Rot familie

#1

Zucht … even mijn hart luchten … we hebben al bijna geen familie en die paar mensen die er zijn, komen niet eens op Fabienne d’r verjaardag a.s. zondag. Mijn schoonzus wil er niet voor in de auto stappen, mijn moeder ook niet en mijn vader vindt zijn werk belangrijker … dat was het dan en ik baal er erg van, alweer. Als wij jarig zijn komt er ook nooit iemand van de familie die al zo minimaal is.

Misschien moeten we er maar definitief vanaf stappen, verwachtingen te hebben van DE FAMILIE en er zelf iets leuks van maken met ons gezin. Zijn er mama’s die deze situatie herkennen? want ergens is het toch altijd weer een teleurstelling, niet zozeer voor ons maar voor de kleine meid die ik zo graag een oma of opa gun !!! En hoe vertel ik dit haar ???

#2

Nou ik herken het niet helemaal maar wel voor een deel. Mijn man’s familie is ook niet echt geinteresseerd in ons als gezien. Met J’s verjaardag hebben we niet eens een telefoontje gehad, helemaal niets. Dat terwijl mijn fam de hele dag aan de telefoon hangt (en die dus veel verder weg wonen) Met J hebben we het niet gemist omdat ik best veel vriendinnen heb met kindjes van J’s leeftijd die we hebben uitgenoodigd voor een feestje en ook op school heeft ze een heeftje gehad! Twee feestjes dus, op de dag zelf doen we meestal huis versieren en taartje eten en cadaeutje geven, maar omdat we maar met z’n drieeen (+ nanny) zijn ben ik wel altijd blij dat we een feestje voor haar vriendjes en vriendinnetjes doen (buurkinderen, kindjes van vriendinnen) zo moet je toch zelf je familie een beetje uitkiezen. De eerste 2 jaar belde we mijn man’s familie nog wel met de mededeling; J is jarig, daar werd dan niet op gereageerd, het fijne daarvan is dan wel; je hoeft ook niet bij hun op de verjaardag!


#3

Wat ontzettend triest en sneu, voor jullie en vooral voor Fabienne. Dat haar eigen opa en oma niet eens komen. Ongelooflijk, ik kan me daar niets bij voorstellen. Hier moeten we de opa en oma’s bij wijze van spreken af en toe eruit schoppen, zo vaak willen ze komen

Heb je al eens met hen gesproken hierover en over wat jullie graag willen voor Fabienne? Dat zou ik sowieso doen. En als ze dan nog afwijzend zijn, dan zou ik m’n verwachtingen inderdaad loslaten, hoe moeilijk ook. Maar duidelijk naar hen zijn, dat zou ik zeker proberen.

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#4

Ja, ik vind het vooral rot voor mijn dochtertje. Wat ik graag zou willen doen ze niet omdat ze teveel met zichzelf bezig zijn … met hun eigen leven … dat was helaas bij mij vroeger al zo en nu zie ik het weer gebeuren. Eigen vrienden, werk, … Mijn valkuil is dat ik elke keer hoop heb en teleurgesteld wordt … het contact is oppervlakkig. Ze zijn afwijzend omdat hun kleinkind niet in hun leven past …

#5

Heb je ze al eens precies verteld wat je ervan vindt? Wat het met je doet?

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#6

Jeetje wat ontzettend vervelend. Kan me heel goed voorstellen hoe je je voelt. Tenminste niet dat ik in die situatie zit, maar het lijkt mij ook echt niet leuk als niet eens je eigen ouders de moeite nemen om op haar verjaardag te komen. Hier net als bij Mriek, je moet ze er soms uitschoppen zo graag willen ze hun kleinkinderen zijn. Hihi en papa en mama zijn dan even niet meer belangrijk

Ik zou hier idd serieus met ze over praten, zodat jullie Fabienne dit kunnen vertellen. Want ieder jaar hoop en dan teleurgesteld worden is ook heel vervelend.

Sterkte!

Groetjes,
Sandra

Lilypie Fourth Birthday tickers
Lilypie First Birthday tickers

#7

Ik zou op de man af vragen: Waarom willen jullie niet komen, wat is er aan de hand?
Laat ze maar eens zeggen WAAROM ze net die dag niet kunnen/ willen…wonen ze extreem ver weg ofzo?
Sturen ze haar wel een verjaardags kaart?
Maken ze geld of een kadotje over?

