Peuterpuber of probleempeuter

#12

het klinkt idd als een gewone peuterpuberteit maar wel best jong begonnen.
Rico heeft het niet zo erg moet ik zeggen. maar wat niet is kan nog komen.

@Mriek: haha geweldig, dat erik solly zegt terwijl jij opzij ging staan. echt grappig.

#13

welkom in de pp ik zit er al tijden in lijkt geen einde aan te komen hahaha er zitten ook wel goeie dagen tussen hoor waar hij onwijs lief is maar af en toe heb ik spijt dat ik geen behang heb hahahaha

iig je meisje is heel normaal hoort er allemaal bij ,jammer dat ze geen gebruiksaanwijzing hebben als ze geboren worden zou een stuk makkelijker zijn haha

hier is sorry kollie haha denk ook wel dat hij langzaam aan begint te snappen wanneer hij nou wel of niet sorry moet zeggen

before you judge me, try hard to love me

#14

sorry wordt door Lindsey helemaal nog niet gezegd. ja laatst zei ze het maar dat komt omdat ze mij napraatte toen ik sorry tegen Daan zei.

xjox: de kleine mop is zeker geen probleempeuter hoor. maar zoals je zelf ook al zegt ben je waarschijnlijk wat te toegeeflijk wanneer dat juist niet moet.
het is ook lastig, dat is absoluut zo. maar hoe beter je met deze periode omgaat hoe makkelijker het in de toekomst wordt. je dochter moet gewoon simpelweg leren dat er met mama absoluut niet te sollen valt, nu kan ze daar namelijk wel mee wegkomen en dat weet ze!

en idd zoals mriek ook al zegt, maak er niet meer strijd van dan nodig is. probeer zo luchtig mogelijk te blijven. natuurlijk moet je af en toe stoom uitblazen maar doe dat niet waar je dochter bij is, hoe moeilijk dat soms ook is.

veel succes ermee.

liefs,
Rinske

#15
quote:
... Bij onacceptabel gedrag (dieren pijn doen bijvoorbeeld) twee keer waarschuwen en bij de derde keer op die afkoelplek zetten. ... M

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb3f.lilypie.com/15r3p2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Third Birthday tickers” /></a>

In het geval van de dieren pijn doen is het na 1 keer waarschuwen afgelopen.
Dat laat je die beestjes toch niet aandoen?
(Zeg ik, die volstrekt niet van huisdieren houd…)

Verder klinkt het inderdaad wel bekend allemaal.
Strak in de hand houden, consequent blijven.
En niet na een half uur gaan kijken of het alweer gaat
na een gil-concert.

Houdt dat allemaal een week, misschien twee vol, en ze is om!

M.

#16

[font=Ariel]]Zo zo ik moest even bijlezen. Wat een tips.

We zijn begonnen met het waarschuwen en in de hoek laten zitten.
We proberen een vaster ritme te vormen bij het naar bed gaan. Zo gaan we eten, flesje warme brinta, (evt bad anders wassen), omkleden en in bedje, boekje in bedje, even voorlezen dan mag ze even zelf kijken, dan muziekbeesje aan knuffeltje, speen, kusje, slapen.

EN HET WERKT:D

alleen de kittens laat ze nog steeds niet echt met rust. Soms doet ze heel zachtjes maar ook vaak genoeg niet. Ik denk dat ze gewoon een keertje terug moeten meppen met de pootjes. Dat doen ze als ze ietsjes ouder zijn. Tot nu toe gewoon nog niet in dr eentje laten aaien dus.

Gelukkig zitten papa en mama wel op dezelfde lijn ja.

