Schouder om op te huilen

#1

Hallo allemaal,

daar ben ik weer! Ik weet t allemaal ff niet meer. Ik wil denk ik gewoon mijn ei kwijt. Een ding weet ik zeker, ik ben op, versleten, kapot!
Mijn zoon is bijna 9 maanden(de zeer moeilijk etende baby), hij is nog steeds totaal niet geinteresseerd in eten(ik maak me dus nog steeds enorm zorgen)en kauwt ook niet. Ik heb hem een paar weken niet gepusht(dan eet hij dus bijna niets)en hij is daarna ziek geweest en at dus 2 dagen helemaal niks en was dus vorige week zoals ik al dacht afgevallen. Nou woog hij niet zo heel veel, hij was 8100 en woog vorige week 7700, hij zit nu net boven de lijn, maar als t zo door gaat komt hij eronder. Dit doet me zo ontzettend veel pijn, ik kan er niks aan doen, wat ik ook doe, wat ik ook kook, hij is nergens in geinteresseerd. Het is zo pijnlijk als je andere baby’s ziet smullen van eten.
Ik heb 'm zelfs 'n beetje van ons eten gegeven, zelfs koekjes, chocolade, maakt allemaal niks uit, hij moet niks.

En nu is hij weer ziek, hij heeft al 5 dagen koorts, en gisteren had hij bijna 40 graden koorts en reageerde bijna niet meer, ik dacht dat ik gek werd, ik ben zo bang voor een koortsstuip. We zijn meteen naar de dokter geweest, hij bleek keelontsteking te hebben, maar we kregen alleen ibuprofen en paracetamol, als t morgen niet over is, dan moet hij aan de antibiotica! Ik moest 'm om de 8 uur een ibuprofen en om de 8 uur paracetamol geven, dus om en om om de 4 uur. Maar zijn koorts stijgt enorm als hij ook maar 10 minuten slaapt, en dan maar proberen zijn temperatuur weer omlaag te krijgen, slopend allemaal!
Weet gewoon niet meer of ik t allemaal wel goed doe!
Ik ben zo vreselijk emotioneel, ik ben werkelijk kapot. Ik slaap al sinds hij geboren is heel weinig, hij slaapt nog steeds niet door. Hij groeide de 1e 4 maanden goed, maar daarna niet meer en vooral nu is t helemaal niks meer! Nadat hij 6,5 maand was begon de ellende met alle ontstekingen, koorts enz. Het houdt maar niet op lijkt t wel.

Het zou toch makkelijker moeten worden???Kan iemand me helpen herinneren wat er nou zo leuk was aan mama zijn? Ik weet t echt niet meer! Ik hou zo vreselijk veel van hem, maar ik ben ook zo vaak boos op hem, kan er echt niks aan doen, gewoon omdat ik zie dat hij niet eet en daardoor niet groeit.Omdat hij zovaak ziek is, ga ik aan mezelf twijfelen, doe ik t wel goed? Of aan hem, want dan vraag ik me af, of hij wel gezond is. Ik vind t zo vreselijk sneu voor hem, de hele tijd kijk ik 'm aan en vindt 'm zo zielig, verdorie, waarom is hij nou zo moeilijk? Wat mankeert hij toch?
Gisteren zag ik een baby van een kennis, ze is nog maar 4.5 maand en ze weegt 8,5 kilo! Dat deed me zoveel pijn! Mijn engel is nog niet eens 8 kilo en hij is 2x zo oud!
Soms denk ik, dat ik er aan onderdoor ga, ik wil tegenwoordig alleen maar huilen! Gaat t ooit allemaal goedkomen met hem?!Ga ik me ooit weer gelukkig voelen? Ik vind t zo ontzettend zwaar…

#2

Och meis, wat zit jij er doorheen. Het eerste wat in mij opkomt is: ga naar de huisarts, sta erop dat je kleine die AB krijgt en laat je meteen doorverwijzen voor hulp voor jezelf (psychologische hulp bedoel ik). Je kindje kan er ook niets aan doen en het laatste wat jij wilt is boos op hem zijn, denk ik. En jouw spanning en verdriet slaat ook over op hem, dus dat werkt natuurlijk ook niet mee. Echt, onderneem iets. Logisch dat je het nu moeilijk vindt om iets positiefs te zien in het moederschap, maar dat is er natuurlijk wel degelijk. Het klinkt een beetje alsof alles bij elkaar je emmer heeft laten overlopen en het is geen schande daar hulp voor te vragen! Dat weten wel meer moeders hier op het forum, hoe fijn het kan zijn om er met iemand over te praten. Kan je er met je partner over praten (ervan uitgaande dat je een partner hebt)?

