Ik heb nu een dochtertje van drie maanden.
Maar heb het gevoel dat de relatie tussen mij en mn vriend nu minder word! Wie heeft dit ook gehad, en hoe ging je daar mee om! We houden zielsveel van mekaar, en dat weten we ook, maar toch.
Groetjes Mamma van Melissa Joella.
Ik heb nooit het gevoel gehad dat mijn relatie minder werd, ik heb wel in die eerste paar maanden verschillende keren tegen mijn man gezegd “Ik mis je”.
Niet in die zin dat hij er niet was, maar gewoon het anders leven, soms langs elkaar heen leven doordat je door de komst van een kindje in een andere rol zit: papa en mama.
De komst van een kind zet je wereld op z’n kop en dat merk je. En dan zeg ik er heel expliciet bij dat wij het droompaar van de eeuw zijn, dus zelfs de beste relaties worden beïnvloed door de komst van een kind. En zelfs wij merkten dat ons leven niet om elkaar draaide, maar dat we met z’n tweeën om de baby heen draaiden.
Maar om je gerust te stellen: als je eenmaal goed ritme te pakken heb, als die kleine het goed doet en als je meer gewend bent aan het ouderschap, valt die relatie ook weer vanzelf op z’n plek hoor. Althans zo was het bij ons.
Nu ik dat zo meegemaakt heb, snap ik dan ook werkelijk niet dat mensen aan kinderen beginnen om hun relatie te redden. Heeeeeeeeeeel onverstandig! Begin aan kinderen als je relatie stabiel is want je relatie komt best onder druk te staan zodra die kleine mop er is. En een slechte relatie kan die druk niet aan.
Probeer in elk geval regelmatig iets met z’n tweeën te doen. Al is het maar voor een paar uurtjes. Baby op een oppasadres en even samen uit eten. En dan proberen om niet over die kleine mop te praten…
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 08 Apr 2008 16:08:29
Ik heb niet meegemaakt dat onze relatie minder werd.
Maar we merkten wel dat er minder tijd is voor ons tweeen.
Soms missen we dat ook nog wel hoor.
Niet meteen in auto kunnen springen en erop uit, of eens lekker uiteten wat we voor de geboorte veel deden.
Allemaal dingen die veranderen als de kleine er is.
Nu eerst oppas regelen etc. Soms best lastig.
Maar ja je krijgt er iets moois voor terug.
Wij zeggen ook wel eens zullen we niet eens iets met zijn tweetjes gaan doen??
We regelen dan oppas en gaan er lekker een dagje tussenuit.
En inderdaad wat Sje zegt probeer het niet over de kleine te hebben, maar dat valt niet mee, Ik denk dan steeds hoe zou het gaan, maar dat neemt niet weg dat ik van zo’n dagje wel geniet.
Ik zou zeggen neem ook tijd voor elkaar en probeer ervan te genieten!!
Groetjes Gytha
quote:
Ik heb nu een dochtertje van drie maanden. Maar heb het gevoel dat de relatie tussen mij en mn vriend nu minder word! Wie heeft dit ook gehad, en hoe ging je daar mee om! We houden zielsveel van mekaar, en dat weten we ook, maar toch.Groetjes Mamma van Melissa Joella.
Maar zeg je dat ook nog wel eens?
Praten! Over wat jij mist, over wat hij mist.
De 3 maanden heb je hard nodig gehad om weer bij te komen,
misschien ben je daar nog steeds mee bezig.
Dat mag, en daar moet hij begrip voor hebben.
En die kleine meid slokt al je aandacht op.
Maar toch moet je elkaar ook niet vergeten!
M.
Dank jullie wel!! Ik heb hier wel wat aan. Het is gewoon nog een raar iets, bedoel ‘ik ben mamma’. En wil er zijn voor de kleine, en heel af en toe vergeet ik mn vriend dan. Maar ik zal zeke met hem praten en het erover hebben, praten is altijd goed he.
En dan zal ik hem voorstellen om een keertje met zijn 2tjes uiteten te gaan of iets dergelijks. En dan vooral niet over de kleine hebben, maar volgens mij doe je dat al snel.
Groetjes Mamma van Melissa Joella.
Dat is het inderdaad, af en toe “vergeet” je elkaar omdat je zo bezig bent met jullie kindje. En het is ook wennen om elkaar in nieuwe rol te zien. Je ziet hem niet alleen als je vriend, maar je ziet hem ook ineens bezig als papa. Allemaal dingen om aan te wennen.
Gewoon over praten, gewoon tegen elkaar zeggen “ik mis je”, en gewoon proberen dingen samen te doen, al is het maar voor een paar uurtjes. Gewoon bioscoopje doet al wonderen. Echt!
Groetekes, Sje
Inderdaad moet je altijd blijven praten! Dat is het aller belangrijkste!!! In elke relatie. Ook met je kindje.
Het wordt er in ieder geval wel drukker op. Ook meer zorgen voor.
Ja ik had dat ook een tijdje. Dat begon bij mij al toen ik zwanger was. Mannen maken dingen soms anders mee. Ik was weleens boos als hij zijn hand niet op mijn buik legde met gedult om de baby te voelen. Hij had het gedult niet. Ik kon eeuwig namen verzinnen en hij vond het algauw best.