Als er nog meer tips zijn zet ze maar neer dan lees ik ze steeds weer bij

ook handig voor de rest van de peuterpuber moeders[/font=Arial]

#17

tips zijn idd altijd handig.
vaak zat lees ik iets waar ik zelf stomweg nog niet aan had gedacht.

maar wat betreft het omgaan met de kittens. dit zou ik toch echt nog duidelijk maken aan d’r dat dat echt niet mag.
Lindsey heeft van kleins af aan ook getracht onze kat van de bank af te trekken aan d’r staart of zelfs aan d’r oren. 1x waarschuwen, niet luisteren betekend de gang op. nu is het zo dat de kat niet op de bank mag van Lindsey, maar ze trekt niet ze zegt dan ‘poesje magnie oppe bank’. ik zeg dan dat de kat ook op de bank mag, meestal gaat dit even heen en weer want Lindsey is t er niet mee eens maar ze weet dat ik win dus ze geeft al snel op haha.

liefs,
Rinske

#18

Hallo xjox,

Ik vind het best heftig peuterpuber gedrag en ik denk idd dat concequent zijn het beste/belangrijkste is. Ze lijkt ook wel erg temperamentvol te zijn want als ik kijk naar mijn dochtertje die 4 maanden ouder is dan zie ik die heftigheid niet. Voor mij is dit lezen dus wel relativerend.

Fabienne gooit zich weleens op de grond als ze boos is en soms gooit ze met haar beker of iets anders, af en toe wat dwars maar dat is het dan ook. Met onze poezen gaat ze lief om en dikwijls zegt ze sorry! Straffen door haar in de hoek of op de gang te zetten, hebben wij nog niet hoeven doen. Alleen al een keer stem verheffing zet haar al aan het huilen !!!

Hier kan ik nog wel vragen stellen, dit werkt zonder tegen te pruttelen.

Een milde peuter pubertje dus of zou dit nog komen??

#19

Xjox ik moest wel lachen om je opsopmming van stout gedrag
Zoals al gezegd het hoort erbij en de een heeft het heftiger dan de ander en jij hebt, net als ik overigens , een pittige tante. Minke was toen ze anderhalfjaar oud was al aan het peuterpuberen dus die was er ook vroeg bij. Ik heb wel het idee dat het de laatste weken opeens veel beter aan het worden is, omdat ze nu echt grote sprongen maakt in haar praten en dus meer gewoon kan uitleggen/ vragen/zeggen. Maar qua tips is verder alles al genoemd geloof ik, dus het einge wat ik wil zeggen is geniet ook van de leuke momenten want je hebt soms de neiging om te balen ( Ik heb deze momenten ook wel eens) en te vergeten hoe leuk ze ook zijn.
Succes en oh ja nog een tip: lees hier vaak mee, dan voel je je een stuk beter omdat je niet de enige bent haha!


Gewijzigd door - Linette1 op 04 Oct 2010 13:23:16

#20

Oh wat herkenbaar allemaal… dan denk je soms … kinderen wat is er leuk aan? Maar ze zijn onwijs leuk! Alleen sommige momenten even wat minder

Hier ook een meneer die weer zijn driftbuien heeft… en omdat hij als huilbaby is geboren wekt dit bij mij op zo’n moment echt tranen op. Nu probeer ik zijn gedrag wel te negeren. Wat het beste is!! Net als vanmiddag hij ziet en hoor me dan echt niet meer… maar een dierengeluid/rolt met zijn ogen en doet gewoon eng. Ik 1x geprobeerd hem in de houtklem te nemen … daarna naar boven (was bedtijd) en gezegd. Mama legt je op bed en gaat weer naar beneden. Ik kom je straks weer halen. Hij heeft een kwartier liggen brullen als een dier, deed echt eng door op zijn kop aan het ledikant etc te gaan hangen. Maar … is later rustig geworden. Ik zei oh manneke wat was dat toch… mama houdt van jou! En hij zegt ikke ook van jou! Hij kan er denk echt niks aan doen op zo’n moment maar je hart breekt wel van onmacht.

Dus het negeren/ juiste manier communiceren (dus geen nee mogelijk) werkt hier super!!

Oh ja wat ook belangrijk is. Evalueer het gedrag niet met papa als de kleine erbij is. En kom er bij de kleine ook niet op terug als het voorbij is.