En in de tussentijd: onderneem dingen voor jezelf. Besteed je kleine uit en ga iets leuks doen zonder hem, wat jou helpt om je batterij weer op te laden.

Heel veel sterkte! Hou je ons op de hoogte?

Groetjes,
M

Lilypie Tweede Ticker

#3

ach meid! je bent er echt doorheen! en dat al 9 maanden lang! idd stap naar de huisarts en desnoods leg je die vuist op zijn bureau maar laat hem jou doorverwijzen naar de ka/ziekenhuis! ik weet uit eigen ervaring dat de cb hier weinig aan doet, ook al zeggen ze jou te begrijpen verder doen ze gewoon niets. met de kinderarts had ik veel meer baat! die helpen je ook persoonlijk, daarmee bedoel ik dat ze dan ook voor jou hulp gaat zoeken. bij mij hebben ze dat gedaan ik hoefde geen vinger uit te steken en nu loop ik bij een maatschappelijk werkster en dat helpt om erover te praten. doe dat alsjeblieft ook, kun je tenminste even je hart luchten en zul je zien dat als je dan weer thuis komt, dat je er weer tegen aan kunt! ik heb verder geen ervaring met slecht etende kind, want de mijne eet alleen maar meer en meer, niet dat dit beter is hoor! kijk uit met wat je wenst! ik heb een neefje die heel veel eet en weegt nu 120kg met 12 jaar. daar word je ook niet blij van, hij heeft op deze leeftijd al hartklachten.

maar ik snap dat je wilt dat hij gewoon eet net zoals ieder ander kind, maar goed daarvoor moet echt eerst de oorzaak uitgezocht worden! het lijkt me niet logisch dat hij niets eet en steeds vaker ziek wordt! hier moet toch een reden voor zijn? en die kan de cb of huisarts echt niet vinden, als ik je verhaal zo lees is dat ook niet gebeurd. ga lekker op je kop staan tot ze je doorverwijzen naar een ka!

houd de moed erin meid! ik begrijp je volkomen opeens geniet je niet meer van het mama zijn maar soms is het ook ons schuld niet hoor…vaak wordt je gauw afgescheept met "er is niets aan de hand zolang hij/zij genoeg poep en plasluiers heeft…nou ik plas ook 25 keer per dag maar dat houdt neit in dat ik lekker gezond ben en genoeg eet

laat af en toe horen hoe het met je gaat ik hoop dat het snel beter gaat met de kleine en jij eindelijk kan genieten! en aub twijfel er neit aan of je het goed doet, want dat doe je wel!

gr. Selma

#4

Meisje meisje, klink mij wel bekend in de oren hoor. Wat is het frustrend he als ze niet willen eten. Ff kort mees zijn verhaal, 1ste 5 wkn van zijn leventje gewoon normaal gedronken, daarna van de ene op de andere dag was tie er klaar mee. opgenomen in het zh, aan de nutramigen gezet vanwege mischien koemelk allergie, ph meting gedaan en mees heeft een zwaare vorm van verborgen reflux. Mees heeft daarna nooit meer goed gedronken of tewel ronduit slecht. Altijd een strijd was het. vreselijk veel commentaar van de kant van mijn man, maar helpen deden ze niet. Wat resulteerde in dat ik compleet doordraaide (is de eerste x dat ik dat nu hier opschrijf), en inderdaad hulp heb gezocht in psychische hulp. Meisje doe het jezelf niet aan dat je zover gaat als ik, jij hebt er niks aan maar je kleine vent ook niet. Zoek hulp! Mischien is home video training is voor jullie, kun je overleggen met je cb.
Is je zoontje nooit onderzocht in het ziekenhuis of er mischien iets aan de had is met hem? Zo nee zou ik dat eens overleggen met je ha. Heeeeeeel veeeeeeel sterkte meis, weet echt hoe je je voelt. Dikke knuffel van mijn kant.

