O, vandaag zat Seth opgesloten, en ik moet het echt even kwijt!
Ik ging een luier buiten leggen, en stond net met 2 voete buiten, en de voordeur klapte achter me dicht! Ik was buiten zonder sleutel, en Seth binnen.
Mijn vriend was op zijn werk, en was zijn sleutel vergeten, en de buren die een sleutel hebben, die waren er niet.
Lichtelijk in paniek was ik dus al!!
Ook om het feit dat Seth ergens in huis heen was gelopen, en ik kon hem niet meer zien. Voor het keukenraam stond ik hem te roepen, zodat hij niets ergs zou doen. Gelukkig had hij alleen zijn speen en knuffels gepakt van de eettafel en kwam toen keurig naar de keuken, zodat ik met hem kon communiceren.
Maar wat moest ik nu?!
Ruitje ingooien? 112 bellen?..
Mijn vriend gebeld met de telefoon van de buurvrouw, en overlegd. Eerst een slotenmaker gebeld, maar dat zou 3 kwartier duren:O
Mijn vriend belde terug: 112, moest ik bellen, zei een collega.
Dus ik 112 gebeld, en ja hoor de brandweer kwam, gelukkig.
Ondertussen probeerde ik Seth bezig te houden, met kleine opdrachtjes, waar zijn je ogen? ed. Maar die begon het wel een beetje zat te raken, en ik stond echt te shaken buiten!!
Gelukkig kwam de brandweer, en heeft een ruitje uit de deur gebroken, en na een lang half uur kon ik eindelijk weer bij Seth, die al wel 5 minuten keihard lag te krijsen!!
Echt mijn hart brak gewoon…
Ik ben er nog steeds niet helemaal van bijgekomen, en moet weer bijna huilen als ik er aan terug denk.
Was vanavond op een bbq, maar had niet echt het idee dat ze daar begrepen hoe het voelde (mensen zonder kinderen), dus ik moest het echt even aan jullie kwijt!
Liefs, Anne