Hahahaha, ik lag net zoooo in een deuk!
Was Stephan naar bed aan het brengen en toen zat hij natuurlijk spontaan weer op zijn “praat-stoel” (regelmatig 's avonds, heeft ie van mij vrees ik )
Hij had het over van alles en nog wat en op een gegeven moment vroeg hij wat het was dat hij had gegeten bij de winkels (we waren naar de kerstmarkt hier geweest).
Dus ik zeg: "Dat waren poffertjes"
Stephan: "Ow jaaa ! We hebben pantoffeltjes gegeten!"
Hahahaha Ik in een deuk dus (meestal probeer ik hem dus niet “uit te lachen” als hij iets fout zegt, maar ik kon nu ff niet meer hoor, haha! Hoe het eruit kwam gewoon!)
Toen ik zo moest lachen zei hij: "zeg het eens mamma. Hoe heet dat dan?"
Dus ik weer: “poffertjes, schat”
“Ow ja! Ik heb een koffertje gegeten!”
En ik had nét mijn gezicht weer in de plooi.
Arm joch
Maar ik kon er echt helemaal niks aan doen. Je kon me gewoon ff opdweilen.
Uiteindelijk heb ik het woord nog een paar keer heel duidelijk gezegd en toen zei hij het goed (hij gaat dan net zo lang door totdat hij het weet )
Oh, oh, wat een manneke af en toe zeg
Wat mij betreft mag dit heeeeeel lang duren hoor!
Ik vind het echt prachtig!
Groetjes, mamma van Stephan
Gewijzigd door - Bieb op 12 Dec 2004 19:54:32
