Hallo allemaal,
Wie o wie kan me helpen?
Ons zoontje Alwin wordt 19 maart 2 jaar, hij is dus 21 maanden.
Alwin is altijd al een moeilijke slaper geweest. Het eerste half jaar sliep hij alleen als ik hem in slaap wiegde. Na een 3/4 jaar heb ik hem dat gelukkig afgeleerd en hij sliep eindelijk beter.
Sinds een aantal weken wil meneer niet meer slapen als wij van zijn kamer af gaan. Het begon ermee dat hij ziek was en ik tegelijktijd ook (, dus gezellig samen een weekje thuis!) Sinds die week wil hij dat we in de schommelstoel naast zijn bed komen zitten als hij in bed is gelegd. Zitten, zitten zegt hij dan al wijzend op de stoel! (de stoel is inmiddels verhuist naar een andere kamer)
Als we gaan zitten slaapt hij meestal met een minuut of 10 (maar een enkele keer slaapt hij na een uur nog niet!!!)
Als we naar beneden gaan dan begint hij te brullen. Ik heb na een week gedoe hem gewoon laten huilen en ben alleen om de 10 minuten naar boven gegaan etc. Toen sliep hij na 3 uur. Pfff,…killing! De volgende avond na een half uur, ik was gaan stoefzuigen want ik kan dat gehuil echt niet horen… De derde avond na 10 stofzuigen enz. Dit ging een week best goed, maar helaas was dit van korte duur…Hij verdomd het echt om te slapen en huilt aan een stuk door. Dus niet af en toe stil ofzo…Hij roept alleen mama mama zitten…
Wat moet ik nou? Hij is overdag ook een beetje hangerig en wil steeds dat ik hem op til.
Is dit een sprong? Hoe lang duurt deze ongeveer want ik wordt zo langzamerhand echt verdrietig. (Hij heeft al zijn tanden, hij moet nog wel zijn laatste 2 kiezen krijgen.)
help…
Slaapt niet zonder een van ons in de buurt
de laatste sprong is met 17 maanden dus nu peuterpuberteit.
Het enige wat je kan doen is het weer zo aanpakken als je gedaan hebt.
Misschien een nachtlampje als je dat niet hebt.
Helaas verder geen tips.
Liefs Michelle
Hi Michelle,
Bedankt voor je reactie! Jammer hoopte stiekem dat dit vanzelf weer voorbij zou gaan. Vind het zo moeilijk om hem te laten huilen. Vooral omdat hij nogal een sterk willetje heeft en dit rustig 4 uur vol houdt! We hebben dit 2 weken geleden ook gedaan. En toen ging het 1 week goed. Nogal kort voor de strijd die je moet aan gaan!
Maar bedankt,
groetjes Martine
Gevalletje van pure peuterpuberteit! Niet in meegaan want dan is het eind zoek.
Gewoon welterusten wensen, kus en van de kamer af. Klaar ermee. Dan maar laten huilen.
Toverwoord: negeren!
Klinkt heel hard en streng maar het is het enige wat werkt. Zolang jullie op die kamer rond blijven hangen weet die kleine man dat er met jullie te sollen is en dan gaat-ie dat ook met andere dingen uitproberen (eten bijv.). Niet intrappen! Streng en consequent zijn.
Het gaat je wat avonden en mogelijk nachten kosten maar als hij eenmaal doorheeft dat er met jullie niet te sollen is en dat jullie echt niet meer op de kamer blijven tot hij slaapt, kiest hij eieren voor zijn geld en gaat voortaan gewoon zelf slapen.
Groetekes, Sje
Hoi,
Het gaat heus wel voorbij don´t panic.
Hier niet echt dezelfde situatie (Coen wilde niet meer alleen blijven in zijn nieuwe peuterbed) maar misschien tot een tip:
-
we hebben een “verhaaltje voor het slapengaan” ingevoerd rond die tijd; ik deed dat nog niet omdat ik overdag al best veel met hem lees. Maar dit werkt goed en hij vindt het prachtig om zelf een boekje uit te zoeken; Coen wordt er ook rustig door. Hij bleef inhet begin wel continu tijdens het verhaaltje zeggen: mama niet weg! mama niet weg!