Toen de baby er was kon ik er uren naar kijken. Hij vond het algauw normaal en keek televisie. En zo kan ik nog wel even daargaan. Toch houden we evenveel van onze meiden alleen we beleven en uiten het anders.
Nu ik dat heb geaccepteerd kan ik meer genieten van zijn manier van doen.
We beginnen elkaar nu weer opnieuw te vinden en onze jongste dochter is bijna negen maanden.
Mijn huisarts had een wijze opmerking, hij zei dat je na de bevalling van je eerste kindje opnieuw elkaar weer moest leren kennen, en dat in haast alle opzichten. Bij ons ging het prima, maar kan me wel nog herinneren dat de eerste tijd zowel bijzonder en erg leuk, ook wel erg verwarrend en hectisch was. Mannen beleven het inderdaad anders, wij vrouwen hebben zeker 10 weken vrij dus we maken de laadste loodjes erg mee, maar ook het nieuwe begin. Een man moet meestal toch weer gauw aan de slag en dus met beide beentjes op de grond daar waar wij nog zitten te zwijmelen op een wolkje. Ook alle indrukken moeten nog een plaatsje, laat staan alles wat er verder nog bij zo`n wondertje komt kijken. Praat geduldig met elkaar. laat elkaar eventjes weten soms dat je hem of haar zeker niet vergeet en dat kan zelfs in kleine dingetjes zitten.
Succes !
Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!
Wat ik me nog goed kan herrineren van de beginperiode is dat, je zo aan het zoeken ben naar, een goede moeder zijn, een leuke vrouw en goede werknemer een vriendin etc en ik dacht steeds ja en ik dan.
dat vond ik het aller moeilijkst.
inderdaad je leeft snel langs elkaar heen, wij hebben nu een tweede en ik vind de hectiek nog groter.
wij brengen de kinderen af en toe bij mijn ouders niet eens om erop uit te gaan maar gewoon even lekker in huis rommelen samen lekker even te wandelen met de honden etc.
ik denk dat iedereen het wel kent, de tips die ik je kan geven doe er wel wat mee en blijven praten.
succes!!!
Het is allemaal heel herkenbaar! Iedere relatie wordt door een kindje op de proef gesteld. Het zit hem ook in de kleine dingen. Elkaar een leuke, mooie, lieve of grappige kaart sturen is ook een idee. Met een tekstje erop of alleen je naam en dat je aan hem denkt. Onder het kussen leggen en de verassing is compleet!!
hahaha, ik weet nog dat mijn man zich afvrog hoelang kraamtranen aanhielden. Och, wat hebben wij een afstand gehad in het begin. Inderdaad elkaar opnieuw leren kennen. We hebben onze draai weer helemaal gevonden.
Ik moet zeggen dat ik in het begin ook wel een beetje de kluts kwijt was. Tjeetje, ineens heb je een kind en ben je moeder. Hoezo impact.
wat herkenbaar allemaal! Tigo is nu bijna 1jaar en ik kan me nog steeds verbazen over het feit dat ik gewoon een zoon heb, zo wonderlijk!Terwijl mijn vriend heel nuchter is en alles vanaf het begin al heel normaal vond. En inderdaad ok het zoeken naar een goede middenweg tussen mama-zijn en de rest, ook erg moeilijk…
Hoi,
Ook wij hadden dat gevoel van hallo hoe gaat het nu met ons eigenlijk???Induvidueel ging het wel ieder had zijn eigen ritme maar die niet meer geheel op elkaar aansloot zoals voorheen.
En dat kon /kan ook niet meer je moet rekening houden met een derde persoon. Maar hoe ga je dan te werk:
We hebben van toen afgesproken dat als ik weer ging werken en dat was in mijn luxe geval na vier maanden dat we dan eens in de maand een oppas namen of haar brachten bij mijn schoonouders en dan al was het maar voor een uurtje even ergens anders gingen eten of een filmpje ofzo maar even weg en even met elkaar zijn en proberen te praten over andere dingen dan alleen de baby al kwam die ook aan bod natuurlijk al was het maar omdat je die dag zelf ook nog wil bespreken of praktische dingen even moet regelen en dat heeft geholpen ons ook elkaar weer te vinden en leuk te blijven zijn.
En die eerste drie vier maanden zijn verschikkelijk voor je relatie. je bent de meeste tijd laten we eerlijk zijn toch moe en je heb dan geen zin in andere dingen en ook de capaciteit niet om aan andere dingen te denken en evt. te regelen. en andersom geld dat ook. Hij gaat gewoon na een week twee weken weer fultime aan de slag maar heeft wel een huilende baby s’nachts en moet daar ook maar mee om zien te gaan en dat werkt bij die mannen toch net even anders dan bij die vrouwen.
En praat zoals hiervoor mij velen ook hebben gezegd met elkaar. Maak duidelijk hoe het zit bij jou vertel uur voor uur hoe jou schema eruit ziet enzv en vergeet niet naar zijn dag te vragen. doe waar mogelijk ook dingen samen met de baby bijv. het in bad doen enzv.
Sorry voor het hele verhaal maar hoop dat je er wat aan hebt.
groetjes
lon106