Ik was boven ff aan het bellen met Peter en Steef was ondertussen op ons bed aan het springen (hij weet dat hij dat niet mag maar ja…kleuters hè )
Ik zie hem dus springen en vervolgens op bed vallen.
Niks bijzonders op zich.
Maar hij begint me toch te gillen en te schreeuwen!!
Pffff…ging door merg en been zeg maar.
Mijn moeder kwam ook meteen aanlopen (die was hier ff) en de foon heb ik maar gauw neergelegd.
Blijkt dat Steef zijn knie had verdraaid.
Nou is hij dus helemaal geen kleinzielig type. Die hoor je echt nooit huilen.
Dus nu schrok ik des te meer van zijn gegil en geschreeuw.
Had echt zoiets van: oei, dit is menens.
Meteen met ijs gekoeld en Arniflor erop.
Even laten bijkomen op ons bed (hij zag helemaal wit, arme kleine boef )
Na een tijdje ging het wel weer…dacht hij.
Totdat hij zijn knie wilde buigen. Niet dus. Dat deed nogal pijn.
Nou ja, een half uurtje aangekeken en maar in bed gelegd.
Hij was doodmoe, dus wat dat betreft…
Morgenochtend maar ff kijken hoe het dan gaat.
Denk dat ie wel geluk heeft gehad.
Maar pffff…wat kan je dan schrikken zeg !
Groetjes Bianca, mamma van [url=“http://www.stephanveenhuizen.kleutersite.nl/”] Stephan /url en Kaya, die in nov. verwacht wordt.
Gewijzigd door - Bieb op 27 Oct 2005 20:02:51