Nou sinds een paar dagen zijn we buiten aan het oefenen met lopen.
eerst aan de hand en daarna los.
sinds een paar dagen merk ik het al op maar net was het wel heel heftig,
we zijn net buiten wezen stappen en hebben even bij het voetbal gekeken hier op het veldje. hij is ballen freak he
maar vanochtend toen we iemand uit de flat tegen kwamen en hij 1 meter van me vandaan stond begon hij ineens heel hard te huilen en mamamamamamama!!! te roepen.
net weer… het voetballen op een afstand was leuk, hij hing lekker tegen me aan te kijken. maar toen we weer in de flat aankwamen was hij in de hal aan het rondlopen van paal naar paal, (vond ie boeiend ofzo) hij wilde ook niet mee de lift in want hij vond de steunpalen veel leuker.
toen kwam er een vrouwtje van de trap naar beneden en hij stond aan de andere kant van de hal dan ik.
en hij wist niet meer waar hij het moest zoeken, zakte door zijn knieeen van paniek. huilen en brullen en toen ik naar hem toeliep en hij op zijn knieen naar mij (lopend op knieen haha) verstopte hij zich helemaal in mij.
het is sinds hij loopt, rico is nooit eenkennig geweest.
is dit herkenbaar?
vond het zo zielig! en hoe hiermee om te gaan?
(sorry voor het zoveelste topic vandaag haha Inge topic dag)