Gr Patries

#5

Heftig verhaal!
Ben het eens met Mriek en Selma, zoek zo snel mogelijk hulp.
Tot het moment dat je hulp hebt, zou je ook elke dag 1 moment uit kunnen kiezen waarvan jij en je kindje echt van genieten. Bv in bad, ga lekker met je kindje in bad. Zie hem daar van genieten. Dan gaat jou hart ook weer een beetje genieten.
Of een ander postitief moment op de dag, tv kijken, noem maar wat.
Laat je kindje zo weer voelen dat mama heel veel van hem houd.

Heel veel sterkte, hoop dat je heel snel meer zekerheden hebt, wat betreft je zoontje al voor jou.

Hou je ons op de hoogte.

Gr Egberta

Lilypie First Birthday tickers

#6

Jeetje meis, wat een onmacht he!
Ik begrijp echt wel dat je soms boos kunt zijn op m, maar het is boosheid vanuit onmacht en zelfs vanuit liefde he. Neem het jezelf niet kwalijk, en net als alle anderen zeg ik zoek hulp meid. Alleen hier doorheen worstelen is veel te zwaar. Was jij overigens degene die in Egypte zat?
Als dat het geval is moet je je wel helemaal moederziel alleen voelen.
We hopen natuurlijk allemaal dat je iets aan onze adviezen hebt meis.
Maar hoe dan ook zoek hulp!
We denken aan je!
Hou ons op de hoogte, en misschien is het een idee om iemand even te laten oppassen, al wast maar voor een uurtje zodat je zelf even uit de situatie kan stappen en tijd voor jezelf kunt nemen.
Heel veel sterkte meis en goed hoor dat je hier even kwam spuien, dat helpt misschien een beetje…
Een dikke digi knuf!

#7

Bedankt voor jullie lieve berichtjes!

Ik ben inderdaad degene, die in Egypte woont, dat maakt t dus ook moeilijk. Ik ga hopelijk begin april naar NL en dan meteen wat afspraken maken bij CB en huisarts, hopelijk krijg ik dan wat meer duidelijkheid en oplossingen(dat wil ik t allerliefst natuurlijk) wat betreft het eetgedrag van mijn zoontje.
Mijn stress wordt dagelijks groter merk ik, gewoon omdat ik zo bang ben, dat t met mijn zoontje niet goed zou gaan of zou moeten gaan.

Mijn man is er bijna nooit i.v.m. een nieuwe baan, hij is echt hele dag weg en als hij er wel even is, dan is t voor hem voornamelijk met de kleine spelen. Mijn stress begrijpt hij soms wel, maar vaak ook niet, omdat hij natuurlijk niet helemaal beseft, wat t inhoudt om de hele dag met een baby bezig te zijn. En vooral als mijn zoontje ziek is, dan is t helemaal stress en dus ruzie, oh wat ben ik dan boooooos op de mannen. Zo makkelijk! Ik heb in ieder geval niet echt iemand om er over te praten en ja ik ben er ook van overtuigd, dat ik z.s.m. hulp nodig heb.

Ik kom absoluut niet meer aan mezelf toe, en trouwens als ik 'n keer een uurtje voor mezelf heb, dan word ik overladen door schuldgevoelens, omdat ik boos was, of omdat ik bang ben dat ik t niet goed doe! Want tja, tuurlijk wil ik alleen maar dat hij gezond en blij is, dat hij goed groeit en als ik 'ns boos ben, is dat PUUR door al die enorme frustraties, t is pure liefde wat ik voor 'm voel en ik wil verdorie dat hij t goed doet.
Hij ligt nu in zijn bed te slapen(hij is ook kapot, kan niet anders) en t enige wat ik nu wil is hem dicht tegen me aan drukken en…Wat moeilijk, ik voel me gewoon 10 jaar ouder

