Ik wil hier ook nog even iets aan toe voegen.
Ik heb ook een zware bevalling gehad (met inscheuring en tangverlossing, zal je verdere details besparen) en daarna een depressie. Ik vond mijn man niet leuk, niet aantrekkelijk en moest niet aan intimiteit denken ook ivm borstvoeding vond ik dat er al genoeg druk stond op mijn lijf.
Ik weet wel dat ik het heerlijk vond als mijn man iets extra’s deed maar kon dit heel moeilijk aangeven. Neem die kleine eens uit haar handen, als ze moe is kook eens voor haar, als het eten niet gedaan is en het huis staat op z’n kop zeg dan, maakt niets uit schat, weet je wel… dat soort dingen, misschien reageert ze hier niet meteen op maar ik merkte wel dat ik dat een verademing vond. Het is al druk genoeg in je hoofd, geef haar wat tijd, relaties gaan altijd up en down!
Bij ons heeft het bijna 1 jaar geduurt tot ik mezelf terugvond en hierbij heeft hij toen een slippertje begaan, ik praat het niet goed maar, snap het eigenlijk wel, ik had echt genoeg van hem, ik vond dat hij aandacht aan me vroeg die ik hem niet kon geven, ik wilde absoluut niet dat hij aan me zat, hij werd daar gefrustreerd van, dat zijn we nu nog aan het proberen recht te zetten en het is alweer 1,5 jaar geleden dus dat is niet de weg om te bewandelen.
Misschien heeft ze wel zin in om even weg te gaan met vriendinnen al is het maar een uurtje savonds, dan kun je misschien wel aanbieden dat jij oppast en belt als er iets mis is, en dat ze altijd kan bellen! ookal is het elke 5 minuten, mijn gevoel was ook heel ambivalent, het ene moment wilde ik dit en het andere dat, maar Theo ze zegt het zelf al, ze wil niet bij je weg!
Als je moeder word ga je iets voelen wat je nog nooit gevoelt hebt, die liefde lijkt op niets wat ik ooit heb ervaren met iemand, en daarom voelde ik ook dat ik niet meer van hem hield op de manier die ik daarvoor had omdat je nu iets anders hebt ervaren snap je? Het was voor mij iig een soort high/ kick die ik nergens anders ooit zo heb gevoelt. Ik hoop iig dat jullie uit een dipje komen, maar het is niet niets een eerste kind en dan je aandacht moeten verdelen, zoals michele al zei; het alle belangrijkste is blijven praten, want als dat niet meer gebeurt gaat het de foute kant op. Ik spreek uit ervaring. Ik wens je iig succes!
(tja lang verhaal he)
