Hoi allemaal,
Hoe zijn jullie ervaringen met het praten van jullie peuters?
Ik zal even uitleggen wat mijn probleem is. Wij hebben nooit in peutertaal gepraat tegen ons oudste dochtertje (nu 2 jaar en 4 maanden oud). Een auto is bij ons gewoon een auto en geen toettoet, een hond is een hond en geen woefwoef en als je je hoofd stoot dan heb je pijn en geen au. Je begrijpt wel wat ik bedoel.
Mijn moeder praat wel peutertaal en daar zijn onze meisjes 1 dag in de week. We hebben mijn moeder er al een paar keer op gewezen, maar ze heeft zelf helemaal niet door dat ze het doet. Nu hangt mijn oudste dochtertje nogal aan mijn moeder dus wat denk je? Die kleine mop begint die peutertaal over te nemen terwijl ze al een paar maanden voor haar 2e verjaardag gewoon volledig praatte.
Mijn moeder praat niet in de vorm van toettoet en woefwoef, maar ze gebruikt overal het woordje heb waar ze heeft moet gebruiken. Dus dan krijg je een zin als: Oma heb een koekje voor jullie.
En het moet zijn “Oma heeft een koekje voor jullie”.
Nu zijn er streken in Nederland waar “heb” gewoon gangbaar is vanwege het dialect, maar wij wonen in Brabant en hier is het helemaal niet gangbaar dus ik stoor me er mateloos aan dat ik de hele dag door mijn dochtertje moet verbeteren.
Ook op het cb heeft de arts gezegd dat mijn moeder eigenlijk uit moet kijken met die peutertaal, maar zij denkt dat het zo’n vaart niet zal lopen.
Wel dus…denken wij. Want hoe zijn jullie ervaringen? Praten alle peuters in eerste instantie met “heb” in plaats van “heeft”. Of ligt het inderdaad aan hoe mijn dochtertje het bij mijn moeder oppikt?
Groetekes, Sje