#8

Shushu! ik bedenk me net dat je kleine misschien in het verleden of nog steeds last heeft gehad/heeft van verborgen reflux. is het je ooit opgevallen dat hij snel spuugt na het voeden? als dit het geval is en er is niets mee gedaan kan het best zijn dat zijn slokdarm geirriteerd is en daarom niets wilt drinken! laatst heb ik daar een verhaal over gelezen, het schijnt dat je hier wel wat mee moet doen zo niet dat je kleine dan weigert te eten en drinken. ook heb ik toevallig gelezen dat een kind weigerde te eten omdat ie het zat was om uit een fles te drinken! uiteindelijk hebben ze hem/haar met een lepel gevoed en toen lukte het wel. weet niet of het intussen al goed gaat met je kleine maar tot april wachten lijkt me wel vervelend in jouw geval! ook vroeg ik me af of het niet iets met het klimaat in Egypte te maken heeft, zolang ik weet is het daar vaak benauwd warm?? maar goed verder kan ik je helaas niet helpen maar hoop dat je wat aan mijn advies hebt. tegen reflux gebruik ik bij mijn zoontje al 3 maanden nutriton. bij 210cc doe ik dan 4 schepjes nutriton bij en het helpt prima. daarnaast gebruik ik 2x per dag 1,5ml Zantac per keer. hoop niet dat het reflux heeft maar het schiet me ineens binnen omdat ik weet hoe k… je je voelt op dit moment. machteloos en einde raad…wens je heel sterkte en laat af en toe wat van je horen misschien kunnen nog meer moeders je helpen als je iets meer hints geeft.

Groetjes en een dikke knuffel uit Holland!

#9

Hoi!

Nee, hij spuugt gelukkig niet! Alleen als hij ziek is, maar ook niet de hele tijd, dus denk niet dat t reflux is. En al was dat wel zo, ik zou nu in Egypte echt niet weten, wat ik hem dan zou moeten geven. Vind t sowieso erg moeilijk wat voeding betreft hier!!!
Ik kook ook alles zelf, want als ik die papjes zou geven(heb ik gedaan hoor) dan ben ik bang, dat hij niet zo gezond zal zijn, t zit vol suiker!!
Nee, helaas ben ik soms de hele dag aan t koken, ik verzin van alles, vind t ook niet erg, als hij maar eet!!
Het is hier trouwens ook winter hoor, dus de hitte valt mee, het is nu zo’n 26/27 graden denk ik, met een lekker windje, dus t is erg lekker weer!
Hoe dan ook, ik ga binnenkort dus in NL wel vragen of zij mij kunnen helpen, misschien toch nog een onderzoekje ofzo, ik hoop, dat t allemaal meevalt en dat ik gewoon een beetje gek doe, dat hoop ik zo!

In ieder geval erg bedankt voor je tips! Stel t zeer op prijs!

#10

Shushu, het antwoord op je vraag “Kan iemand me helpen herinneren wat er nou zo leuk was aan mama zijn” uit je eerste bericht:
Kijk eens naar je profielfoto… en zie het heerlijke ventje wat erop staat!
Heel veel sterkte, je verhaal raakt me enorm, hoop dat het snel wat beter gaat…
x

#11

Hoi shushu,

Was benieuwd hoe het nu met je gaat? Voel je je alweer wat beter?
Wanneer kom je weer naar NL, voorgoed? Of tijdelijk?

Liefs

[img]http://lb1f.lilypie.com/L65Jp1.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie First Birthday tickers” />

#12

Hallo dames,

ik voel me iets beter, bedankt voor jullie steun! Het lijkt wel alsof hij iets meer trek heeft(wel nog steeds gepureerd eten, ik durf 'm ff geen stukjes te geven, nu hij iets meer eet!). Ik hoop zo dat t zo blijft of dat hij nog meer gaat eten!
Hij ziet er iets beter uit ook, ik denk(hoop) ook, dat hij wat aan is gekomen.Brood lukt nog steeds absoluut niet, maar ja, ik kan t moeilijk erin proppen.

Ik ga over een maand naar NL, of t voorgoed is, weet ik nog niet, eigenlijk wel, maar met mijn leven, weet je t nooit, aangezien ik met een Egyptenaar getrouwd ben (die nu net van baan is veranderd) en de afgelopen 7 jaar niet meer in NL heb gewoond. Ik moet dan wel een hele nieuwe start maken, en dat valt me ook heel zwaar, ik ben bang, dat ik er niet veel puf voor heb nu.
Ik heb al die tijd als hostess gewerkt en nu lijkt t wel alsof ik niks anders in mijn leven heb gedaan (is ook verslavend, hoor, hostesswerk), dus ik zou niet eens weten wat voor werk ik in NL nu zou moeten doen?!?!?!
Maar voor mijn lieverd lijkt t me wel beter in NL.