-
wij laten de deur open en zeggen dat we in de buurt zijn en zo weer bij hem komen kijken. Als hij blijft huilen, gaan we na 5 minuten kijken, troosten en vertekken weer met hetzelfde verhaal… we komen zo weer bij je kijken… en dan weer na 10 minuten gaan kijken als hij huilt.
Het heeft een week geduurd totdat hij doorhad, dat mama echt in de buurt was en écht ZO kwam kijken bij hem. Hij komt nu weer gewoon goed in slaap en zegt zelf voordat we de kamer verlaten… “mama komt zo kijken”.
Hoop dat je er wat aan hebt, en je doet het al hartstikke goed!
Groetjes,
Sandra
Gewijzigd door - sanflor op 21 Dec 2009 20:51:27
Ik weet niet of je dit ook goed vind maar ik heb bij blokker een paddestoel gekocht waar je op moet drukken die licht geeft.
aaron vind hem zo leuk dat hij hem meteen aandoet op zijn kamer en als ik hem welterusten heb gewenst mag hij hem zelf uitdoen en zet ik hem weer weg.
Misschien iets om over na te denken.
Misschien vind jouw zoontje het fijn om zo,n paddestoel bij zijn bed te hebben staan zodat hij altijd even een lichtje aan kan doen.
Ja…ik weet het ook uit ervaring…het is echt rot om ene huilend wakker kind te hebben…ben soms ook de wanhoop nabij!
Succes!
Gr, Danielle
Hallo iedereen, wat lief dat jullie allemaal reageren!
Tja dan gaan we morgenmiddag en avond maar weer de strijd aan! Laten huilen dus!
Die paddestoel lijkt me wel aardig. Hij heeft wel een nachtlampje aan. Zo’n klein lichtje en de deur op een grote kier met de overlooplamp aan.
Pfffoe best moeilijk hoor zo’n kleine dramkoning! Ik had net mijn moeder aan de lijn en die zei ook al gewoon uitleggen nu is het bedtijd, boekje lezen (doen we altijd) en evt een pyamapap fles geven en dan hup in bed leggen. Ik ben ook nogal een lichte slaper en was als kind ook nogal moeilijk met slapen… Dus mijn moeder zei al,…helaas hij heeft een aartje naar zijn moedertje (ipv vaartje!)
Gewoon weggaan en laten brullen.
Vinden jullie dat ik wel elke 10 minuten/kwartier even naar boven moet gaan, aai over bol moet geven en weer weg moet gaan? Hij staat dan altijd gelijk met zijn armpjes in de lucht…zo sneu…
alvast heel erg bedankt allemaal.
Niet doen elke 10 minuten aan zijn bed staan. Dan geef je hem nog hoop dat-ie eruit mag. Dus beter van niet.
Groetekes, Sje
Ik doe het wel; ik vind dat als zo´n knulletje last van (tijdelijke) verlatingsangst heeft, je best om de 10 à 15 minuten mag gaan troosten. Desnoods rek je het naar 20 à 25 minuten.
Maar ja, ik ben geen ervaringsdeskundige was het maar waar.
Sandra
Gewijzigd door - sanflor op 21 Dec 2009 21:46:15
Dit is geen verlatingsangst, dit valt onder “het is gezelliger als papa en mama bij mij blijven”. Bij verlatingsangst is troosten inderdaad geen punt, maar bij peuterpuberteit moet je niet te ver meegaan in de spelletjes van de peuter.
Groetekes, Sje
Hoi Martine,
Lastig zeg. Ik denk dat je nu al heel goed bezig bent. Echt consequent blijven. Elke 10 minuten gaan kijken vind ik wel wat veel. Mijn zoontje heeft ook een hele sterke eigen wil en om de 10 minuten kijken werkt bij hem echt niet. Ik ga dan elke 20 minuten dan komt de boodschap bij hem beter over. Gelukkig heeft hij er op dit moment geen moeite mee om te gaan slapen. Pyamapapfles zou ik niet doen, daar is hij echt te oud voor. Als hij echt nog wat lust zou ik eerder kiezen voor een kinderkoekje en een bekertje water voor het slapengaan. Rens heeft ook wel eens periodes dat hij minder goed inslaapt en dat kan soms wel een week of drie duren voordat het weer over is. Gewoon volhouden dus helaas.
Groetjes Ramona
