's nachts bij ons willen slapen

#1

Jente is 3 jaar oud en heeft problemen met slapen. Alles is gezellig, totdat de laatste kus/kroel is geweest en papa/mama naar beneden gaat. De ene keer gaat ze maar 1x huilen, soms wel 3-4 keer, dan wil ze weer een laatste kus/kroel en zo blijf je laatste kusjes geven. Een boze/strenge aanpak helpt wel iets, maar is natuurlijk helemaal niet leuk. Maar, ze gaat altijd in haar eigen bedje slapen en als ze stopt met laatste kusjes slaapt ze ook heel snel.
Maar dan, ergens tussen 00.00 en 02.00 wordt ze huilend wakker en dan wil ze bij ons slapen. Dit is voorheen slechts bij uitzondering voorgekomen, dus niet structureel. Ik probeer stug vol te houden dat iedereen in zijn eigen bedje slaapt en het lukt ook wel weer om haar stil te krijgen. Maar het lukt haar vervolgens niet om in slaap te vallen, met als gevolg dat het hele verhaal na een kwartier weer van voor af aan begint. De lieve aanpak, de boze aanpak, het begint steeds weer opnieuw. Na 1,5 - 2 uur scènes ben ik gesloopt en geef ik de strijd op en komt ze bij ons. Ik denk niet dat ze ergens bang voor is maar dat ze niet alleen wil zijn. Vanmorgen op de crèche maakte ze ook ineens een scène, terwijl ze dat anders nooit doen. Wie weet raad?

#2

Ik weet niet hou oud ze is maar volgens mij is ze aardig haar zin an het doordrijven. Ik zou haar heel duidelijk maken dat ze in haar eigen bed moet slapen en dit ook heel consequent vol houden. Want anders heb je kans dat ze nog veel meer uit gaat proberen en dan is het hek van de dam.

Groetjes,

Michèle

#3

Heeft ze geen knuffel ofzo die ze bij zich heeft? Zo van maar jij slaapt toch helemaal niet alleen … is bij je.?

of dat je een foto op haar nachtkastje zet? of boven haar bed hangt.

als het geen uitproberen is, kan het zijn dat ze het idee heeft van jah maar ik ben alleen en jullie zijn samen, waarom ben ik alleen? Dan kan het helpen dat ze iets bij zich heeft wat van jullie is, jullie geur heeft of iets dergelijks.

Maar zoals Michèlle zegt, het kan uitproberen zijn, dit van mij is gewoon een theorie ik heb er nog geen ervaring mee.

#4

Ze slaapt altijd met een doekje, heeft nooit een vast knuffel gewild. Ze is dus 3 jr. Ze is wel heel erg bezig met dingen als: ga jij nu ook slapen? Waarom ga jij later? ik wil ook later. Het is zeker een dwingend typje, maar wij zijn vrij strikt in de regels. Echter, nu lijkt ze echt niet op te geven.
Een foto op haar nachtkastje of iets met mijn geur is zeker een goed idee. Ga ik vast proberen. Verder nog tips?

#5

Tja denk wel dat het een cultureel verschil is, ik vind het niet zo’n probleem als die kleine 's nachts bij ons komt liggen. Dat gebeurt hier heel veel, zelfs totdat de volgende baby komt of de kleine naar school gaat!

Als je het wel vervelend vind dan gewoon een keer goed een week voor gaan zitten waarbij je haar niet meer in bed neemt, absoluut niet!!! Zodra je het doet denkt ze oohhh als ik maar lang genoeg doorga, dan hebben ze het zo door!

#6

Ik sluit me bij de rest aan: ze lacht zich helemaal suf dat het haar lukt om jullie tot wanhoop te drijven. Echt, ze ligt helemaal in een deuk! Die is nergens bang voor, die vindt het ook niet erg om alleen te zijn, ze vindt het bij jullie in bed gewoon gezelliger.

Volledig negeren. Voortaan slapen in eigen bed en klaar ermee! Dat zal wel krijsen worden, maar jammer dan. Kost je een paar nachten maar dan weet ze wel dat er niet met papa en mama te sollen is.

Dus niet na 1,5 tot 2 uur toegeven omdat je dan zelf gesloopt bent, Vol blijven houden dat ze in haar eigen bed moet slapen. Nogmaals; kost je een paar nachten maar dan weet ze wel waar ze aan toe is en dan is het afgelopen met de geintjes.