Als ze echt gewoon niet willen komen om het “daarom” niet dan zou ik (hoe moeilijk ook) zelf heel die familieband op een heel laag pitje zetten en zelf ok niet naar hun verjaardagen gaan…laat ze maar voelen hoe dat voelt als je niet komt!

Gr, Danielel

#8

Het is bijna niet voor te stellen maar ze maken er geen tijd voor vrij … mijn vader vindt zijn reisje naar polen nu belangrijker omdat het om geld gaat wat hij misschien kan verdienen maar dat roept hij al zijn hele leven. Hij verzint altijd uitvluchten en komt altijd laat met een cadeautje aan. weken later en dan is het nog een prut cadeau ook. Geen aandacht aan besteed. Ik kreeg voor mijn verjaardag een kaartje wat nog in plastic zat !!! en 20 euro … 2 weken later.

Mijn schoonzus met 2 uur rijden en zegt geen zin te hebben om heen en weer te rijden terwijl ze hier de hele dag mag blijven en mag mee eten … Mijn moeder idem dito …

Het is werkelijk allemaal eigenbelang …

#9

Bah. Maar nogmaals: heb je dat wel eens naar hen uitgesproken?

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#10

Nee Mriek … al ben ik wel steeds meer van me af aan het praten. Tegen ouders is dat heel lastig, nog steeds … alsof je nog steeds in een soort loyaliteits conflict zit. Als zij dan bv boos zouden reageren dan trek ik het me weer erg aan en ga ik twijfelen. Vind ook eigenlijk dat het uit hun zelf moet komen! maar dat is misschien ook gedrag van mij van de minste weerstand!!

#11

Ik zou wel proberen te praten en als dat niet lukt…
Hou jezelf en je meisje in bescherming, zorg dat ze je niet meer “emotioneel” te pakken krijgt (klinkt simpel, weet het heb met hetzelfde gezeten)
Probeer het los te laten, door niets meer van ze te verlangen…

Voor mij heeft mijn moeder, een tijd niet bestaan… heb er nu wel regelmatig contact mee, maar het is voor mij niet mijn “moeder”, die ben ik als kind kwijt geraakt…

Groetjes mama Jade


#12

Heel herkenbaar mama van Jade … Mijn moeder is mijn moeder maar meer is ze niet. En eerlijk gezegd ook nooit geweest. De kunst is inderdaad; geen verwachtingen te hebben …

#13

Echt heel vervelend dat je geen echte moeder hebt/vind te hebben, kan me er niks bij voorstellen want ik zie ons mam dagelijks!

Tja, sluit je emoties richting hun af (als je dat kan) en probeer met bijvoorbeeld een erg leuke oude buurvrouw zo een leuk contact te krijgen dat je dochter die als een soort van Oma gaat beschouwen.

Dit hebben wij vroeger gehad met een buurvrouw van 3 deuren verder.
Ze was onze oppas en kon zelf geen kinderen krijgen dus ze was super blij met ons als buurkindjes!
Mis haar nog steeds!

Gr, Danielle

#14

hoi Ester,

vind dit erg moeilijk om te lezen (met tranen in mijn ogen echt waar)
want ook mijn band met mijn moeder is erg goed, zie haar dagelijks de band
is alleen maar versterkt na het overlijden van mijn vader (13 jaar geleden)
ze komt hier ook vrijwel dagelijks, (sommigen zullen zeggen : dat bij ons nooit)
maar we weten precies wat we aan elkaar hebben.

Ze past ook op de kids (dat wordt wel minder over een maand want jongste gaat dan ook naar school)
Maar om op je onderwerp terug te komen,

erg lastig want zoals gezegd ken ik het (gelukkig ) niet.
Idd een optie, een lieve oudere buurvrouw,

Familie begrijp ik woont verder weg?
Vind je schoonzus het niet leuk om een weekend te komen met het gezin ofzo,
dan maken jullie er een gezellig weekendje van (weet natuulijk niet hoe de band met je schoonzus is)

En schoon familie?
(weet niet of je die nog hebt)

Wil je iig erg veel sterkte toewensen , denk ook aan jezelf,
en hoe moeilijk het ook is, als met behulp van goed praten (gesprek) er niets uitkomt, er bij neer leggen en leuke dingen met je gezin doen
(ga je lekker weekendje weg of leuke dingen doen)

sterkte ermee
groeten, mama van 2 kids

#15

Een brief sturen, is dat makkelijker? Als je al onze reacties leest, dan voel je je hopelijk iets gesteund en ga je misschien niet zo snel twijfelen als zij met onbegrip reageren. Stel dat dat gebeurt, dan kan je het misschien ook iets beter naast je neerleggen?