Gewijzigd door - mini-boy op 04 Oct 2010 14:24:17

#21

here the same,… maar mag ik vragen wat jullie doen in mijn geval?

ongeveer 2 weken wil hij niet slapen, of 's nachts wakker worden etc, en dan met zn hoofdbonken tegen zn ledikant.

nu sinds paar dagen hebben we het campingbedje opgezet en slaapt daarin. Kan hij zich niet verwonden dachten wij… Nu krabt hij zich helemaal open. Heel het bed onder het bloed… Ik wil hem dus negeren, na een schreeuwbui wel naar hem toe gaan en zeggen mama komt nu echt niet meer… maar dan ga ik naar een half uur toch kijken… hele matras onder het bloed, knuffel onder het bloed… pfff moeilijk hoor want zit nu elke keer van ohhjee,… moet ik nu kijken wat tie nu weer open heeft gekrabt? Of moet ik hem nu laten gaan??? ik ga zn nagels vanavond maar goed kortknippen… wacht ik wel totdat hij slaapt… want ik krijg het nooit voormekaar om zn nagels te knippen… ook zo er… zucht… je hebt echt geduld nodig met peuters…

#22

Hoe oud is hij?

Is hij overdag ook onrustig? Vind het nl nogal heftig dat alles onder het bloed zit. Denk je dat dit echt uit drift komt? En helpt het campingbedje?


#23

hij is in september 2 geworden… En ik heb het gevoel dat het drift is. Omdat ik afgelopen donderdag bij de ha ben geweest voor dit gedrag. Zn oren zijn goed, moest wel 4 nachten paracetamol gebruiken en neusspray… maar gisteravond de laatste gebruikt en hij doet het nog. Dus dan is druk in zn oren uitgesloten.

De arts zei tegen mij dat het echt de peuterpuberteit is… pfff. ik vind het wel heftig inderdaad… En slapeloze nachten is het ergste wat je kan hebben. Zit ook op mn werk gebroken te zijn.

Overdags is hij ook onrustig… kan ook heel lief izjn maar als het even niet gaat zoals hij het wil… nou … dat kan die een keel opzetten en op de grond gaan liggen… we blijven consequent… maar tis zo moeilijk.

dat hoofdbonken gaat goed in het campingbedje… maar het krabben doet hij dus nu…

#24

Hm, en kan het geen jeuk zijn?? Ik ben geen arts maar kan me bijna niet voorstellen dat hij dit doet uit drift want het doet ook vast zeer als hij het doet? Of is dat ook uitgesloten? Ik zou ook niet blij zijn met een bebloed bedje. Vervelend voor je, snap dat je je zorgen maakt. Ik hoop dat hij er snel mee ophoudt.


#25

Ja meis … ik maak me ook beetje zorgen om dit gedrag. Dat moet toch iets zijn? Kan dit gedrag zover gaan vraag ik mezelf af? Vind het heel sneu voor jullie en de kleine vent. Wat moet dit een dubbel gevoel geven…

*wanneer doe je hem in bad?
*wat heb je voor ‘straf’?
*hoeveel slaapt hij overdag?

Denk aan jullie…


#26

ik maak me ook zorgen, maar het is in ene van hoofdbonken naar krabben gegaan.
Sinds hij in het campingbedje ligt krabt hij achter zn oor in zn oor… maar tis echt drift… hij heeft geen jeuk want overdags doet hij dit niet.

ik wacht het vanacht nog even af., wel ga ik als hij slaapt zn nagels knippen want dit kan echt niet meer,… heb net de ha gebeld ben erg laat dus hij belt me morgen tussen 11 en 13 terug. Nou mij benieuwen.

Misschien heel raar maar heb echt een lijst opgesteld voor mij en mn vriend hoe en wanneer we dingen moeten gaan doen en hoe we moeten handelen… hij heeft blijkbaar nog een strakker schema nodig… pfff wacht eerst maar even de ha af.
thx voor jullie steun!!