Groetekes, Sje

#7

Ik vind het moeilijk te pijlen of er wel of niet wat aan de hand is en ik denk (met alle respect) dat een ander dat niet kan beoordelen van een afstand. Bij de strenge/boze aanpak zie ik schrik en onbegrip in haar betraande ogen, als ik haar laat huilen gaat ze bijna overgeven. Misschien vind je me een watje, maar dat is helemaal niet wat ik wil. Wat als zij het nu moeilijk heeft met alleen zijn en zoekt naar geborgenheid, wat vanzelf weer overwaait? Ga ik dan al die strijd nu strijden? Moet ik haar dan niet geborgenheid geven tot ze het vertrouwen terug heeft? Misschien moet ik er nog bij vermelden dat ze dit niet elke nacht doet en dit echt pas van de laatste dagen is.

Gewijzigd door - Wendy van Es op 05 Aug 2010 11:48:07

#8

@ Wendy, tja ik heb d’r daarom geen problemen mee dat ze nog bij ons slaapt als ze wakker word. Ik heb altijd gezegd, als je wakker word kom je gewoon naar mamas bed! En dat doet ze en dan slapen we samen verder, geen probleem, maar niet iedereen heeft hier zin in tot 4 of 5 jaar!

Overigens vroeg ik me wel af; praat ze? Heb je het al eens aan d’r gevraagd? En wat krijg je er dan uit? Heeft ze een levendige fantasie? Is ze de laatste tijd vn meer dingen bang. Heeft ze dit al lang?

#9

Ik sluit me aan bij Bakmama: Jente is een hele goede actrice. En nogmaals, ze lacht zich helemaal suf dat het haar lukt om papa en mama op een verkeerd spoor te zetten.

We kunnen inderdaad vanaf een afstand niet bepalen wat er aan de hand is, maar geloof me dit is niet het eerste gevalletje van “ze-wil-alleen-bij-ons-slapen” hier op de site en tot nu toe is altijd gebleken dat de kinderen een loopje namen met papa en mama.

Groetekes, Sje

#10

mijn zoon van 2.5 slaapt nog altijd bij ons de hele nacht en ik weet dat daar lang niet iedereen zo over denkt maar zolang mijn zoontje zich veiliger voelt bij papa en mama en ik nog een redelijk normaal plekje heb vind ik het prima hoewel we het er steeds vaker over hebben om hem een eigen bed te gaan geven (wouden we zelf gaan maken maar door het slechte zomer weer nog altijd niet van gekomen)
vind ik het nog altijd prima zo.
mijn andere zoon van 7 is nog steeds bang in het donker en slaapt dus met de ganglamp aan nou ook prima, je kamertje moet veilig aan voelen om lekker te kunnen slapen als dat niet zo is word je kind ook niet uitgerust wakker.

before you judge me, try hard to love me

#11
quote:
Tja denk wel dat het een cultureel verschil is, ik vind het niet zo'n probleem als die kleine 's nachts bij ons komt liggen. Dat gebeurt hier heel veel, zelfs totdat de volgende baby komt of de kleine naar school gaat!

Misschien een beetje persoonlijk hoor, maar hier zou er dan of geen baby meer komen of er zit tussen elk kind meer dan 4 jaar

Groetjes,

Michèle

#12

Tja is een keuze natuurlijk, bij ons komt ze pas rond een uur of 3 dus dat vind ik helemaal niet zo’n probleem! En wie zegt dat het maken van babies alleen in bed kan! hihihih sorry moet er even uit!

#13

even off-topic (sorry) ik heb me net als nieuw lid aangemeld en heb op Lilypie die stickers aangemaakt, maar hoe krijg je die onder je tekst?

#14

Zie hier: http://www.ikkeben.nl/forum/topic.asp?topic_id=13364

En anders bij de zoekfunctie even banner intikken. Krijg je heel wat topics die over het plaatsen van banners gaan.

Groetekes, Sje

#15

Ik denk dat ik ontzettende mazzel heb dat ik een kind heb dat alleen speelt of ze slaapt in ons bed en echt slapen alleen in der eigen (camping)bedje wil. Je kan haar in elk babybedje neerleggen en ze slaapt maar het moet een babyedje zijn. Overigens ook weer een reden waarom ze nog geen groot bed krijgt.

Groetjes,

Michèle

#16

Hoe gaat het nu met het slapen?

Gelukkig ken ik jullie probleem (nog) niet. Maar ik denk dat je even iets voor jezelf duidelijk moet hebben (begrijp me niet verkeerd). Is het iets waar je wel mee kunt leven of is het iets wat nu de spuigaten uit gaat lopen en waar je echt iets aan wilt gaan doen? Als je echt zoiets hebt van: ja, nu wil ik er mee aan de slag! dan denk ik dat het heel belangrijk is dat je samen met papa dezelfde aanpak gaat hanteren. Maak samen duidelijk afspraken waar jullie allebei mee kunnen leven. Bijv. als mama haar op bed legt en ze begint om mama te roepen/huilen, dan gaat papa naar boven, legt haar neer, geeft haar een kus en zegt: welterusten, tot morgenochtend. (dit kan natuurlijk alleen als jullie beiden thuis zijn…) Hou dit wel een tijdje vol, ze zal snel genoeg doorkrijgen dat roepen niet oplevert wat ze eigenlijk wil.