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#16

Bedankt voor jullie lieve reacties … en opbeurende woorden. Dat doet me goed.

Ouders van mijn vriends kant zijn overleden, bizar maar waar … hoopte altijd dat ik leuke schoonouders zou krijgen, zou het gemis aan ouders/fam compenseren. Hoe kon ik het zo uitzoeken?!

Mijn schoonzus … helaas is dat een hele moeilijke vrouw in de omgang. Haar dagelijks leven bestaat uit veel problemen, al heel lang maar ze steekt haar hoofd in het zand. Een zeer complex verhaal, geval … kan het helaas niet anders zeggen. Ondanks alles heeft ze een goed hart en is haar hier 1 dag hebben al heel erg veel maar toch, ze is familie en wij proberen haar altijd wel te helpen.

Kortom, er is gewoon niet meer familie en hier moeten we het mee doen. Daar worstel ik zo nu en dan mee, voornamelijk met verjaardagen en feestdagen. Ik probeer er een positieve draai aan te geven door idd bewust te zijn dat ik een fijn gezinnetje heb. Daar mijn energie in te stoppen en te hopen dat er leuke, lieve, vrolijke mensen op mijn pad komen …

Mijn moeder heb ik zo’n 15jaar geleden een brief geschreven en dat zorgde definitief voor verwijdering. Pas sinds de geboorte van Fabienne is er af en toe contact en is het puur omdat ze de oma is van. We zijn zo verschillend. Tja en mijn vader komt wanneer HIJ wil … die heeft altijd zijn eigen plan getrokken en is altijd uit op vrouwen en geld.

Ik heb een vreemd stel ouders uitgekozen …

#17

Ik herken het in de zin van de aanhang komt hier nooit mee. Mijn moeder haar man om het zo maar even te zeggen is gek op morgan maar op der verjaardag komen no way want hij zou wel eens een dag inkomsten mis kunnen lopen. Nu moet ik er eerlijkshalve ook bij zeggen dat mijn moeders huwelijk niet goed gaat en op sterven na dood is dus dit jaar lag het ook een tikje anders, maar goed hij doet er ook zijn best moet voor en mijn vaders vriendin is hier nog nooit geweest laat staan dat ze op Morgan haar verjaardag komt. Door de breuk met mijn zwager en schoonzus was het dus erg rustig dit njaar, Alleen mijn ouders, mijn schoonmoeder en mijn jongste zwager waren er. Mijn broertje kan het niet aan nu en mijn vriendin belde op het laatste moment af. Ik zei al tegen mer tegen de tijd dat verjaardagen nog meer gaan zeggen zit ze gelukkig op school en kan ze vriendjes en vriendinnetjes uitnodigen want van de familie hoeven wij het ook niet te hebben.

Groetjes,

Michèle

#18

jeee lieverd wat ontzettend naar voor jullie, ik vind dit echt niet kunnen!
mag ik vragen waar je schoonzus woont en waar woont je moeder? ik bedoel hoelang moeten ze reizen?
ik vind dit echt belachelijk hoor, informeren ze uberhoudt wel ooit naar hun kleinkind en nichtje???
ik snap echt dat je je hier erg rot over voelt… en ik mail je straks even om er dieper op in te gaan oke?
Knuffel!

#19

Heb het even laten rusten Inge … Mijn moeder woont in de buurt van Utrecht en mijn schoonzus in den helder, mijn vader in belgie dus ja, even naar zeeland rijden is een eind maar voor het kind? Je kunt vroeg weg, hier slapen en eten … mijn schoonzus werkt niet en heeft hier nog een huisje in de buurt, 10 km verderop.

Ach ja, we moeten het er maar mee doen.

Zag vanmorgen bij de Dirk sesamstraat boekjes voor 1 euro, alle 6 gekocht … dan heeft ze tenminste een aantal leuke cadeautjes morgen. Heb nog een paar dingen dus vanavond inpakken!

De buurvrouw heb ik gevraagd om morgen koffie te drinken … dan is het nog iets …

#20

Mijn schoonzus zit op 10 km afstand nu maar verrekt het om haar kleine nichtje te komen feliciteren !!! Je kutn er wat van zeggen wat ik ook gedaan heb want de stoom komt werkelijk mijn oren uit maar het helpt niet!

HEB HET HELEMAAL GEHAD MET FAMILIE !!!