Zwangerschap’s hormonen… wat een onzin vond ik dat altijd, dacht altijd wat een mooi excuus om eens goed uit te varen tegen iemand, tot ik zelf zwanger raakte. Het is waar maar dat weet je pas echt als je zwanger bent en daar dan ook last van hebt, niet iedereen schijnt er last van te hebben, nou ik wel!
Zonder een reden in huilen uitbarsten, niks kunnen hebben, er waren dagen dat als me man me alleen maar aan keek kon ik al uitbarsten van boosheid en waarom?
Tja toch dat hormoon
Met de tweede was het nog erger, man wat kunnen hormonen een spelletje spelen, een gevaarlijk spelletje dacht ik wel eens, want die arme man moest het allemaal maar pikken
2 gezonde kinderen hebben we op de aarde gezet en dan dacht ik nog een paar maanden dan zal het “na zwangeren” ook wel voorbij zijn, alleen het ging niet voorbij.
Tijden voelde ik me zo down dat ik het echt niet zag zitten, regelmatig pijnlijke borsten, ik dacht zelfs aan borstkanker en heb onderzoeken gehad, gelukkig dat was het niet. Ik had wel 1001 klachten maar waar kwamen die dan vandaan, ik was niet meer zwanger en na 2 jaar kan je niet meer zeggen het komt door het “na zwangeren”, ben ik dan overspannen?
Best wat moeilijke jaren achter de rug, niet alleen artsen maar ook ik zelf ging twijfelen.
Maar nee ook dat klopte niet in het plaatje, want eigenlijk voelde ik me niet altijd zo, dus toch maar eens een bezoekje aan de huisarts en na me hele levensverhaal vertelt te hebben, stuurt hij me door naar de gynaecoloog.
Echo, bloed onderzoek, alles blijkt goed te zijn.
Ik kreeg een lijstje mee dat ik bij moest houden een aantal maanden en waarbij ik de klachten moest omschrijven, wanneer ze er wel en niet zijn, wat wel wat niet enz.
Al gauw kom ik er achter dat het altijd ongeveer een week voordat ik ongesteld moet worden begint met Hoofdpijn,
Stemmingwisselingen,
Pijnlijke borsten,
Moeite met me te concentreren,
Boosheid,
Zeer geirriteerd
en zo dus meerdere klachten.
Zo komen we na 3 jaar erachter dat ik PMS heb. PMS?
Wat is dat nou weer?
Ik heb weer iets waarvan ze wel weten wat het is, maar niet weten wat ze er precies aan moeten doen.
Net als de stofwisselingziekte die ik heb genaamd Hyper homocysteinemie.
Dat vertel ik in een later verhaal mischien nog wel eens 
PMS is een afkorting van het woord Pre Menstrueel Syndroom, oorzaken kunnen zijn hormoonverschuivingen, te kort aan bepaalde vitamine (vitamine B12) mineralen, stress zou de boel kunnen verergeren. Ik zeg zelf altijd het is gewoon maar net hoe je op dat moment in het leven staat, voel ik me zelf al niet lekker…
berg je maar en ben ik een bitch.
Niet alleen tegen een ander, maar ook zeker voor me zelf.
Ben ik rustig, loopt alles zo als alles volgens mijn wetten moet lopen, dan is er bij wijzen van “wat bewolking”.
Ik ben met mezelf aan het werk en weet inmiddels dat hier heel veel vrouwen last van hebben maar dat dit een moeilijk onderwerp is.
Ik vind het ook niet makkelijk om te zeggen dat ik 1.5 week in de maand niet mezelf ben, maar een hormoon dat zijn plek niet weet. Of weet ik me plek niet?