Pppffff

#1

ff uitblazen hoor!
manlief is maandag geopereerd aan een abces op een vervelende plek.
kan nu niks! niet zitten niet tillen niet bukken etc!
dus… alles komt even op mij neer. niet erg hoor, maar merk nu wel dat hij normaal toch wel veel doet!
het ergste verschil is dat hij normaal de avondvoeding meestal deed en ik optijd mijn bedje in kon.
nu lig ik geen avond voor 11u/half 12 in mijn bedje, 's nachts vaak een voeding en 's ochtends weer met de kids eruit… (ik heb best veel slaap nodig!)

nu zijn beide kids op het KDV, ga nu ff ruimen en poetsen en dan even lekker de stad in en daarna… even nog lekker relax op de bank!

groetjes

#2

oej dus extra zorg! beterschap met hem! ik ken ook iemand die op een nare plek een abces had en die is er 3 x voor terug moeten komen. Douchen scheen een hel te zijn… en wel sneu hoor!
ik snap je hoor haha ik heb ook altijd veel slaap nodig (10 uur ofzo)
probeer waar kan uit te rusten. het huishouden is geen prioriteit nu he!

#3

We kunnen elkaar de hand schudden Mijn vriend kan ook helemaal niks. Ligt de hele dag op de bank met zijn gebroken been die hij aan het auto ongeluk heeft overgehouden.
Daarbij heeft hij ook nog een zwaar gekneusde hand die heeeeel veel pijn doet zodat het hem ook niet lukt Amy eten te geven of 1 van 2 een schone luier te geven…
Echt alles, maar dan ook alles komt nu op mij neer en daarbij heb je dan ook nog de extra zorg. Jij voor je man en ik voor mijn vriend. Drinken pakken, brood smeren enz.

Gelukkig kan ik 's avonds wel rond 10 uur mijn bed in en hebben we allang geen nachtvoeding meer. Maar Sylvie word wel elke ochtend 7 uur/half 8 wakker. En ik slaap slecht omdat ik wakker word elke keer als mijn vriend beweegt… (waarschijnlijk de waakzaamheid dat ik niet tegen zijn been aankom…)
Maar goed, nog 3 weekjes volhouden als het goed is!
Sterkte!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy

#4

Herkenbaar hoor! Hier doet papa ook enorm veel met de kids en als hij een keer migraine heeft (heeft hij helaas soms wel 1x per week) kan hij ook even niet zo veel. De ene keer lukt het wel, maar heel soms is het zo erg dat hij even moet liggen in het donker. Dat had hij twee weken geleden. Ik moest ook alles zelf doen en ik was al de hele dag in de weer geweest met de kinderen. Ik was blij toen hij weer tegen zevenen beneden kwam en het weer ging! Hij moet soms voor het werk naar Amerika en die week vind ik dan ook wel zwaar. Ik heb ook veel slaap nodig, minstens 8 uur en ik vind het wel fijn als ik wat hulp krijg. Ik snap je dan ook heel goed. Hoop dat het snel beter gaat met je vriend, want voor hem is het ook even niet fijn!

@Goudvisje, jij hebt het inderdaad ook erg zwaar! Hopelijk kun je snel ook weer even rustiger aan doen als Stefans been en hand weer beter zijn. Het is aanpoten zo!

Groetjes Rainbow

Lilypie Second Birthday tickers

Lilypie Fourth Birthday tickers

#5

hoi
@hanna, ja als ik aan jouw situatie denk dan mag ik echt niet klagen, ondanks de nachtvoeding…

richard kan gelukkig wel zelf wat eten en drinken pakken. de fles geven gaat nog, maar laten boeren geeft al teveel druk… enne eigenlijk is de fles geven een van de weinige momenten dat ik even zit
hopelijk kan hij snel meer, ook voor hem natuurlijk!

bedankt!

#6

Nou de fles geven vind ik helemaal niet erg hoor. Het is alleen zo lastig als ik zo rond half 5 EN met het eten bezig moet EN Amy de fles moet geven!
Gelukkig kan mijn vriend haar nu een beetje vasthouden, dus hij heeft haar nu 2 keer de fles gegeven. Maar ik moet haar daarna wel weer van hem overnemen. Als er niet snel genoeg een boertje komt raakt hij door zijn zware depressie ook nog eens heel erg gefrustreerd. Ook kan hij Amy niet de fles geven als ze heel druk aan het spartelen is of als ze constant met haar hoofdje draait. Hij kan er niks aan doen maar dit soort dingen brengen woede aanvallen naar boven. Dit hoort bij zijn depressie en proberen we dus zoveel mogelijk te voorkomen.
Ik hoop echt zo dat als hij weer helemaal beter is dat er dan ook snel verbetering in zijn depressie komt! Anders word ik echt gillend gek, ik trek het nu al heel vaak niet meer…
Gelukkig hebben we beiden hele lieve ouders die regelmatig willen oppassen!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie en Amy