Alleen maar een beetje buik pijn meer niet hoor, ik zal wel een koudje gevat hebben en de griep krijgen ofzo.....nou nee mijn zoontje was onderweg, precies op de uitgerekende dag
S'morgens om 4:00 uur wert ik wakker met een beetje buikpijn, ach ik zou wel een wat kou op de buik hebben dacht ik nog en sliep verder.
Om 7:00 uur ging mijn man van bed af, en vroeg of alles wel goed ging, want ik lag zo te voelen in mijn slaap.
Bij mijn weten had ik nog lekker even geslapen en was ook niet meer wakker geweest.
Zodra hij naar zijn werk ging kon ik niet meer slapen, want de buikpijn wert best wel vervelend, dus maar een beetje tv kijken en mezelf maar lekker op een ontbijt op bed trakteren.
rond de klok van 9:00 uur dacht nu is het mooi geweest en ga even naar de wc en dan lekker even douchen en omkleden en dan vanmiddag lekker even de stad in.
Dat was het plan totdat ik naar de wc ging en wat bloed verloor, en toen pas drong het een beetje tot mij door dit is waarschijnlijk geen buikpijn maar dit zijn de weeén al.
En dat op de uitgerekende dag nog wel, snel hipte ik naar boven en belde mijn man, en zij ik denk dat je straks maar eens rustig naar huis moet komen want ik denk dat onze zoon onder weg is.
Toen heb ik de verloskundige gebelt en vertelde het verhaal en zei zou om 12:00 langskomen om even te kijken.
nou ja prima doe maar rustig aan zei ik, en het drong nog steeds niet tot me door dat de bevalling begonnen was.
Mijn man kwam om 11:30 uur aanzetten en deed zijn best om niet te paniekerig over te komen, en ik weet nog dat hij tegen me zei: wat ben je verschrikkelijk rustig?
Ja.. en dat voor iemand die altijd druk druk druk is en snel paniekerig, was ik toen behoorlijk rustig bijna eng gewoon.
En ja hoor daar was de verloskundige al en toen bleek het dat ik 4 cm ontsluiting had, de vliesen heeft ze toen ook gebroken en ze zou om 14:00 uur weer even langs komen.
En toen vroeg ik nog dus de baby komt vandaag? ik bezefte het toen nog steeds niet en ik had ook nog helemaal niet zoveel pijn.
Om 13:30 uur begon het toch echt wel wat pijn te doen en, ik was zo blij dat de verloskundige er weer was, op dat moment het ik 6-7 cm ontsluiting.
en we moesten de kraamhulp maar eens gaan inlichten en wat ben ik blij dat we dat toen gedaan hebben.
om 15:30 wist ik me echt even geen raad ik moest gewoon persen en dat mocht niet want de verloskundige was er nog niet!!
Dus toen ben ik van het best afgegaan en volgens mijn man en de kraamhulp ben ik toen flauwgevallen en na een tik in mijn gezicht kwam ik weer bij en ik was op dat moment zoooo verschikkelijk boos want ik moest persen en het mocht niet, tegenhouden kon ik het echt niet meer en de kraamhulp zag het hoofdje al en die heeft toen de verloskundige gebelt dat ze heel snel moest op schieten, ik heb het toen nog een kwartier weten te rekken vraag me niet hoe.
Maar zodra de verloskundige binnen kwam lopen zei ze meteen al, met alle kracht die je hebt persen. en naar 5 min en 3 keer persen was ruben geboren, met zijn arm over zijn hoofdje heen, een echte acrobaat.
En ik voelde me op dat moment zo raar, ik kan het gevoel nog steeds niet omschrijven, na 2,5 van tegenslag eindelijk een kindje! en toen kwamen de tranen.
Hij was 48 cm en woog 3075 gram, en een muts was niet nodig de juiste tempratuur hielt hij meteen al vast.
Maar 1 ding weet ik wel de volgende keer ga ik dus echt geen persweeén tegenhouden!!
Maar als ik aan de bevalling terug denkt heb ik een erg mooie bevalling gehad van 13:30 tot 16:11 uur heb ik het redelijk zwaar gehad, je hoort nogal eens andere verhalen.
Groetjes Marianne