Ik ben over 5 weken uitgerekend en heb vooraf een ruggeprik afgesproken.
Mijn eerste bevalling was niet tof, zal details achterwege laten maar mijn zoontje lag niet goed en na 2 uur persen , een subtotaal ruptuur een hb van 4,8 en een megaknip later was hij er met een score van 1,7,9 ( schrikken dus).
Door alle ellende eromheen heb ik een postnatale depressie gehad en zag heel erg op tegen deze bevalling.
Vandaar dat ik dus al een ruggeprik afgesproken heb. Ik persoonlijk ( is dus een mening) vind dat het gewoon normaal is dat iemand zelf moet kunnen kiezen of je pijnbestrijding wilt maar mensen verdedigen zich er vaak voor, deed ik in het begin ook. Een blindedarm verwijderen gaat ook onder verdoving dus waarom dit niet? En dat je pijn moet lijden om een band met je kind te krijgen vind ik helemaal pertinente onzin.
Inmiddels loop ik door diverse lichamelijke problemen bij de gyn en de kans zit erin dat ik bij 38 weken wordt ingeleid, en dan dus met ruggeprik.
Laat je goed voorlichten, er zitten zoals bij iedere ingreep risico’s aan maar als je enorm gespannen bent helpt dat ook niet met de vordering van het bevallen, en de meeste risico’s van een ruggeprik ( want daar heb ik het over he) zijn op te vangen.
Succes meid!
PS: bij 1e bevalling heb ik pethidine injectie gehad ( vroeg ik niet eens om) en ws heeft Jack mede daardoor een dip gehad. Schijnt troep te zijn, zeker als je het te laat toedient in het baringsproces.

