Pff.. Wat moet ik met buurvrouw...?

[Suzsje]

Geen burenruzie hoor! Gelukkig niet.

Ik heb een buurvrouw van 80, erg lief, soms wat eenzaam… Ze is dol op mijn dochtertje, en komt dan ook bijna elke keer als ik naar buiten kom even een praatje maken, even kijken naar het kleine lieve meisje en even een praatje maken met mij. (deed ze overigens eerst ook bij de oudste hoor, maar die heeft aangegeven dat ie dat vervelend vond ).
Nu het winter is, en we regelmatig moeten krabben (en ik 2 kinderen gewassen en aangekleed moet hebben en de oudste om 8.30 op school gedropt, en dan wel eens in tijdnood kom), komt ze me helpen krabben. Natuurlijk erg lief, maar eh… van mij hoeft het niet persé natuurlijk. Maar ok, als zij er blij van wordt dat ze dan weer ff tegen iemand kan babbelen is het best.

Vanochtend konden we uitslapen want de oudste moest om 9.40 bij de KNOarts zijn voor nacontrole, dan ga ik hem natuurlijk niet eerst voor een half uurtje naar school brengen.
Dat wist zij natuurlijk niet, maar belt ze me op om 8.20, of ze alvast mijn auto mag krabben, want het zit allemaal erg vast!

Dus ik vertel haar dat het niet nodig is, en we rustig de tijd hebben omdat we later weg moeten.
Maar ze wilde het persé voor me doen.
Tja moet ik dan zeggen nee blijf van mn auto af ik doe het zelf?

Natuurlijk is het fijn als iemand je auto krabt maar… zij is 80 en ik 23… ik kan dat prima zelf!
En als het voor haar even een sociaal gebeuren is mag ze me best helpen, maar het alleen doen terwijl ik nog lekker binnen zit? Ik vind het een beetje ver gaan… en ik weet ff niet hoe ik nou met haar om moet gaan!

Eigenlijk wil ik helemaal niet dat ze dit zo doet.

[Mriek]

Lees zelf je laatste zin nog eens terug, dan weet je toch wat je moet doen?

Je wilt dit zo niet. Het lijkt me dat je haar dat best kan uitleggen. Je vindt het heel lief dat ze jou wil helpen, maar als het niet nodig is, dan is het niet nodig. Het zou fijn zijn als ze dan ook een ‘nee’ kan accepteren. Heb je haar gevraagd naar de redenen voor haar behulpzaamheid of denk je zelf dat ze eenzaam is en het voor het sociale contact doet?

Groetjes,
M

[Suzsje]

Haha nou ja dat dacht ik dus eerst. Maar vanochtend dus niet want ik was er nog niet

[Mriek]

Dan zou ik het toch eens even vragen aan haar, want het lijkt me niet dat je als 80-jarige met deze vrieskou puur voor de fun de auto van je buren gaat staan krabben

Groetjes,
M

[Mama_van_Jasper]

Och jeetje, ik snap dat je je hier toch een beetje ongemakkelijk bij voelt.
Super lief van je buurvrouw natuurlijk, zo kan ze ook wat voor jullie betekenen. Maar idd 80 jaar, blijf toch lekker binnen met die gladheid…
En het blijft nog wel even doorvriezen dus als je er niets mee doet staat de buurvrouw de komende ochtenden weer te krabben…
Ik zou het toch maar gewoon naar haar benoemen hoor, dat je je er hoogst ongemakkelijk bij voelt wanneer zij s’ochtends de auto staat te krabben terwijl je zelf nog lekker warm binnen zit… zeg maar gewoon dat het super lief van dr is maar dat je het echt niet meer wilt hebben!

Ben benieuwd of je van het weekeind weer schone autoruiten hebt…
Groetjes Carolien.

[Suzsje]

Hmm ja ik vind dat dus erg moeilijk bij haar.
Ze is natuurlijk al best eenzaam (al komt haar dochter haar wel bezoeken, maar niet wekelijks zeg maar, en een paar keer per week krijgt ze thuiszorg, dus het is ook weer niet zo dat ze verder nooit iemand ziet)
Maar toen de jongste er nog niet was, en ze regelmatig even naar de oudste toe ging om even te kletsen of zomaar gedag te zeggen stelde hij dat niet zo op prijs en reageerde vervelend. Daar is ze zo verdrietig van geweest… heeft zich een tijdlang niet laten zien, en na een tijdje vroeg ze me wat de oudste toch tegen haar had.
Had toen geen tijd om het haar uit te leggen want moest weg, maar heb haar later in een brief geschreven over zijn autisme, dat hij niks tegen haar persoonlijk heeft. Nou dat luchtte haar wel op.

Soms heb je wel eens van die periodes dat het ontzettend druk is en je geen tijd hebt voor een praatje, en als dat dan eens zo’n periode is van een paar weken komt ze na een tijdje ineens vragen of ze toch niks gedaan heeft, dat we boos op haar zijn ofzo…

En ben een beetje bang als ik haar nu weer vertel dat ze maar niet meer moet krabben, dat ze zich dan weer een tijd niet durft te laten zien en weer zo verdrietig wordt… dat vind ik dan ook weer zielig, en wil ik natuurlijk ook niet voor haar!

[Liske]

Eerlijk zijn is toch echt het beste denk ik hoor. Je wilt het ook niet op je geweten hebben als ze valt en een heup breekt. Je kunt gewoon heel duidelijk zijn en direct een afspraak maken om eens bij haar langs te komen. Je kunt gerust zeggen: ik ben 23 en u 80. Dan ga ik u mijn ruiten toch niet laten krabben! Heel lief aangeboden, maar ik voel me er ongemakkelijk bij. Ik vind het wel gezellig als u een praatje komt maken als ik bezig ben.

Ik denk dat dat stiekem voor haar ook een opluchting is.

Liefs!

[Sandra1980]

Kan me heel goed voorstellen dat je dit een hele moeilijke situatie vind. Ik zou het zelf ook heel lastig vinden hier iets van te zeggen. Je wilt haar tenslotte niet kwetsen, want ze bedoeld het alleen maar goed. Ik zou het toch aanpakken zoals Liske het schrijft, hoe moeilijk het ook is. Laat blijken dat je een praatje niet erg vind, maar ze hoeft echt jouw auto niet te krabben. Succes en ik hoop dat ze het goed oppakt.

Groetjes,
Sandra