Ik moest er altijd heel erg om lachen peuterpuberteit, dat bestaat toch niet. Maar ik ben erachter gekomen hoor.
De laatste paar maanden kan ik Nicky in de voortuin zetten met een bordje tekoop erop!
Ze is niet te genieten, loopt alleen maar te mopperen, janken, zeuren, gillen en heel erg aandacht vragen als ik met iemand aan 't praten ben of bij iemand op de koffie ben.
Ze kan Bob echt niet met rust laten, zit Bob in de box, zit ze ook in de box. Al heeft Bob een beer moet zij ook die beer en aldoor maar uitdagen.
Even snel Bob een duw geven, een klap op zijn hoofd, spullen afpakken enz.
Kan nog wel even doorgaan.
Ik wordt hier zo moedeloos van, boos worden helpt niet dan lacht ze je gewoon uit. Ik ben blij als Arno dat thuis komt van z’n werk en dan is er echt niks aan de hand bij haar.
Heeft iemand dit ook meegemaakt?
Groetjes Maaike
" border=0>" border=0>
[/img][/img]