En Zwelgje74, ten eerste bedankt voor je steun en medeleven, mama’s begrijpen elkaar altijd wel, he?!En ten 2e, ik weet t, mijn kleine mannetje is ook een prachtig klein mensje, hij heeft de meest mooie ogen, zo groot, je verdwijnt erin, ik ben helemaal gek op hem(vandaar al die stress natuurlijk, door de liefde!), maar soms is t zo zwaar, dan weet je t ff niet meer.
Maar daarom ben ik ook erg blij met zo’n forum als ikkeben, dan kan je nog af en toe je ei kwijt

Iedereen een grote X

#13

goed om te horen dat je zoontje weer goed eet, blijf pureren tot hij om meer vraagt zou ik zeggen! en leuk dat je weer bij bent gekomen, hopelijk neem je straks een goede beslissing en gaat het allemaal weer goed!

wat betreft je baan, daar heb ik ook ervaring mee…toerisme is verslavend en je weet niet beter, tot vorig jaar heb ik ook lange dagen gemaakt op schiphol en andere reisorganisaties het is gewoon een spannend werk maar met een kind gaat dat vaak niet samen…dus toen maar een hele andere weg ingeslagen en ik moet zeggen dat ik ontzettend blij ben met mijn nieuwe baan als notariele secretaresse even geen hectiek en geen onregelmatige tijden meer…9 tot 5 baan en thuis komen zonder koppijn en vreemde verhalen hahahaha en nu denk ik nooit meer terug te gaan naar de reiswereld. het betaalt ook zo slecht, tenminste mijn branche dan, verder heb je er ook weinig aan als je hele dagen weg bent…maak je daar maar geen zorgen over als het met de kleine maar goed gaat toch!

sterkte en heel veel succes ow en laat idd af en toe wat van je horen misschien eet je kleine binnenkort wel veel meer! hoop dat alles goed afloopt bij alle moeders trouwens…

#14

Hallo Shushu,

ik lees je topic, een beetje laat maar ik wilde toch even reageren.
Ik vind het heel vervelend voor je allemaal, ik vind het maar knap zo in
een ander land, man veel weg en niet veel mensen om je heen. Je doet het
maar wel even allemaal. Mijn man is ook thuis met de kleine als ik werk door het ouderschapsverlof, mn ouders wonen om de hoek en het is hier allemaal vertrouwd met CB’s en ziekenhuizen. Het eten is van goede kwaliteit etc etc. Heb veel respect voor je situatie en begrijp het heel goed dat je er echt helemaal doorheen gezeten hebt. Ik hoop dat het beter met je gaat inmiddels maar dat begrijp ik wel een beetje uit het topic.
Geef jezelf maar een flinke schouderklop, dat verdien je als liefhebbende moeder , ook als je er ff doorheen zit. Ik hoop dat het eetgedrag van je kleintje helemaal goedkomt binnenkort.
Sterkte voor jou en de kleine!!

Liefs, Eveline

#15

Hoi Eveline,

bedankt meid! Ja, t is nogal wat ja. Het ergste vind ik nog, dat ik mijn familie niet bij me heb. Als je zo alleen bent(wel wat vrienden hier hoor, maar meeste werken en dus zie je elkaar maar heel weinig) wordt t allemaal wel erg moeilijk. Als t nou een makkelijke baby zou zijn, dan gaat t nog wel, maar…
Ik vraag me af, of hij ooit wel interesse in eten gaat hebben, ik wou, dat hij al t eten uit mijn handen graaide, maar tot dusver totaal niet. En dat hij eindelijk 'ns een keer doorsliep…pffff, ik ben gebroken!
Nou nog een kleine maand en dan ben ik hopelijk daar en heb ik wat meer rust hopelijk, heb ik mijn lieve mama en zus enz. die me in ieder geval kunnen helpen!

XXX