#27

pfff kan me voorstellen dat je je zorgen maakt zeg. jeetje ik heb het ook nog niet zo ernstig gehoord. misschien een idee om met iets van een kinderpsycholoog contact op te nemen? misschien dat zo iemand je beter handvaten kan geven dan een ha, om mee aan de slag te gaan want ik zou me ook wel zorgen maken. en misschien is het idd nergens voor nodig maar t is en blijft je kleine mup, hoe je t ook went of keert.

ontzettend veel succes in ieder geval.

liefs,
Rinske

#28

Het zou ook heel goed frustratie kunnen zijn. Niet in zijn eigen bedje liggen … kindjes van deze leeftijd kunnen hun emoties niet uiten en doen dit op zo’n manier. Het zou ook kunnen zijn dat je teveel volgens het lijstje werkt. Spanningen voelen kinderen ook van hun ouder dus proberen om wat relaxter met hem om te gaan kan helpen, praat met hem! Kinderen weten en voelen zoveel meer dan we denken. Pak hem juist wat vaker op en troost hem!

#29

ik praat zoveel tegen hem, ik leg precies uit wat we gaan doen, etc… mijn buuf zegt wel eens van jeee wat heb jij een geduld met het kereltje…

ze hoort namelijk ook alles wat in de tuin gebeurd… en het bonken en krijsen hoort ze ook…

ha heb je wel nodig voor verwijs naar een psycholoog of iets dergelijks… en ik weet helemaal geen goede kinderspycholoog daar heb ik ook de arts voor nodig… dus ik moet nog heel even geduld hebben…

#30

Heb onderstaande gevonden … misschien zit de gouden tip er bij !!! Sterkte en Succes, blijf vooral kalm …

Vraagbaak Opvoeding en gedrag - Archief

Onhandelbare peuters en kleuters
"Lijdt mijn kind aan peuterpuberteit?" is de brandende vraag van ouders, die er zelf waarschijnlijk meer onder lijden. Is het erg slecht om een onwillig of driftig kind te dreigen met straf? “Moet ik haar gedrag negeren, mag ik ook wel eens boos worden, moet ik haar om de haverklap straffen?” vraagt Lilian Raaijmakers uit Tel Aviv. “Ze is pas 2½: wat staat ons nog meer voor oorlog te wachten? Maar vooral: doen we het wel goed?” wil Doris Bartels uit Amsterdam weten. “Ik word er echt moedeloos van,” verzucht Yvonne Sielemann uit Voorburg. Wie de vijf vragen compleet wil lezen vindt ze hier Nu volgt eerst het advies van Alfred Lange.

Zeven basisprincipes
De vuistregel bij driftige en onhandelbare kinderen is dat ze moeten ervaren dat het hún probleem is om te veranderen en niet dat van de ouders. Hoe kunt u daarmee omgaan? Mijn voorstel is uit te gaan van de volgende zeven principes:

  1. Straffen zijn niet verkeerd maar belonen is beter. Met andere woorden: heb een aantal dingen paraat waarvan u weet dat de kleuter of peuter die prettig vindt. Spiegel voor welke beloning er in het verschiet ligt als het storende gedrag niet optreedt of onmiddellijk stopt. Dat zal niet altijd mogelijk zijn. Daarom is het ook nodig om simpele straffen (makkelijk uitvoerbaar voor de ouder) bij de hand te hebben. Stel de kleuter of peuter van te voren op de hoogte welke straf hij of zij zal krijgen als het storende gedrag optreedt of doorgaat.

  2. Niet dreigen met een straf en die vervolgens niet uitvoeren (hetzelfde geldt uiteraard voor belonen).

  3. De ouder moet zijn emoties in dit verband niet tonen. Dus niet kwaad worden, dat is vaak juist belonend voor een kind, dan heeft het door dat het ‘macht’ over je uitoefent. De sanctie moet dus vrij technisch gebracht worden, het is een opvoedingsmaatregel en geen gevecht.

  4. Een veel gebruikte nuttige ‘straf’ is: time out. Het kind gedurende een korte tijd in een andere ruimte zetten. Daarbij geldt het onder c genoemde: zonder veel zichtbare boosheid uitvoeren.

  5. Veel storend gedrag van kinderen is een negatieve vorm van aandacht vragen. Vermijd de spiraal van alleen aandacht geven aan probleemgedrag, probeer juist extra aandachtig en belonend te zijn op momenten dat het kind zich neutraal of positief gedraagt.

