Het is al een hele tijd geleden dat ik nog op het forum geweest ben, maar had het even nodig om mijn verhaal te doen.
Afgelopen zondag was het het doopsel van onze jongste dochter, met aansluitend een klein doopfeestje bij ons thuis, voor de meter, peter en grootouders.
Mijn zus haar vriend is de peter van onze dochter, dus zij waren met hun gezinnetje aanwezig. We hadden op voorhand gezegd dat we gewoon pistoletje en taart met koffie gingen doen, niks speciaals ofzo.
Dus na de kerkviering komen we bij ons thuis aan en ik vraag wie er koffie wil. Zegt mijn zus:" wij niet, want ik krijg altijd buikpijn van jouw koffie."
Wat ik op zich al heel onrespectvol vond van haar om dat zo voor heel de groep te zeggen.
Maar goed, wij hebben ook geen groot huis en maar een eettafel waar zes personen kunnen aan eten, maar omdat het veldrijden was, zaten de mannen met z’n allen voor de televisie, terwijl de vrouwen al aan het eten waren. Geen probleem voor mij. Nu kon de meter van onze dochter niet heel lang blijven, dus gaf ik haar al een stuk taart, zodat ze toch dessert kon eten. De kinderen hadden ook allemaal al gegeten, dus kregen ook al taart. Even later is het veldrijden gedaan en komen de mannen eten en daarna eten zij ook taart. Nog even kletsen en daarna iedereen naar huis.
Dat was dus zondag. Twee dagen later kom ik thuis van mijn werk om 22u30. Check nog even mijn mail voor ik ga slapen. Een mail van mijn zus.
Omdat ze toch even een paar dingen op haar lever had over het feestje van zondag en die wilde ze even kwijt. Over hoe ze zich ergerde aan mijn gebrek aan organisatie. Over het feit dat ik geen alcohol in huis had gehaald zodat ze toch een glaasje konden drinken en niet alleen maar koffie, want ze had geen zin om de rest van de avond met diarree op het toilet te zitten.
Ook vond ze dat ik de moeite had moeten doen om wat klapstoeltjes en een tafel bij te halen, zodat iedereen aan dezelfde tafel kon eten, want dat was toch veel gezelliger.
Ze vond het ook niet kunnen dat ik de taart al op tafel had gezet nog voor de mannen hadden gegeten.
Ze voelde zich niet welkom op het feestje en had het gevoel dat ik met tegenzin een feestje gaf.
Dat was het zo ongeveer, op een paar dingen na.
Ik las die mail, terwijl mijn man een paar meter van mij zat. Hij zag direct aan mij dat er iets mis was. Ik ben in huilen uitgebarsten, heb de laptop naast hem gegooid en gegild: “Lees dat eens! Van je eigen zus moet je het hebben!” en ben naar de slaapkamer gegaan en huilend in bed gekropen. Ik voelde mij echt enorm gekwetst en was super kwaad. Even later kwam mijn man binnen toen ook hij de mail gelezen had. Hij was ook compleet overstuur. Nog bozer dan ik. Ik heb direct een sms gestuurd dat ik haar mail gelezen had en dat ze bij ons thuis niet meer welkom zijn en wij bij haar ook niet meer willen komen. Krijg ik een sms terug dat ze dat een heel onvolwassen reactie vindt. Hierop heb ik mijn gsm afgezet en heb heel de nacht gehuild tot ik rond een uur of vijf toch in slaap viel. Tot ik wakker werd om 7u40 van gerommel aan de deur. Hoor ik het slot losdraaien. Mijn vader heeft een reservesleutel en die stond plots met mijn zus aan het voeteinde van mijn bed. Ik ben beginnen schreeuwen dat ze mijn huis uit moesten, maar daar was geen sprake van. Mijn vader stond te huilen omdat ik tegen mijn zus aan het roepen was. Dat is de enige reden waarom ik gekalmeerd ben. Anders had ik haar het huis uit geschopt. Ze heeft zich verontschuldigd, maar met een omweg, zo van: “sorry, maar ik wilde gewoon eerlijk zijn.” Nu heb ik haar moeten vergeven en zeggen dat ze toch nog naar ons mag komen, terwijl ik hier helemaal geen zin in heb. Hoe kan ik nu nog ontspannen een feestje geven als je weet dat je voor alles afgerekend kan worden? En ik ben nog steeds razend kwaad én gekwetst. Elke keer als ik aan die mail denk, schieten de tranen in mijn ogen. Voor mij is onze relatie onherstelbaar beschadigd. Mijn man wil ook absoluut niet meer bij mijn zus over de vloer komen en wil haar ook niet meer bij ons.
Ruzie zus
Zij vindt jouw sms-reactie onvolwassen? Hoe kinderachtig is het dan om zo’n mail te sturen zoals zij heeft gedaan? Sorry hoor, maar je zus mag de hand in eigen boezem steken!
Niks vergeven, bij je standpunt blijven! Wat is dit nou voor onzin zeg dat ze jou zo over de zeik maakt en dat je dan nog vriendelijk tegen haar moet blijven ook!
En weet je waar je haar en je vader ook op aan mag spreken? Dat ze zichzelf toegang tot je huis verschaffen terwijl jij ook gewoon thuis bent! Reservesleutel of niet, die sleutel is er niet om te pas en te onpas zelf maar gewoon binnen te komen wandelen. En dan ook nog eens voor dag en dauw aan het voeteneind van je bed komen staan om je nog eens op het matje te roepen?! Ze moesten zich heel diep schamen! Heel erg diep!
Ik zou zeggen: bellen, morgenochtend om 7.40 uur (jaja, koekje van eigen deeg!!!), en zeggen dat je klaar met ze bent tot ze zelf hun excuses aan komen bieden voor hun belachelijke gedrag!
