We hebben het rapport gekregen van de kinderen. De jongste gaat goed mee. De oudste ook hoor, maar ik heb hier toch echt gemengde gevoelens bij.
Ik zal het even uitleggen.
In juni zijn wij min of meer voor de keuze gesteld. Speciaal onderwijs of nog een keer groepje 3. Omdat onze dochter vaak ziek was en wij al bezig waren met haar te laten behandelen, was speciaal onderwijs voor ons geen optie, dus hebben we gekozen nog een jaar groep 3 te doen. We wilden immers eerst weten of de behandeling aansloeg. Op zich niets mis mee hoor. Wat maakt zo’n jaar nou uit, maar mijn dochter zit nu letterlijk uit haar neus te eten. Voor rekenen haalt ze alleen maar tienen. Zessen of zevens in groep 4 zou ik ook prima gevonden hebben hoor. Ik heb hier al een gesprek over gehad met de juf en die beweert dus dat die score’s te danken zijn aan de extra begeleiding die zij haar geeft. Ik vind tienen wel heel erg overdreven, dus waarom dan die extra begeleiding. Veel wijzer werd ik dus niet van dat gesprek.
Nu kregen we dus het rapport. pfffff, allemaal G’s (goed). een enkele V en voor concentratie een O (onvoldoende), werkhouding Z (zwak) en algemene interesse Z (zwak) en voor tekenen dan ook een Z (zwak). Dat tekenen heeft ze van haar moeder ik ben ook beslist geen kunstenaar.
Voor lezen heeft ze AVI 5 net niet gehaald. Op snelheid. Ze had hem foutloos gelezen.
Nu blijft mijn dochter bij hoog en bij laag beweren dat ze helemaal GEEN uitleg nodig heeft, dat het allemaal een makkie is en dat zij allang aan het werk is terwijl de rest dus naar de uitleg van de juf luistert.
Nu krijgen wij de indruk dat die opmerking over dat extra begeleiding gewoon het verantwoorden is van hun uitspraken over onze dochter. Een half jaar geleden was het immers een speciaal onderwijs kind en rekenen zou ze noooooit en te nimmer leren.
Mijn eerste reactie was: ik ga verhaal halen bij de juf. Maar achteraf denk ik dat het beter is om het eerst maar eens aan te zien. Een bekentenis krijg ik toch nooit. Het is haar woord tegen die van mijn dochter. En checken of zij echt vaak extra begeleiding krijgt kan ik toch niet.
Mijn dochter balanceert op een koord heeft de osteopaat al gezegd en ze hoeft maar te vallen of bij wijze van haar teen te stoten en ze kan een terugval krijgen. We zijn ook nog lang niet klaar met de behandelingen hoor.
Ik hoop nu alleen dat ze genoeg uitdaging krijgt. Vandaar dat ik er ook gemengde gevoelens over heb. Het verandert er ook niet van hoor, door het hier neer te zetten.
Ik vind het alleen een vreemd verhaal worden.
Gewijzigd door - brentje op 03 Dec 2006 16:13:01