Ik moet er even over praten.
Mijn man en ik hebben besloten om te gaan scheiden.
Toch doet het pijn, maar we kunnen niet met maar ook niet zonder elkaar.
Het gaat al een lange tijd niet goed en met de komst van Ryan zien we allebei in dat we toch niet de personen zijn die we dachten te zijn.
We zijn nu nog niet eens 1,5 jaar getrouwd en Ryan is nog geen 7 maanden.
Ik zie er wel naar uit om lekker op mezelf met Ryan te wonen en mijn eigen leventje te leiden, maar aan de andere kant moet ik wel weg uit het huis waar Ryan geboren is.
Het is zo tegenstrijdig allemaal.
Het ene moment denk ik waar zijn we mee bezig en het andere moment denk ik jippie lekker op mezelf.
Nooit gedacht dat ik mijn eigen weg zou gaan.
9 jaar van mijn leven heb ik met mijn man gedeeld en dat is binnen een paar maanden voorbij.
We hebben het nog tegen niemand vertelt vandaar dat ik ook niet teveel hier op in ga.
Ik wilde gewoon even mijn hart luchten.