Hoi,
mijn dochtertje was 12.5 maand toen d’r zusje geboren werd. Even wennen voor haar. Met de bevalling was een vriendin van ons voor haar er als oppas. Normaal wil ze geen vreemden erbij maar nu accepteerde ze t!
ik ben int ziekenhuis bevallen en moest een paar dagen blijven met de jongste. Mijn man heeft de oudste gewoon meegenomen naar t ziekenhuis en verteld dus dat mama daar was een paar daagjes. En daar zusje laten zien. Thuis was t wennen, maar al snel had ze door dat t kleine zusje dus niet wegging en erbij hoorde. De eerste week heeft mijn man bewust de zorg/aandacht voor de oudste op zich genomen en ik voor de jongste gezorgd. Zo wende ze eraan.
Na een week of wat was t ‘zus, zus!’. En als de kleine huilt is t 'hap! mam hap!". Met andere woorden: mama, mijn zusje huilt geef haar of te eten of een speen! Ze wennen er snel aan hoor.
qua slapen: hier slaapkamers met hele dunne wanden, naast elkaar. Ik kan nl beneden horen als ze boven huilen, kletsen etc.
Eerste weken heeft de kleine (die veel huilde) beneden geslapen. Daarna boven. Een paar keer is de oudste er wakker van geworden… maar nu slaapt ze erdoorheen. s nachts altijd. Overdag slaapt ze ook door gehuil van de jongste heen, als ze maar al even in slaap is. Niks aan de hand.
Maar… elk kind is anders!! Ik denk dat hier t gehuil van de jongste gewoon als geluid ook gewend is geraakt voor de oudste… 't hoort erbij. Net als een deurbel, wc doortrekken etc
