Rouwverwerking kind hoe mee om te gaan

#1

De meeste hebben mijn topic in wist je dat wel meegekregen denk ik.

Nu loop ik tegen het volgende aan. Dylano praat er zo goed als niet over alleen toevallig gister omdat ik toen zelf niet lekker was en hij wou verven en ik zei nu niet Dylano mama is een beetje ziek en heeft daar nu geen puf voor(papa was werken)

Hij vroeg is … al beter, ik zei ja want ze is nu in de hemel en daar ben je niet ziek. Hij gin cadeautje voor haar maken zei hij uiteindelijk niet gedaan.We gaan binnenkort met hem naar het graf om het iets duidelijker voor hem te krijgen.

Maar wat is nu het probleem, hij huilt echt om alles, als hij op moet ruimen, aan tafel om te eten, Als hij moet tandenpoetsen, pyjama aan etc etc. dat is zo niet Dylano dus zal hij het wel op die manier verwerken maar aan de andere kant is het geen uitproberen ik heb even geen flauw idee. Ook op school huilt hij makkelijk als er iets gebeurt. Vooral bij alles wat papa doet of zegt is het foute boelDie weet zich intussen helemaal geen raad meer.

Nog vb Zaterdag waren we bij Madelon en die is hem aan het kietelen vind hij prachtig en thomas de trein valt op de grond, jeetje hij was helemaal in verdrietig.
Ik laat hem even huilen en als hij dan niet zelf komt (meestal wel) ga ik er zelf naar toe en dan is het ook weer zo over.
Ook heeft hij momenten dat hij vreselijk dwars is. Hij moet 's avonds met papa opruimen en dan gaat het nee jij doen tegen René, Die is natuurlijk niet helemaal gekke henk dus dat gebeurt niet met gevolg weer krijspartij.

Lopen er nu 2 dingen door elkaar?? Mijn hart breekt alshij zo moet huilen maar wil ook wel uitkijken dat hij er niet van profiteert. Iemand ervaring of tips?

Liefs Michelle


#2

jezus… ik lees nav dit topic net je topic pas ik Wist je dat. Wat verschrikkelijk. Echt gewoon geen woorden voor. ben sprakeloos… Ik kan je geen tips geven helaas maar wil jullie en natuurlijk de ouders en verdere familie van het meisje heel veel sterkte en kracht wensen. Zo oneerlijk. X

mama1980

Lilypie Third Birthday tickers

#3

Benoemd je tegen dylano ook dat het niet erg is dat hij huilt omdat hij verdrietig is? Misschien dat dat hem helpt? Moeilijk hoor. Hier was praten de oplossing,en nog trouwens,maar er écht om huilen heeft ze nooit gedaan. Dát maakt het voor Jou denk ik ook zo moeilijk!

Groetjes Manderijn.

#4

@mama1980
Dank je wel

@Manderijn
Ja hij weet dat hij mag huilen en boos en verdrietig. Praten doet hij er niet over en weet niet of ik het zelf steeds moet aanhalen.

Liefs Michelle


#5

Wat erg ik lees net pas je andere topic!
Heb er ook echt geen woorden voor.
Ten eerste super veel sterkte toegewenst! ik heb ook echt geen tip, misschien
omdat ik net pas je topic lees, ben er sprakeloos door!

Liefs X

Gewijzigd door - Nemo op 25 Jun 2012 13:43:40

#6

Staat er op het prentje een foto van het kindje?
Vertel anders daar over dat ie altijd naar die foto kan kijken als hij verdrietig is en dat hij zeker mag huilen als hij aan haar denkt en dat je er graag met hem op dat moment over wilt praten.

Vertel hem wel dat je merkt dat hij de laatste tijd veel huilt en vraag “weet je waarom je zo moet huilen?”.
Laat hem maar vertellen.
zeg hem daarna wel “als je straks met papa op gaat ruimen dan wil ik geen tranen meer zien oke?”.

dan weet je meteen waarom hij huilt en hij weet dat ie niet zomaar om “niks als opruimen” hoeft te huilen.

Succes!
Gr, Danielle

#7

Dank je Nemo.

@Danielle ze hebben geen bidprentje maar heb natuurlijk wel foto’s van der.

Als je vraagt waarom hij huilt zegt hij dus omdat ik niet wil opruimen oid maar geloof niet dat dat het alleen is. Zo is hij nl niet.

Liefs Michelle


#8

Ik zou denken dat het wel een connectie heeft, maar dat hoeft voor hem niet bewust te zijn. Gelukkig geen ervaring met rouwverwerking zo dichtbij voor de kinderen, maar ik zie het wel met andere dingen.

Nora was vandaag helemaal hyper heel de middag, veel gillen en rennen. Als ik dan vraag waarom ze zo druk is, zegt ze: omdat ik daar zin in heb. Maar voor ons is het verband van de eerste keer wennen op school snel gelegd.

Ik zou zoals je al doet, af en toe het onderwerp van het vriendinnetje aansnijden en zijn gedrag verder even de ruimte geven en langzaam aan de teugels weer wat strakker nemen. Het zou mij niet verbazen als dit een paar weken duurt en zodra hij in zijn onderbewuste deze verschrikkelijke gebeurtenis een plekje heeft gegeven, zijn gedrag ook weer recht trekt.

Veel sterkte verder.
liefs

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb4m.lilypie.com/QSlDp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fourth Birthday tickers” /></a>
<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb2m.lilypie.com/Re0Zp2.png" width=“200” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Second Birthday tickers” /></a>

Gewijzigd door - Liske op 25 Jun 2012 20:31:39

#9

Ik zou eerst proberen te achterhalen wat de reden is waarom hij zoveel huilt. Misschien is er wel een hele andere reden voor zijn gedrag. Misschien als het er met praten niet uit komt zou je hem een tekening kunnen laten maken en dan vragen wat hij heeft getekend, misschien zou je er zo achter kunnen komen wat hem dwars zit.
Voor de rest heb ik geen tips. Het zou soms makkelijk zijn om gewoon even in hun hoofdjes te kijken om te zien wat ze allemaal denken. Dat zou het soms een stuk makkelijker maken.


#10

Weet je wat ze vaak op scholen doen? Een herdenkingsplekje inrichten met een foto. Kinderen kunnen hier dan heengaan wanneer ze daar behoefte aan hebben, een tekening neerleggen of iets in een schriftje schrijven. Dit is ook toe te passen op kleuterniveau. Zet samen ergens een mooie foto van haar neer (op dressoir ofzo) en leg er een schriftje (schetsboek) bij met wat kleurtjes. Als hij dan verdrietig is, kun je vragen of hij samen met jou naar de foto wil kijken, over haar wil praten en of hij misschien iets voor haar wil tekenen of samen een briefje aan haar wil schrijven. Misschien gaat ie de eerste keer wel 10 x, laat het hem doen. Het wordt vanzelf minder. En is het schriftje vol, dan gaan jullie het samen naar de begraafplaats brengen.

Hij mag verdriet hebben, jonge kinderen rouwen in fases. En als ze hun gevoelens niet onder woorden kunnen brengen, uiten ze het op een hele andere manier (brutaal gedrag, terugval in ontwikkeling e.d.). Ik zou hem niet zo snel zeggen dat het huilen dan en dan over moet zijn, zo leert hij dat huilen niet hoort en je niet mag huilen als je verdrietig bent. En dat mogen jongens net zo goed als meisjes (zeggen wij thuis altijd ).

Sterkte.

#11

Thanx allemaalvoor het meedenken.

Liefs Michelle