Dat hij door slaapt heel de nacht en dat ik op de juiste manier hem een beschermd gevoel geef??
Sorry voor het lange verhaal…
Grtjs Ghis