Peuterperikelen? Nu al?


#1

Pff word even gek hier hoor!
Over 2 weken wordt onze zoon 1 (wel 2 weken te laat geboren) maar hij is niet meer te genieten…
Mán! Echt niet normaal. Van de een op de andere dag moeilijk doen met het avondeten, dacht eerst komt misschien doordat zijn tandjes doorkomen dus ik weer fijner pureren maar maakte dus niets uit. Nu maak ik van eten niet zo’n probleem want meneertje is goed op gewicht en daar komt bij dat ik denk dat je zo’n strijd toch niet kan winnen, net als met slapen maar toch…
En nu vandaag is brood ook al niet meer goed! Pfff…
En dan het verschonen, net zo lang wurmen met die voetjes tot ze losschieten uit mijn hand (en vervolgens de poep overal zit)
Maakt gewoon overal een probleem van opeens!
Help, ken mijn kind niet meer terug! Zou hij nu al in de peuterpuberteit terecht zijn gekomen?

Liefs


#2

Rond de 11 maanden zit een heel pittige sprong, dat zou het kunnen verklaren. Peuterpuberteit is het nog niet, uitproberen kan wel al de kop opsteken.

Groetjes,
M


#3

Is ook wel heel herkenbaar alles wat je benoemd. Dit is bij Joaquin vanzelf overgegaan (wil je niet ontmoedigen maar) alleen het verschonen is bij ons ook nog wel een mini-drama hoor, vind onze kleine man nog steeds niet leuk! Dat komt omdat ze vanaf ong. 11 mnd echt veel aan het ontdekken zijn en op het moment dat ze moeten liggen voor het verschonen ze de controle, het overzicht kwijt zijn en op Joaquin`s leeftijd --heul belangrijk—>ze even niet kunnen doorspelen.

Ik denk dat het iniedergeval heel erg goed en vooral slim van je is om aan dat niet-eten niet teveel aandacht te besteden.

sterkte nog een tijdje grtjs Ghis

Lilypie Second Birthday tickers


#4

Wat Mriek zegt… pittige sprong!
Wij hebben een aantal dagen achter de rug, waarbij ons ventje al ging huilen als we alleen al iets tegen hem zeiden! Al zei ik het nog zo lief, daar brak ie weer in snikken uit!
Eten is ook een flinke week in de hobbel geweest, maar nu is alles weer ok!
Even doorbijten denk ik!

Manderijn


#5

Ook wij hebben flink last gehad van deze 11 maanden sprong. Ik vond dat de allerergste die er was.
Onze dame at ook slecht en was erg mopperig en wilde absoluut niet alleen spelen. Bij ons heeft het 2,5-3 week geduurd. Dus hier iets langer. Maar echt waar, het gaat voorbij, dat is toch wel fijn om te weten.
Wat het beste hielp tijdens deze sprong, was zoveel mogelijk meevaren met Sylvie. Haar laten doen wat ze wou, wanneer ze wou (Op dingen die niet mogen na natuurlijk ) En vooral aandacht geven wanneer ze het nodig had, want voor haar was de sprong natuurlijk ook echt niet leuk. Het is heel erg moeilijk voor die kleintjes, ze snappen zelf ook niet wat ze doormaken.
En met eten, geen strijd van maken. Wil hij niet eten, dan maar niet. Sylvie is ook zo vaak zonder eten (of met 1 of 2 happen) op bed gegaan en ze werd 's ochtends gewoon op de normale tijd wakker en at de volgende dag niet extra veel. Het is echt zo, als ze echt niet willen, hebben ze het ook niet zo hard nodig.
Veel sterkte ermee!

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie


#6

Fijn altijd dan zo’n sprong he… pfff
Gisteravond dus, ondanks al mijn inspanningen om zijn eten aantrekkelijker te maken, 2 miezerige hapjes gegeten en verder alleen zijn kleine beetje fles voor het naar bed gaan (doen we nog ivm koemelkallergie, hij krijgt nog geen toetje) maar…niet te geloven, hij sliep dus gewoon tot vanmorgen 6.30 uur, toen speentje gegeven en weer gaan slapen tot… 7.45uur!
En een honger dat ie toen had haha, broodje kon m niet snel genoeg gaan!
Hopelijk is die sprong gauw voorbij en kan ons mannetje weer lekker genieten van zijn prakkies! Is in elk geval een stuk gezelliger!

Liefs


#7

Je moet maar zo denken; voor hem is het nog een stuk lastiger! Ja wij als ouders hebben er ‘last’ van, maar hoe zal hij zichzelf wel niet voelen?
Hopen dat het nu beter gaat!

Manderijn


#8

Hihi zie je wel Het komt helemaal goed! Probeer er inderdaad zelf gewoon zo ontspannen mogelijk mee om te gaan
Veel sterkte en hopelijk is bij jullie de sprong sneller voorbij als bij ons

Groetjes Hanna, trotse mama van Sylvie