Relatie probleem

#1

goedendag ik heb een probleem en mischien dat iemand mij een goede tip(s) kan geven ik heb sinds 3 jaar met me vriendin 8 januari zijn we bevallen van ons eerste kindje daarna is de relatie flink achteruit gegaan er kwam geen aandacht meer van haar kant af . nadat ik had gelezen in een boekje dat dat normaal was in het begin heb ik ook minder aandacht aan haar gevraagt maar onze relatie is toen een beetje saai geworden .nu kwam zij vorige week met de mededeling dat ze in de knoop zit met haar gevoelens en niet meer weet of ze nog wel verder wil gaan met me maar het licht niet aan mij ik schrok er enorm van en weet de laatste dagen niet meer wat ik moet doen ik ben de laatste dagen flink me best aan het doen om haar hart terug te winnen en weer te worden wie ik altijd ben geweest maar heb niet het gevoel dat alle liefde en aandacht die ik geef invloed heeft mvg terrence

tvs

#2

Dezelfde zul je nooit meer worden. Niet negatief bedoeld, maar er is een nieuwe demenisie in jullie leven gekomen en dat ik jullie kindje. Op het moment dat die er komt veranderd er veel. Mooie dingen maar ook minder mooie dingen. Zo kun je niet meer even weg, niet meer zeggen weet je we eten niet thuis vanavond en zeker als ze heel klein zijn zien dagen er hetzelfde uit. Om uit die ‘sleur’ te komen moet je samen werken. Dingen plannen. Zo zouden jullie dingen met zijn drie kunnen doen maar ook samen en misschien soms zelfs even apart.

Met zijn drie kan je al gewoon ergens wat gaan drinken. Nee niet 's avonds de kroeg in, maar gewoon 's middags ergens gezellig in een lunchroom. Wil je met zijn twee weg regel een oppas en doe weer iets samen en soms kan gewoon even met vrienden (dit geld voor beide) even lucht geven.

Jullie zullen dus samen veel moeten praten en moeten werken aan jullie relatie. Want een kindje is niet zomaar iets en je legt het niet opzij of doet het weg als het niet leuk meer is en ja het is verandering op alles. Heel veel sterkte samen en ik hoop dat jullie eruit komen.

Groetjes,

Michèle

#3

Ik herken het wel een beetje. Na de komst van onze zoon was ik ook even helemaal in de war: hormonen natuurlijk, maar ook moeheid, de verantwoordelijkheid, 24/7 bezig voor m’n gevoel…de relatie was het eerste waar ik op bezuinigde, zeg maar. We zijn al vrij snel dingen samen gaan doen en dan brachten we Erik naar z’n opa en oma. Hij was toen een maandje oud ofzo.

Tijd samen moet je echt plannen, want hetzelfde wordt het inderdaad nooit meer. Net wat Michèle zegt, je bent allebei veranderd door de komst van je kind en dat kan je goed aan het twijfelen brengen.

Praat met je vriendin en probeer erachter te komen waar haar twijfel precies in zit. Geef haar de ruimte om erachter te komen hoe ze zich voelt, maar investeer ook in jullie relatie door haar aandacht te geven. Ik hoop dat jullie eruit zullen komen!

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#4

bedankt voor jullie snelle reactie kunnen jullie mij mischien tips geven hoe ik mij het beste kan gedragen want momenteel ben ik alleen maar in paniek en denk dat alles wat ik doe fout is mvg terrence

tvs

#5

Probeer rustig te blijven want paniek is ook iets dat naar je kindje uitstraalt en daar kan hij/ zij weer onrustig door worden. Dat zal ook niet positief meewerken zeg maar. Probeer naar haar te luisteren maar cijfer jezelf ook niet helemaal weg. Dat is ook niet de bedoeling. Ook mag je best aangeven dat jij het ook moeilijk vind nu allemaal het is voor jou ook een omschakeling. En probeer kleine dingen te plannen nu. Ga samen een hapje eten, wees gewoon even samen zonder jullie kindje. Jullie zijn naast pappa en mamma ook nog steeds jullie en dat moet je niet vergeten. Grote kans dat jullie jezelf en daarmee jullie samen terug moeten vinden. Ga samen na waarom jullie een kindje gekregen hebben en waarom jullie dat samen wilde. Probeer zo rustig de weg terug te vinden naar jullie samen en misschien helpt het haar om dingen op te schrijven. Zodat ze misschien dingen beter kan verwoorden ook naar zichzelf.

Groetjes,

Michèle

#6

Het klinkt cliché, maar wees jezelf en blijf rustig. Zij twijfelt en moet het voor haarzelf oplossen, jij zult niet ineens enorm dingen fout zijn gaan doen waardoor ze twijfelt aan haar gevoelens. Geef haar de ruimte, maar plan ook tijd samen en blijf praten.

Groetjes,
M

Lilypie Third Birthday tickers

#7

Hallo,

Je bent niet de eerste man die hiermee op het forum komt, dus het is niet zo dat het jouw alleen overkomt.
Mijn huisarts zei destijds meteen enkele dagen na de bevalling, “hou er rekening mee dat er veel veranderd is, je moet elkaar weer opnieuw leren kennen. Je bent niet alleen maar elkaars partner meer, maar nu ook de moeder of vader van … en dat brengt heel wat met zich mee”. Ik vond het wel een beetje zwaar klinken maar begreep later ook wat hij bedoelde. Niet dat dit bij ons een probleem is geweest toendertijd, maar anders was het in eerste instantie wel. Ik was blij dat ik deze mededeling op voorhand gekregen had.
Ik denk niet je een hart binnen enkele dagen weer veroveren kunt. Kan de kleine een nachtje of weekend logeren ? Wellicht een leuk weekend dan plannen om elkaar te kunnen vinden of om te kijken waar jullie nu staan.

Heel veel succes, ik vind het al dapper dat je op internet je verhaal doet en zoekt naar een oplossing. Helaas zal die oplossing niet alleen bij jouw liggen.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

Gewijzigd door - Asje op 05 Dec 2010 22:04:09