Hallo,
ik wil graag jullie meningen weten over het nemen van een pleegkind in huis? Wie heeft er ervaring mee? Tips, adviezen, meningen, alles is welkom…
groetjes.
Aylin ( mama van Mert en Maral)
A. A.
Pleegkind?
mini-boy
#2
Sta je op het punt om deze beslissing te nemen? Wil je graag nog kindje erbij? Wat zijn de eventuele twijfels?
Tja verhoor hé… maar dit om beetje duidelijkheid te krijgen waarom je deze topic neerzet.
Ik vind het heel knap van mensen om een pleegkind in huis te nemen. Zelf zou ik er altijd voor open staan. Wil zelf graag gastouder worden voor gehandicapt kindje, dat dan 1 weekend in de maand bij ons komt. Is wel anders … maar ook een kind in huis van een ander. Denk dat het veel liefde geeft. Pleegkind mist heel veel liefde … is mooi als een kind (wat vaak veel meegemaakt heeft) bij jullie of andere de liefde kan krijgen van een gezin.
Dit is mijn mening… Het is en blijft inbreuk in je gezin, daarom zijn vaste regels maken (met pleegkind/eigen kind) erg belangrijk. Alle regels gelden (voor zover mogelijk) voor beide. Ieder kind staat centraal.
mini-boy
#3
ps hoe oud zijn je eigen kindjes? Hoe staat je man/vriend er tegenover? (einde verhoor )
moon1983
#4
Top dat je er over nadenkt, er zijn veel te weinig pleegouders! Ik ben zelf pleegkind geweest en kan je wel een paar adviezen geven.
Probeer niet op de plek van de ouders te gaan zitten, en probeer zoveel mogelijk het contact met de familie van zo’n kindje goed te houden.
Verwacht geen eeuwige dankbaarheid want zo’n kindje vraagt er niet om om pleegkind te zijn, de meeste kinderen zouden toch graag bij hun ouders zijn.
Behandel je eigen en je pleegkinderen gelijk.
Je zou verwachtten dat dit normaal zou zijn voor pleegouders, maar mijn ervaring daarmee is helaas anders.
Hou er ook rekening mee dat zo’n kindje al een hoop meegemaakt heeft en daardoor wel wat problemen kan hebben. Zelf had ik erg veel last van verlatingsangst, als ik iets verkeerd deed was ik verschrikkelijk bang om weggestuurd te worden. Daardoor loog ik ook veel, bijvoorbeeld als iets per ongeluk kapot gegaan was, omdat ik zo bang was dat ik weg zou moeten.
Heb je een pleegkindje wat moeilijk gedrag vertoont probeer dan niet alleen het verkeerde gedrag te corrigeren maar probeer er ook achter te komen waarom het kind dat gedrag vertoont. Laat je ook nooit negatief uit over ouders/familie van het kind want een kind is altijd loyaal aan zijn ouders en zal zich hierdoor aangevallen voelen.
Nogmaals ik vind het echt goed dat je erover nadenkt, doen wij zelf ook.
En het is toch mooi om een kind te helpen?
Groetjes Ramona
yke1970
#5
Hoi,
Geweldig dat je er over nadenkt. Zou het zelf niet kunnen: ten eertse is ons huis al vol en ten tweede zou ik niet telkens afstand kunnen doen, want de meeste pleegkinderen blijven maar tijdelijk.
Ik ken wel iemand die het gedaan heeft, maar die hield het niet vol. De kinderen waren niet het probleem, daar kon hij heel goed mee omgaan. De organisaties erachter daar kon hij niet meer tegen, de beslissingen die zij vaak namen tav. zo’n kind. Had hij een kindje net weken opgebouwd met aandacht, geduld. Had het net weer een beetje zelfvertrouwen, moest het volgens de organisatie weer terug naar de ouders, om vervolgens na een paar weken weer compleet ontredderd en kapot (geestelijk en lichamelijk) weer terug te komen. Hij zag als doel het belang van het kind, de organisaties hadden vaak als doel hereniging van het gezin (mooi streven hoor, maar niet altijd goed voor het kind vond hij).
Uiteindelijk heeft hij ermee moeten stoppen omdat hij er niet meer tegen kon. Kan ik me goed voorstellen. Dus dat is ook iets waar je bij stil moet staan.
Maargoed, blijft natuurlijk een feit dat heel veel kinderen een pleeggezin nodig hebben en dat je er veel kinderen mee helpt en dat is ook heel belangrijk. Succes met je beslissing.
