Potter sequentie

#1

Hallo,

Ik ben op dit moment ongeveer 20 weken zwanger. Vorige week woensdag is er tijdens een routine echo in het ziekenhuis geconstanteerd, dat ik heel weinig vruchtwater had en dat de baby twee weken achter loopt in de groei.

Volgens de gyn. waar ik met spoed naar toe moest heeft mijn baby sequentie van Potter. Dit houdt in dat de baby geen nieren heeft en dat hij of zij bij de geboorte geen enkele kans heeft om te overleven. Dit is de volgende dag gecheckt in een academisch ziekenhuis, waar ze nog niet zeker zijn na vijf uur onderzoek, wachten en overleg met diverse specialisten. Ik kreeg te horen dat ik over twee weken weer moest komen voor nader onderzoek, maar ze gaven mij niet veel kans.

Op dit moment slaap ik niet en ben ik steeds aan het denken wat ik moet doen, omdat ze mij vroegen of ik de zwangerschap wil afbreken. Mijn kindje is niet dood, het leeft, het schopt, maar kan waarschijnlijk alleen niet leven buiten mijn baarmoeder. Ik weet niet meer wat ik moet doen.

#2

Hoi Marja.

Wat een vreselijk moeilijke keuze moet je nu maken.Maar ik kan me voorstellen dat je blijft hopen dat ze het mis hebben,de doktoren.Ik kan je geen advies geven want ik heb zoiets zelf of in mijn omgeving nog nooit meegemaakt.Dit zijn van die dingen waarvan je pas weet hoe je reageert als het jezelf betreft.Maar ik wil jou en je familie wel heel veel sterkte en wijsheid toewensen.En bedenk wel,welke keuze je ook maakt,Het is JOUW keuze en het gaat om jouw(jullie )kindje.Dus doe wat je hart je ingeeft al wordt het verdriet er niet minder om.

hartelijke groeten en nogmaals heel veel sterkte Eljada van Dijk.

#3

Beste Marja

16 jaar geleden is bij mijn eerste zwangerschap ook Potter sequentie opgetreden, helaas werd dit pas duidelijk nadat ons kindje meteen bij de geboorte overleed en er een obductie had plaatsgevonden. Ik kan je geen raad geven over wat je het beste kunt doen.Mijn ervaring is dat je in de tweede helft van je zwangerschap al een grote hechting met je kind krijgt. Je voelt steeds meer dat er echt mensje in je groeit met een eigen karakter. Het moment waarop je dan toch afscheid moet nemen is erg zwaar. Bij ons was het zo dat we er niet op waren voorbereid, ik weet niet of het anders gemakkelijker was geweest.Ik hoop dat je tot een beslissing kunt komen waar je mee kunt leven, wat je ook doet het zal nooit makkelijk zijn.Ik wens je heel erg veel sterkte.

José

#4

Begin september heb ik mijn verhaal geplaatst over mijn zwangerschap en dat mijn baby mogelijk Potter sequentie heeft.

Een week later werd er in het ziekenhuis geconstateerd dat mijn kindje al was overleden en dat de keus uit onze handen was genomen. Twee dagen na dit nieuws, dat toch veel te snel kwam ben ik opgenomen in het ziekenhuis en is onze zoon Marno na vijfentwintig uur aan het infuus te hebben gelegen geboren. Hij was ongeveer 20 cm. groot en woog 165 gram. Hij was helemaal gaaf en compleet.

Afgelopen zaterdag hebben wijn hem in een mandje begraven samen met onze zoon, naaste familie en vrienden. Dit was heel ontroerend en emotioneel.

Mijn vriend en ik zijn erg boos en vragen ons af waarom? Waarom mocht Marno niet leven? Waarom mochten wij hem niet leren kennen? Waarom?

We zullen waarschijnlijk hierop nooit een bevredigend antwoord krijgen, wel rationeel of een medisch onderbouwd antwoord, maar niet een antwoord dat emotioneel ook bevredigend is.

Ik zal mijn zoontje Marno nooit vergeten.

Marja

#5

Hallo Marja,

Ik heb net pas je verhaal gelezen en weet dus ook hoe het afgelopen is. Ik wil je bij deze ontzettend veel sterkte wensen. Wat moet dit vreselijk moeilijk voor julie zijn! En natuurlijk vergeet je Marno nooit! Nogmaals héél veel sterkte!

Groetjes, Bianca van der Werf

#6

Hoi

Zo klein en zo waardevol en je mag het niet houden. Het is gemeen en je kan het niet begrijpen. op tien april 2001 is mijn zoontje overleden aan het syndroom van Potter. Mijn verhaal kan je ook hier lezen. het heet "moeder zonder kind. Ik wens jou en je man/vriend heel veel sterkte.

Blijf praten over je engeltje, zolang je praat kan niemand hem vergeten. groetjes Ramona

 

#7

woorden heb ik niet voor je en ik kan je ook niet zeggen dat ik weet wat je door maakt, maar ik voel wel heel erg met je mee. Ik vond het heel erg om t elezen en ik hoop dat je de kracht kunt vinden om het te kunnen verwerken. Ik denk aan je heel veel sterkt een liefde toe gewenst .

Veel liefs pauline

 
#8

beste Marja

Ik vind het heel erg voor je dat je voor een keuze bent komen te staan die normaal gesproken alleen door hoger hand wordt genomen.

Ik heb ook een potter kindje bij me gedragen

Mijn verhaal heeft de titel "moeder zonder kind".

Ik hoop voor je dat jullie alles op een waardige manier hebben kunnen doen of nog gaan doen.

als je het er eens over wilt hebben mail me gerust

 

Met een sterkte wens

Ramona Zwaagstra

#9

Hoi Marja.
Het spijt me voor je dat je zoiets moet meemaken.
Ik wilde dat ik je kon helpen met de keus maken maar helaas dat kan ik niet,
Ik zou zelf ook niet weten wat ik voor keus moest maken.
Ik wil je wel 1 ding zeggen, hou me alsjeblieft op de hoogte,
Sterkte voor jou en je vriend met de keus die je moet maken, en ik hoor het van je.
Mocht je je verhaal willen doen, kan je altijd mailen hoor, dat is geen enkel probleem.
Zelf ben ik 21 jaar en heb 2x in 1 jaar tijd een miskraam gehad.
Momenteel ben ik wel weer zwanger ( van een meisje) en ben nu bijna 5 maanden.
Ik weet wel al dat het een keizersnede gaat worden, omdat ik bekken instabiliteit heb.
Heel erg veel sterkte.
Denk bij je keus ook aan je kindje, al klinkt het misschien hard, maar wil je je kindje dat aandoen.
Zo ja ga er dan voor en maak heel erg veel foto's voor later het verwerkingsproces.
En zo nee, sterkte met het verwerken.

Met vriendelijke groeten.

Desire