Ja, je leest het goed. Sint in september, in plaats van december. In huize Versteegh is dat mogelijk.
“Waar gaan we vanavond heen Piet? Naar Sesamstraat Sinterklaas!”, voor velen onder ons, vast een bekende zin. Het is het begin van (jawel) de Sinterklaas in Sesamstraat videoband. Daarna komt het bekende Sesamstraat liedje. Het begint leuk met Mijnheer Aart als vervelende klier, die alle chocolade letters pikt. Spanning alom. En dat allemaal in een televisie toestelletje. Vóór dat toestelletje ligt een meisje. 3 jaar oud. Met dr bol op een Sesamstraat kussen.
Net daarvoor heeft ze de cd speler open gekregen en de Sinterklaas en Bert en Ernie cd er in gepropt. Dat lukte goed, want even later hoort dat meisje Bert en Ernie over een kadootje wat Bert wel en Ernie niet in hun schoen kregen. Het lieve meisje wilt toch liever de goede Sint op de tv zien. Is het wat echter allemaal. Dus eigenhandig gaat de cd weer uit (of zou dat komen, omdat die vervelende moeder van haar, met de stofzuiger, veel te veel lawaai maakt....) en de video band wordt weer in de video gepropt. Uiteraard ook door het meisje zelf! Weer ervoor liggen en lekker duimend kijken. Meezingen met "Wij zijn niet bang Sinterklaaaaaas". Dit ritueel komt nog zo´n 5x voor op een doorsnee dag.
Geheel toevallig, ligt er die middag, waar ik nu over schrijf, bij het meisje een grote foto in de brievenbus, samen met wat oude tijdschriften, die haar moeder van een lieve tante krijgt. Op die grote foto staat, hoe is het toch mogelijk, Sinterklaas met zijn trouwe Pieten én het meisje zelf ook nog!! Het brave kind wist nog te vertellen, dat dat vorig jaar was en dat ze toen die mooie pop kreeg. Dat klopte nog ook. Dus haar moeder was ontzettend trots en zag al een mooie toekomst voor haar dochter weg gelegd. Dat kind onthield meer, dan haar moeder deed.
Ook (eigenlijk JUIST) op een doorsnee dag, moeten boodschappen gedaan worden. En kijk eens aan, in de winkels is Zwarte Piet ook al geweest. Het meisje is dol van vreugde, haar dag kan niet meer stuk. Want wat zien zij, haar moeder en haar broertje?? Pepernoten, in alle soorten en maten.
Nu wordt ze toch wel een beetje vervelend daarvan en Sinterklaas belt haar (beslist niet pedagogisch verantwoord) op, met de woorden:"Zeg Meisje, je moet wel wat liever gaan doen hoor, anders zul je niet veel kadootjes krijgen dit jaar vrees ik...". Zoals het hoort, zegt ze braaf:ja en bedoelt ze: nee.
En nu willen jullie vast graag weten, wanneer dit toch allemaal gebeurde?? Nou, gisteren, vandaag, morgen, overmorgen....... Want oh wee, de maan schijnt hier nu al door de bomen, nu al het snoepgoed al in de winkels is gekomen. Het zal jullie verbazen: het meisje is mijn dochter, Veronica. Sint-fan dus. En dat laat ze al in september merken! Met hulp van de winkels uiteraard.
Ik zie het jullie allemaal al denken: tjee Monique, kun je daar dan geen stokje voor steken? En ja, dat kan ik. Maar ik doe het niet. Ik snap dat namelijk wel van haar. Want, (wat er nu komt is echt een grote ontboezeming) ik heb al een keer een kerst cd gedraaid.. Niet zo super super kerstig, maar toch.... Nichtje vond het belachelijk die er bij was, man wist niet wat ie hoorde,toen hij uit zijn werk kwam ´s avonds. Maar ik wilde dat nu eenmaal, gezellig rond mijn allereerste vuurpot vuurtje. En dat we nog in t´shirt zaten zo laat, doet er niets toe.
Dus is het gewoon "zo moeder, zo dochter". Lijkt ze gelukkig toch ook een beetje op dr moeder, in plaats van altijd maar dr vader.....
Monique