Rare nachten

#1

Ik heb een aantal rare dingen meegemaakt de laatste weken en vraag me af of er moeders zijn die zich hierin herkennen of advies hebben…

Mijn vriend vertelde me 2 weken terug dat ik midden in de nacht rechtop ging zitten en ons zoontje, die bij ons in bed ligt, (ja ik weet het, is niet goed) ZACHTJES (voor de duidelijkheid!) heen en weer schudde!! Dus, alsof je hem zachtjes wakker wilt maken.

Dit duurde zo’n 5 seconde. Toen mijn vriend vroeg wat ik aan het doen was heb ik blijkbaar in wartaal gezegd dat ik geschrokken was en even dacht dat hij niet meer ademde! Dus even wilde checken of hij nog leefde!

Terwijl mijn vriend het vertelde begon ik het me langzaam weer te herinneren maar, het was wel als een soort droom gevoel.

Nu zit ik van de week op mijn werk aan een bak koffie en realiseer me dat ik vannacht naast mijn bed heb gestaan op zoek naar mijn zoontje!! Maar, die logeerde bij oma vannacht!!

Mijn vriend was niet thuis vannacht dus hij kon me niks vertellen maar ik weet nog dat ik zelfs het licht heb aangedaan! Toen ik me herinnerde dat hij bij oma was ben ik weer gaan liggen en sliep ook weer binnen 1 minuut geloof ik. Maar wederom voelt het als een soort van droom/half wakker. Snap je?

Zijn dit ‘gewone’ moederlijke angsten of ben ik echt een (beetje) raar??

Groetjes,

Ilovemyboy

Gewijzigd door - Ilovemyboy op 11 Dec 2011 21:57:58

#2

Jeetje heftig zeg! Ik herken het deels, maar ik heb het idee dat het bij meer dromen zijn. Sinds ik moeder ben geworden droom ik soms de meest afschuwelijke dingen die met mijn kinderen te maken hebben. Ze zijn ook zo levensecht dat ik huilend of schreeuwend en zwetend wakker word. Denk aan kind ontvoerd, kind word gereanimeerd door mij, kind rent de straat op en word geschept door een auto.

Kan het zijn dat je misschien een soort van slaapwandeld naar aanleiding van een nare droom?

Groetjes Anouk


#3

Zeker niet raar. Denk inderdaad dat dat de moederangsten zijn. Heb zelf ook wel eens dat ik droom dat er iets gebeurd is ofzo en dan MOET ik van mezelf bij hem gaan kijken, terwijl ik eigenlijk wel weet dat er waarschijnlijk heel niks aan de hand is. Maar dat is dan bewust, zeg maar, bij jou is het meer in je half-slaap denk ik, dat je wakker schrikt van je droom dan ofzo… vervelend hoor

#4

Ik herken het wel een beetje, van toen ze pas geboren waren.
Toen had ik dat soort dingen ook wel eens.

De jongste heeft lang bij ons op de slaapkamer geslapen (wel in eigen bedje), maar toen ik nog bv gaf dommelde ik wel eens een beetje weg, en legde haar dan blijkbaar automatisch, half slapend terug in haar bedje.
Dan werd ik 'snachts ook wel eens paniekerig wakker omdat ze opeens niet meer bij me lag… maar blijkbaar had ik haar dan al lang weer terug in haar bedje gelegd.

Hoe oud is je zoontje nu?
Slaapt hij altijd bij jullie, of af en toe? Misschien geeft het jou meer rust als hij toch op een eigen kamertje gaat slapen…

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#5

@Suzsje
Dat van die voeding in de nacht heb ik ook zo vaak gehad, pff wat beangstigend! Ik heb heel wat afgezocht, gegraait tussen de dekens in het donker, en uiteindelijk rennend naar de babykamer, er van overtuigd dat ik vergeten was ze terug te leggen in bed, en dat ze dan verstrikt in mijn dekens waren geraakt enzo… Pfff!

Groetjes Anouk


#6

@Mama_snoekie en Szusje: heb hetzelfde gehad als jullie, ook wakker schrikken badend in het zweet omdat ik overtuigd was dat ze nog aan de borst lagen! En ik was zo bang dat ik op ze zou gaan liggen…

@Ilovemyboy: als ik je verhaal zo hoor heb ik het idee dat je heel diep slaapt, dus eigenlijk ‘slaapwandelt’. Vaak komen dat ook je meest diepe gevoelens aan het licht, in dit geval je angsten om je zoon.
Ik heb het zelf ook gehad, maar toen was ik wel veel jonger. Ik heb toen slaaptraining gehad zodat ik wat lichter zou gaan slapen, en dat heeft goed geholpen.

En misschien dat je toch meer rust krijgt als je zoontje in zijn eigen bedje slaapt? Ik weet niet hoe oud hij is, maart misschien dat dat een idee is…
Maar raar vind ik het niet hoor! Ik denk dat heel veel mensen dit hebben!


#7

Heel herkenbaar maar dan omdat mijn man dat doet. In periodes van stress of weinig slaap gaat hij ook dat soort dingen doen. Dan wordt ik wakker geschud en nu dat de kindjes er zijn denkt hij opeens hen te horen en schiet hij zijn bed uit en brabbelt de gekste dingen. Ik kan hem altijd meteen tegen houden want zelf zit je ook rechtop.
Ik weet nog de 1e keer dat hij dat deed. Toen lagen we in bed en rende hij opeens, in zijn blote kont ) het bed uit het balkon op en riep daar “moppie waar ben je dan??”!!" buiten was een feestje en er werd gelachen en hij dacht dat ik ergens stond te huilen. Ha ha!
groetjes,
Wendy

#8

@moppiesmama, oeps das wel genant voor je man!

