Ook SuperMooos hebben hun slechte dagen. Toevallig was vandaag zo´n dag.
Half vier. Marcel komt thuis en ziet mij, niet al te vrolijk, zitten, zeg maar gerust hangen, op de bank. Zegt nog wijs niks. Kwartiertje later, na een paar diepe zuchten van mijn kant, vraagt hij dan toch wat er is. “Nikssssss, er is helemaal niksssss…” en er volgt gelijk weer een diepe zucht. “Maar Mo, je bent zo sip, zo onlevenslustig, wat is er dan?”. Nou zeg ik toch, oren open zetten svp! “Er is niks!”, nou dan niet, je ziet het hem denken.
Direct de volgende vraag:"Mo, wat eten we vanavond?". Het gedverdemme zeg, kan het nog burgerlijker misschien??? "Ik heb nog geen boodschappen gedaan, ben zelfs niet in de buurt van de winkels geweest. We eten dus lekker niks!", "Oh....".
Uiteraard heeft dit gedrag van zielig zijn en muf doen mijnes kant, een reden.
Zou het kunnen komen door het feit, dat Lucas eerst 2 dagen ziek was van de dktp prik en direct volgt Veronica met ziek zijn. Sinds gisternacht.
Zou het kunnen komen, doordat Veronica hevig overstuur raakt van dr 2 neven, Jari en Kevin (6 en 4 jaar, kids van mijn broer en schoonzus), die hier iedere vakantie komen, zodat ik (betaald) kan oppassen. Ze zijn nogal "drukjes". Hier hoort een helse smiley tussen eigenlijk.
Zou het kunnen komen door het feit, dat manlief gisteren fijn alles wat maar irri is aan het huishouden, lekker voor mij liet liggen, terwijl hij tv zapt met Lachende Lucas op schoot. Iets wat ik ook beslist leuk vind.
Zou het kunnen zijn, omdat die zelfde manlief wel degelijk beloofd had te helpen.
Zou het kunnen zijn, omdat ik vandaag dus die enorme berg was én afwas alsnog alleenig deed.
Zou het kunnen komen, doordat de oudste van de neefjes een mevrouw zomaar voor vieze dingen uitschold in de speeltuin, hier tegen over. Iets waar ik toevallig achter kwam, doordat mevrouw mij dat vertelde, toen ik met mijn eigen kids en hond langsliep. Zou het kunnen zijn, doordat ik hem op zijn donder gaf en hij 2 tellen later, het lieve kleindochtertje van die mevrouw (jaartje of 3), botweg de toegang tot de glijbaan weigert en ik dit dus toevallig hoor en zie.
Zou het kunnen zijn, doordat ik het gevoel krijg dat ie toch wel errug stiekem is, nog erger dan ik al vond en het dus met zijn ouders er over moet hebben. Das nooit leuk. Of misschien tóch, omdat het woord "dank je wel" niet in hun woordenboekje voorkomt. Dus kijkt iedereen MIJ daar op aan. Fijn.
Zou het kunnen zijn, omdat ik niet uitgeslapen ben en smorgens met 2 verstopte oren zit.
Zou het kunnen zijn, doordat die stomme weekendhulp achter de kassa van de Komart, mij niet wilde geloven, toen ik zei dat ik te weinig terug kreeg. Ik gaf 30 euro mens ipv 25 euro. Nu word ik morgen gebeld, als ze toch 5 euro te veel hebben. Komen jullie het dan ook ff naar me brengen svp? De jongedame leek nou niet bepaald het wiel uitgevonden te hebben en zal dus ook vast iemand te veel terug gegeven hebben vandaag. Kasverschil is er dan dus niet.
Zou het kunnen zijn, omdat het hier in Nederland nog altijd geen zomer is? Ik heb beslist zon nodig....
Nee, tis gewoon mijn dag niet, dát is het. Morgen, morgen wordt alles weer beter, toch??
Doei ouwe Koei
SuperMooooo