Nog een vraag: wie probeert ze het meeste uit? Wees daar eens alert op en stuur desnoods papa 's nachts eens naar haar kamer. Zou dat meer indruk maken?

Heeft ze een bed waarin je naast haar kunt gaan liggen? Dan zou je naast haar kunnen gaan liggen ipv dat ze bij jullie in bed komt.

Het is een kwestie van uitproberen, maar ik denk dat je niet na twee avonden al moet opgeven en moet denken: deze aanpak werkt niet. Want vaak heeft het wat langer nodig, helaas

#17

Nou er is dus niets aan de hand met haar, want toen ik haar de volgende avond weer naar bed bracht zei ze doodleuk: nou, ik ga lekker huilen. Dus, we doen het nu alsvolgt: we brengen haar naar bed, haar eigen bed, we doen de methode dat we steeds weer even komen kijken, na twee keer teruggaan slaapt ze meestal al. (ik maakte nog even de fout door te zeggen dat ik over 5 minuten nog even zou komen, toen lag ze te wachten en riep maar: mamma kom je nou?) Als ze 's nachts wakker wordt mag ze bij ons, ik ga niet meer midden in de nacht ruzie staan maken om zoiets. Vannacht heeft ze keurig in haar eigen bed geslapen zonder wakker te worden en ik zal vanmiddag een pop voor haar kopen (zo’n glow-in-the-dark als die nog bestaan), dan heeft ze extra motivatie om het aangenaam te hebben in haar eigen bed, Bedankt voor jullie uitgebreide reactie, fijn om die te krijgen. Mocht er nog nieuws zijn horen jullie het.

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb2f.lilypie.com/qvLwp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” /></a>

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb4f.lilypie.com/L8Lap2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fourth Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - Wendy van Es op 09 Aug 2010 14:03:12

#18

Zie je wel dat er verder niks aan de hand was. Leer ons de peuters kennen! Haha!
Stuk voor stuk acteurtjes en actrices!

Groetekes, Sje

#19

Ja moeilijk hé, om zo te ontdekken dat je kind een beetje de dramaqueen uithang, Is ook best moeilijk hoor om te peilen of er iets is. Hier ook met vlagen hetzelfde akkefietje gehad. consequent terugleggen waarna er een histerie van janken en terugleggen begon. maar kwam vanzelf weer goed. Nu is hij 3,5jr en sinds een paar wk bang in bed. maar hij blijft wel liggen. Hij heeft het steeds over spoken. en dingen die hij ziet in zn kamer. Hij is heel wijs, dus ik ga gewoon voor het slapen gaan en verhaaltje voorlezen in gesprek, wnat ik wil wel eens weten hoe hij bij "spoken"komt. Heb hem mn oude knuffel gegeven, want die beschermd zo goed. mijn man was resoluter, die zei gewoon: bestaan niet en dat leek hij te accepteren hahaha.
maar hij heeft een nachtlampje naast zn bed wat hij zelf makkelijk kan aan en uitzetten. en dat doet hij ook. als hij bang is, kanlt ie het lampje aan, en slaapt weer verder. prima toch?!?
helaas kwam hij vannacht tussen ons in, maar heb niks gemerkt. kwam erom 6u pas achter. Als hij het doet dan leg ik hem gewoon uit dat hij in zn eigen bed hoort, en dat mama en papa de volgende dag moeten werken en dus goed moeten slapen en dat ze anders pijn hun rug krijgen (we hebben een 1.40bed!!!) en dat accepteerd ie en kan ik m zo terugleggen. echt, ze zijn slimmer dan je denkt.

succes!

x Floss

#20

@floss: slaapt hij toevallig aan de straatkant dat hij de autolichten door zijn kamer voorbij ziet komen, want dat zijn wel net spoken of misschien heeft hij het gewoon van vriendjes gehoord kan ook ^^ of denkbeeldige vriendjes zijn rond die leeftijd ook heel normaal

Ik weet nog dat ik rond die leeftijd dacht dat er een aap in mijn hoek hing en dat ik katjes over mijn bed zag lopen het gekke was dat mijn zusje die toen naast me sliep precies hetzelfde zag haha grote fantasie. Maar in het donker lijkt alles anders, anders keer voor de gein zelf in die kamer gaan liggen voor een poosje met het licht uit kijken wat je allemaal ziet, merk je vanzelf of er iets is wat op spoken ed lijkt of dat hij gewoon loopt te fantaseren/dromen/nachtmerries sta je wat steviger in je schoenen als je zegt dat er echt niets is