  6. Als een kind veel verschillende soorten probleemgedrag vertoont, zoek dan eerst een of twee doelen uit die niet te moeilijk zijn om te veranderen. Negeer de andere zoveel mogelijk. Bij optreden van verandering in één opzicht beloont u dat. Zo raakt een kind enthousiast over het meewerken aan andere probleemgebieden.

  7. Het is heel goed mogelijk een kind uit te leggen hoe je de problemen met hem of haar wil aanpakken. Iets oudere kinderen kunt u zelfs mee te laten denken over het soort straf.

Alfred Lange

De vragen
Ruben (4½) is de laatste tijd opeens erg opstandig en is gauw boos. Er zijn in zijn leventje geen grote veranderingen geweest de laatste tijd. Het doet ons een beetje denken aan verhalen over de “peuterpubertijd”. In die periode had Ruben nergens last van. Kan het zijn dat hij die peuter pubertijd met 2 jaar vertraging doorloopt? Hij ontwikkelt zich verder normaal, en loopt in zijn “intelectuele” ontwikkeling duidelijk voor op leeftijdgenootjes.
Marieke van der Laan, Heeze
Onze zoon van drie is af en toe zo boos over dingen (zoals naar bed toe moeten, aankleden e.d.) dat hij onhandelbaar wordt. Soms “dreigen” we met dingen, zoals niet naar Sesamstraat mogen kijken of zelfs (als we ergens op visite zijn) hem even alleen in de auto te zetten. We hoeven het dreigenent (tot nu toe) nooit uit te voeren. Vrienden van ons zeggen dat dit soort “dreigen” een zeer slechte methode is, maar het werkt wel. Wat is uw mening?
Sigrit, Almere

Ik zou wel eens professioneel advies willen krijgen over hoe je een opstandig 4-jarig dochtertje moet behandelen. Hoe te reageren als ze om elk klein dingetje in tranen uitbarst, als ze steeds boos op me is, jaloers op haar 1½-jarige broertje is en hem steeds lastigvalt. Moet ik haar gedrag negeren, mag ik ook wel eens boos worden, moet ik haar om de haverklap straffen? Bij voorbaat dank,
Lilian Raaijmakers, Tel Aviv

Onze dochter zit middenin de zgn. peuterpuberteit. Gek worden we ervan! Gelukkig kunnen we er af en toe ook erg om lachen, maar ik merk dat ik veel vaker dan me lief is hoogst geïrriteerd raak, vooral als om half zeven 's morgens het eerste wat je ziet/hoort een schreeuwende driftige peuter is die woedend op de grond ligt te spartelen omdat jij het licht aan/uit hebt gedaan terwijl zij dat net wilde doen, je haar helpt bij de wc terwijl ze dit ineens juist absoluut niet wil of juist weer wel, en ga zo maar door. Ik word regelmatig woedend en vind het hartstikke vervelend dat ik me zo ver laat gaan, maar soms lijkt het wel de enige manier om haar tot bedaren te brengen want vervolgens is ze poeslief. Met schrik bedenk ik dan: ze is pas tweeëneenhalf, wat staat ons nog meer voor oorlog te wachten! Maar vooral: doen we het wel goed?

Doris Bartels, Amsterdam

Mijn dochter van 4 weigert absoluut om dingen te doen (jas ophangen, iets opruimen, meehelpen). Netjes vragen, iets uitleggen, honderd keer herhalen en uiteindelijk zwaarder geschut (dreigen, boos worden); niets helpt. Hoe los ik dit op? Ik word er echt moedeloos van.

Yvonne Sielemann, Voorburg

#31

ik heb vanacht heeeeeerlijk geslapen!!! dat ik me bijna zelfs verslapen hebt…
jammer dat ik vandaag moest werken… hihihi…

hij heeft even gehuild gisteravond, maar viel snel in slaap. anderhalf uur later heb ik zn nagels geknipt terwijl hij lag te slapen. En vanmorgen om kwart voor 7 moest hij wakker gemaakt worden… Wat was ik blij vanmorgen.

Achteraf hadden we denk ik moeten zeggen dat hij het goed heeft gedaan, een hele nacht doorslapen… maar dat bedenk ik me nu opeens… misschien kan ik dat morgenochtend doen… hahahaha