Mijn man heeft het trouwens ook regelmatig. Niet zozeer over de kinderen geloof ik. Weet niet waarover wel, want hij herinnert het zich 'smorgens helemaal niet? (beweert soms zelfs dat ik het heb gedroomd dat hij opeens in paniek rechtop in bed zat )
Maar af en toe is hij dus ook helemaal in paniek omdat hij iets denkt te horen of zien. Als ik dan vraag wat er is brabbelt ie meestal iets onverstaanbaars en dan weet ik meestal wel dat ie gedroomd heeft ofzo. Als ik hem dan commandeer dat ie gewoon weer moet gaan slapen en dat er niks aan de hand is, is ie weer vertrokken. Pfff!
Laatst was ie trouwens wel te verstaan, en dacht ie dat er een hond in de kast zat ofzo??? (wij hebben helemaal geen huisdieren )
Wel vervelend… maar geen idee of er iets aan te doen is? Hij heeft het met periodes. Kan zo een half jaar niks aan de hand zijn, en dan weer een tijd dat ie het 3x per week heeft. Niet speciaal in drukke of stressvolle tijden (of er moet iets zijn dat ik niet weet )

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#9

Ik vind het niet raar, … in je onderbewustzijn ben je bezorgd/angstig … dit uit zich vaak in je slaap. Ik heb heel lang gedacht dat Fabienne mij riep 's-nachts en dan stond ik naast haar bedje en lag ze lekker te slapen !!! Echt talloze keren gehad … Achteraf kan ik dat wel verklaren want ik ben vanaf haar geboorte ontzettend bezorgd geweest omdat ze bijna 24 uur per dag huilde, had een slechte start en ik was werkelijk doodop … Nu 3 jaar verder kan ik pas weer redelijk rustig slapen … en wandel ik 's-nachts niet steeds naar haar kamer Maar zit ook nog weleens rechtop in bed hoor omdat ik denk iets te horen!
Als je van nature niet zo goed bent in loslaten, je snel bezorgd bent, piekert, hooggevoelig bent etc etc dan denk ik dat je hier sneller last van hebt. Voor mijn gevoel was de komst van een pril babietje ook echt een aardverschuiving in mijn leven … Dusdanig dat ik dit niet nogeens zu kunnen meemaken dus ik heb echt heel veel 's-nachts verwerkt !!

#10

@Suzsje,
Zeg delen wij een man of zo? Ha ha. Mijn man is precies zo en ook dat commanderen is nodig want als je het lief zegt gaat hij gewoon door met wat hij van plan was.
groetjes,
Wendy

#11

Hahaha dat zal het zijn! Vandaar toch de stress?

Kinderen zijn geboren naäpers, ze gedragen zich precies als hun ouders, ondanks alle pogingen ze goede manieren bij te brengen.
(Joh 13:15)

#12

Erg vervelend maar helemaal niet raar!
Toen Sylvie 4 maand was gingen wij met haar op vakantie naar Spanje. We sliepen toen in een hotel dus had Sylvie geen aparte kamer en sliep bij ons. Ik stond toen 's nachts bij elk geluidje naast haar bed met een klaargemaakte fles en zij sliep gewoon verder!! Ze had allang geen nachtvoedingen meer Maar ja wat vermoeidheid niet met je doet he?

Verder heb ik nooit ergens last van alleen mijn vriend praat vaak in zijn slaap, meestal onverstaanbaar maar soms wel verstaanbaar en dan zegt hij de gekste dingen! 1 keer werd ik wakker van hem en toen zei hij: ja zo moet het Nou dan ga je rare dingen denken hoor
Hij schiet ook wel eens in 1 keer overeind en dan zet hij zijn kussen tegen het hoofdeind en gaat er tegen aan zitten Dan zeg ik tegen hem het is midden in de nacht ga maar weer slapen en dan gaat hij weer liggen
Het zijn hier trouwens ook periodes.
Verder hier nog nooit meegemaakt dat 1 van ons uit bed rent

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#13

Hoi Meiden,

Ik heb gelukkig geen last van mijn vriend 's nachts…die snurkt niet eens!
Iedereen slaapt hier rustig de nachten door behalve mama zelf!

Ik denk inderdaad dat ik waarschijnlijk half wakker word uit een droom en daar dan op reageer.
Ik denk wel dat Suzsje gelijk heeft en dat het tijd wordt dat mijn zoontje weer lekker terug naar zijn eigen bedje gaat.
Misschien dat mama dan wat rust vindt?

Mijn zoontje is net 3 geworden en ik moet zeggen dat hij altijd zonder problemen in zijn eigen bed sliep maar, nadat we op vakantie ‘verplicht’ met z’n 3e in bed moesten slapen is dit een beetje blijven ‘hangen’. (en, ik vind het stiekem ook wel erg gezellig )

Volgend weekend de boel maar weer eens omgooien denk ik!

Ben wel blij te horen dat ik (waarschijnlijk ) niet gek aan het worden ben en dat er meer moeders zijn die 's nachts op zoek zijn gegaan naar hun kind!

@Hanna, ik zie het al helemaal voor me… sta je daar met je fles warme melk in de aanslag aan het bed van je kindje! Wuhahaha!
@esther2107, wat je zegt kan ik me ook helemaal in vinden. het moeilijk loslaten en hooggevoelig etc. Wie weet speelt dat inderdaad ook mee.

Bedankt meiden! Ik voel me een stuk beter!

Groetjes,
ILoveMyBoy