Zulke ergernissen die je zus blijkbaar heeft, had ze nooit zo op mail moeten dumpen, ze had je gewoon moeten bellen of beter nog: persoonlijk moeten spreken. Erg zwak om het op mail te zetten en er maar vanuit gaan dat jij nog volwassen en begripvol reageert ook. Wie denkt ze wel dat ze is? Koningin Maxima? Kom op zeg!!!
Dit was mijn spreekbeurt!!!
Groetekes, Sje
Koningin Maxima zou het netter aanpakken denk ik !
Ik sluit me aan bij Sje, belachelijk hoe je zus met jou omgaat en dan vervolgens samen met je vader er voor zorgt dat je haar moet vergeven… zo werkt dat natuurlijk niet.
Ik kan me niet voorstellen dat een dergelijke mail zomaar uit de lucht komt vallen, mogelijk hebben jullie de laatste tijd wat vaker ergenissen of zijn jullie nooit zo heel close geweest? Het klinkt in elk geval of je zus erg jaloers is, en je zo’n mooie dag, op je eigen manier georganiseerd, niet gunt. Misschien voelde ze zich gepasseerd omdat zij niet als meter gevraagd is? Ze heeft vast al vaker dit soort acties gehad, aangezien jouw reactie ook meteen het contact willen verbreken is, dat doe je ook niet zomaar…
Wat voor verklaring haar gedrag en email ook moge hebben, haar manier van aanpak is belachelijk. En daarmee heeft een voor jullie bijzondere dag een hele nare bijsmaak gekregen… Erg vals om dat in een mailtje even bij jullie te deponeren en daarmee de mooie dag te verprutsen!
Groetjes Carolien.
Bedankt voor de reacties.
Eigenlijk hebben we nooit problemen gehad Carolien. Of eerdere ruzies. Als kind natuurlijk wel. Maar als volwassene eigenlijk niet. En ze is meter van onze oudste dochter, dus ik denk niet dat ze zich gepasseerd voelde.
We zijn wel heel verschillend van karakter. Mijn zus is echt overdreven georganiseerd, terwijl ik de dingen meer op me af laat komen en vaak op het laatste moment nog iets in orde moet brengen.
Haar feestjes zijn altijd heel overdreven, met super veel eten en altijd alcohol.
Een paar weken geleden waren we nog op haar verjaardagsfeestje, waar ik heel de avond aan tafel naast haar beste vriendin zat, waar ik ook weinig gemeen mee heb, maar we waren als laatste aangekomen en kon nergens anders meer zitten. Dus ik heb mij ook helemaal niet geamuseerd op haar feestje.
Daarenboven had ze een kom druiven op tafel staan, waar alle druiven halfrot van waren en uit beleefdheid heb ik die gewoon opgegeten, zonder er iets van te zeggen.
Misschien had ik dan achteraf ook een mail moeten sturen, dat ik het niet leuk vond dat ze geen plaats had voorzien bij mijn moeder. En dat haar voedsel bedorven was.
Maar zoiets doe ik helemaal niet. Omdat ik weet dat mijn zus zoiets niet met slechte bedoelingen doet en ze er zich helemaal niet van bewust was dat de druiven rot waren en dat ik me helemaal niet kan vermaken met haar vriendinnen. Ik zou nooit zo’n mail sturen, omdat ik weet dat ik haar daardoor zou kwetsen. Blijkbaar is dat omgekeerd niet het geval.
o ja, haar helemaal uit mijn leven bannen ga ik natuurlijk niet doen. Dat was mijn reactie toen de boosheid nog op z’n hoogtepunt was
Ik blijf er wel bij dat ik het ongehoord vind dat je zo’n mail stuurt, want nu gaat geen enkel feestje nog hetzelfde zijn. Mijn man en ik gaan ons nooit nog 100 procent op ons gemak voelen. Binnen een maand is het mijn moeder haar verjaardagsfeestje en we kijken er echt al tegenop omdat we hen dan voor het eerst gaan terugzien. En een paar dagen later is het kerstavondfeestje. Het feestje waar ik een heel jaar naar uitkijk omdat ik het zo gezellig vind. Nu vind ik het erg dat ik er aanwezig moet zijn…
Wat vervelend dat ze zo reageert. Tenslotte is het jullie keuze hoe je een feestje viert. Het is aan de aanwezigen dit te respecteren. Helemaal belachelijk dag je vader met je zus zo vroeg op de stoep staat. Dat heeft helemaal geen zin en daar is een reservesleutel ook niet voor bedoelt. Ik zou proberen er eens rustig met je zus over te praten. Anders wordt kerst straks wel erg beladen en niet leuk en dat lijkt me niet de bedoeling.
Sterkte!
Groetjes,
Sandra
Snap dat je overstuur bent van de mail, zoiets hoort een zus niet te doen. Ik zou een keer goed met haar gaan praten, het zou zonde zijn om al het contact te verbreken.
Vandaag heb ik mijn zus voor het eerst terug gezien sinds het voorval. We moesten allebei bij mijn moeder zijn met de kinderen voor sinterklaas.
Het was alsof er nooit iets gebeurd was. Het is te zeggen, aan de buitenkant leek het alsof er nooit iets gebeurd was. Ik voelde me zeker niet op mijn gemak en kon aan niks anders denken dan aan die mail. Terwijl zij waarschijnlijk heel de tijd aan het hopen was dat ik niet aan die mail aan het denken was
Maar ik ben niet zo’n prater en ik hoop dus dat met de tijd het gevoel slijt en ik terug in haar buurt kan zijn zonder er aan te denken.