Groetjes,
Aaike
Aylin
#6
Bedankt voor jullie reacties,
Wij zijn een gezin met 2 kinderen, een van 3 en één van 6 jr ( jongen en meisje). Ik heb ook heel veel gelezen dat er een tekort is aan pleeggezinnen, en waarom niet als we een kind gelukkig kunnen maken. Maar toch heb ik schrik. Angst dat het niet zal gaan zoals ik verwacht, en ik zou een kind ook niet willen teleurstellen, door er niet meer voor te willen zorgen.
Mijn man vind t ook wel een goed idee, maar hij vind wel dat ik het 100 procent zeker moet weten, aangezien ik de meeste tijd met de kinderen doorbreng.
pff, t blijft een moeilijke beslissing
Nogmaals bedankt voor jullie reacties, en ramona bedankt voor je tips.
groetjes,
A. A.
Mriek
#7
Als je pleeggezin wilt worden, krijg je ook ondersteuning vanuit de voorziening voor pleegzorg (onderdeel van Bureau Jeugdzorg). Dus met dingen waar je tegenaan loopt kan je naar je pleegzorgbegeleider en advies en tips krijgen. Dat scheelt altijd weer, je staat er in ieder geval niet alleen voor.
Top dat jullie erover nadenken! Eén tip: heb zelf niet teveel verwachtingen. Doe het vooral omdat je een kindje een goed thuis wilt bieden (voor korter of langer) en niet uit bepaald eigen belang. Dan valt het altijd tegen, snap je?
Groetjes,
M
Aylin
#8
Beste M,
Bedankt voor je reactie, maar als ik het doe, doe ik het puur om een kind gelukkig te maken. Want wij geven zoveel liefde aan onze kinderen, en als ik eraan denk, dat er kinderen zijn die dat niet krijgen, word ik er verdrietig van. Het enige wat een kind wil is eigenlijk liefde en aandacht, want meer hebben die niet nodig toch?
groetjes
A. A.
moon1983
#9
Zo is het inderdaad. Er zijn trouwens verschillende vormen van pleegzorg. Je kunt bijvoorbeeld ook een kind opvangen voor bijvoorbeeld een weekend in de maand. Of voor kortere tijd. misschien is dat een idee om mee te beginnen om te kijken of het wat voor jullie is.
Groetjes ramona
Mriek
#10
@Aylin: dat lijken me goede redenen hoor. Je kan inderdaad een weekendopvang zijn, of crisispleeggezin of een pleeggezin voor langere termijn. Hebben jullie al ideeën over wat jullie zouden willen?
Groetjes,
M
MamavanRico
#11
ja ik vind het super dat je hier mee bezig bent en het zelfs overweegt.
Ik zelf weet niet of ik het zou kunnen, want je weet niet wat er in het kind zn hoofd afspeelt en soms weet je niet eens uit wat voor millieu ze komen.
alhoewel dit eerder is bij adoptie kinderen dan bij pleeg kinderen, daar is wat vaker meer over bekend volgens mij.
ik zou heel graag een ander kind ook gelukkig maken en goed voor zorgen, maar denk dat ik het niet aan zou kunnen, dus dan heb ik hem/haar ook niks te bieden.
ik twijfel zelfs al of ik uberhoudt ooit zwanger zou willen worden van een 2e kindje…laat staan als het kind niet eens van mij is.
Aylin
#12
ja, ik heb ook van pleegzorg informatie ontvangen over de verschillende vormen. En inderdaad zou ik dan t liefst eerst voor korte tijd willen beginnen.
Zelfs de mening van mijn kinderen vind ik belangrijk, hoewel ze nog wel klein zijn. Maar hoe leg je da uit. De kinderen vinden het super nog een kind in huis zeggen ze. Ze zijn wel enthousiast. Maar ja…
Zelf een derde kindje overweeg ik nog niet, da is voor een leven lang, dat is veel meer verantwoordelijkheid. Kdenk eigenlijk dat er bij ons geen derde meer komt.
Een andere reden waarom ik het graag wil, is dat er een tekort is aan moslim pleeggezinnen. Dat wil niet zeggen dat ik perse een moslimkind gelukkig wil maken, absoluut niet, want ieder kind heeft het recht om gelukkig te worden, liefde te ontvangen en te geven.
Khoop dat ik eruit kom, en jullie allemaal super bedankt voor jullie reacties.
lieve groetjes,
Aylin (mama van Mert en Maral)
A. A.
Mriek
#13
Hou je ons op de hoogte? Mochten jullie het nou gaan doen, dan ben ik heel nieuwgierig hoe het gaat…
Groetjes,
M