Jullie weten wel dat ik dol ben op mijn kindjes en daarom durf ik het hier wel te schrijven: ik vind de dagen dat ik bij de kindjes ben soms zo saai. Zeker nu het weer kouder en natter wordt, weet ik vaak niet wat we moeten doen. In de zomer gaan we naar de speeltuin ofzo, maar daar is het zand nu helemaal koud en nattig. We gaan dus vaak maar boodschappen doen, of even weg met de auto, maar het zijn vaak lange dagen. Daar komt nog bij, dat je soms de hele dag politieagentje aan het spelen bent en het best vermoeiend is. Zeker als je dan de hele dag binnen bent (wat zelden voorkomt, we gaan eigenlijk altijd naar buiten) en ze het speelgoed beu zijn.
Ik had eerst de ochtend al alleen met Eva, toen Max sliep en dan deden we echt samen iets, zoals kleuren of een spelletje. Als ik Max dan haalde, gingen we boodschappen doen en was de ochtend zo om. Na de bterham gingen ze slapen, of alleen Max en dan deden Eva en ik weer samen iets, of we deden iets voor onszelf. Ook toen gingen de dagen wel snel. Maar nu Max de ochtend wakker blijft, kruipt de tijd soms voorbij omdat hij gewoon niet goed alleen kan spelen. Hij wil veel aandacht en kan zich nog niet lang concentreren. Dan heb ik met hem gespeeld en kijk ik op de klok, is er 5 minuten voorbij!
Ik merk aan mijn vriend dat hij het soms oook een beetje saai vindt, zijn papa -ohtend, dat dat lang trekt. Ik heb soms het gevoel dat ik alleen maar met Eva en Max bezig ben en dat is nu eenmaal vaak hetzelfde. Ik ben soms blij als ik even op de bank zit en dan een kwartier iets kan lezen! Herkenbaar? Ik doe dus heel graag dingen met de ikindjes, maar het is soms wel gewoon saai. Ik had bij mijn zus nooit het idee dat zij dat ook vond, dus ik vraag me af of anderen dat wel soms ook hebben?
Groetjes Rainbow
