Peuter is erg angstig tijdens slapen

[mama_van_2_kids]

Hoi allemaal,

ik heb een vraagje, het gaat om ons jongste zoontje van 2 jaar.
Heeft veel problemen bij het slapen , het inslapen en het doorslapen.
Lampje aan op kamer, en op overloop het helpt allemaal niets. Bij hem liggen
wordt ie rustig van , maar zodra je weggaat, begint ie weer te huilen.
Gisteravond rond 22.00 uur(hij had zo’n 2 uurtjes geslapen)
werd hij krijsend wakker en wees naar iets in zijn slaapkamer.
Kan het zijn dat hij dingen ziet die er niet zijn?
we zijn een paar keer met hem naar BSR (bodystressrelease) geweest
en degene vertelde, dat ze op die leeftijd dingen kunnen zien die er niet
zijn. (zoals geesten) nu zijn wij vrij nuchter, maar heeft iemand hier toch
ervaringen mee>
het is overdag een vrij druk kindje, die een duidelijke mening heeft.
Dankjewel voor jullie reakties alvast
Hij is trouwens nooit geen goede slaper geweest, vanaf zijn geboorte slaapt
ie al slecht.
Tips zijn allemaal welkom.

Groetjes, mama van 2 kids

[Lisan]

Hoi,

Onze kinderen slapen nu ze groter worden wel goed, maar kan je misschien wel helpen.
Onze oudste is 4 1/2 j en de jongste is 2 1/2 j oud.
De jongste zegt wel eens er zijn spoken in mijn kamer als ze moet gaan slapen.
We gaan dan samen achter het gordijn kijken en onder het ledikantje en dan zeg ik: kom dan gaan we de spoken samen wegjagen.
Daarna zeg ik: zie je wel nu zijn ze weg en kun je lekker gaan slapen.
Ook bedlampje aan s avonds/s nachts.

Toen de jongste nog baby was wilde die niet goed slapen.
Wat ik dan deed was de deur op een kier zetten en lamp op de overloop aanlaten en dan wat schoonmaken in de badkamer die naast die van haar is.
Dan zong ik ondertussen wat kinderliedjes.
Ze hoorde dan mijn stem en werd daar rustig van en sliep dan zo.
Daarna deed ik altijd zachtjes de deur dicht en ging dan naar beneden.
We hebben nog een kind en die was dan nog op dus vandaar dat de deur dicht moest.

Wat je kunt doen is samen dus die geesten of spoken wegjagen.
Laat hem maar achter het gordijn/bedje kijken en jaag ze samen weg.
Dan zeg je hem dat er niets meer is in zijn kamertje en dat hij lekker moet gaan slapen en niet meer moet huilen.
Dan zeg je dat je niet meer komt en beneden bent en niet weggaat.
Laat hem rustig maar even huilen hoor. Zal vanzelf wel stoppen als hij moe is.

Als hij s avonds laat wakker wordt dan zou ik hem zeggen dat er niets op de kamer is en dat hij weer lekker moet gaan slapen.
Zeg hem dat jullie ook al slapen en alle andere mensen.
En dat hij niet mag krijsen want zo maakt hij zijn broertjes/zusjes wakker.
Dan geef je hem even een kus, aai over de bol en laat de deur op een kier en het licht aan op de overloop.

Ik denk niet dat hij dingen ziet die er niet zijn.
Kinderen van die leeftijd hebben vaak een rijke fantasie en verzinnen er wat op los.
Doen die van ons ook hoor.
Niet al te serieus nemen!

Is dit wat? Laat je het me even weten.

Groetjes Lisan

[henriekah]

Hoi hoi!!
Ik heb die fase ook gehad met mijn zoontje. Hij was doodsbang en trouwens hij heeft nu nog steeds last van angsten. Een paar dingen die ik heb geleerd zijn.

*Zorg dat hij zich veilig voelt en als dat betekent dat je deze periode wat langer bij m moet zitten tot hij in slaap valt doe dat dan.

• Probeer m wel in eigen bed en kamer te laten inslapen.
• Neem zijn angst serieus maar ga er niet in mee, dus laat zien dat je begrijpt dat hij bang is en stel hem gerust zonder zijn angst van tafel te vegen door te zeggen dat hetgeen wat hij ziet niet bestaat, dus ga gewoon niet inhoudelijk in op zijn angst. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen dat je begrijpt dat bang zijn niet leuk is . en bijvoorbeeld he wat vervelend toch manneke, mama is bij je hoor…
• Verder zou ik persoonlijk niet gaan stuntelen met hulpverlening etc, alle peuters hebben een ‘‘magische fase’’, dingen in de kamer komen tot leven en je kunt ze dan ook niet wijs maken dat dat niet zo is. (Maar ik geloof persoonlijk niet dat ze geestelijke dingen zien die wij niet zien, en ik ben juist iemand die heel gelovig is en zeker geloof in een geestelijke wereld, maar juist door je erin te verdiepen stel je jezelf eraan bloot en een soort van open en daardoor kun je er juist wel last van krijgen en je wilt zo’n kleine uk daarmee toch niet belasten)

Als het beter gaat kun je langzaam afbouwen, dat heb ik gedaan door weg te gaan maar elke 5 minuten terug te komen om gerust te stellen. De lamp op mijn zoontjes kamer laten we nu nog steeds aan tot hij slaapt en hij is al bijna 5. Als 5 minuten geruststellend genoeg zijn ga je over op 10 etc Vertel dan wat je gaat doen en dat je daarna terug komt, bv mama gaat even dweilen en dan kom ik weer terug.
Als je dit volhoudt gaat het uiteiendelijk langzaam wat beter, nogmaals de fase waarin hij zit is ook erg bepalend.

Verder zou k voor de nacht zelf (dat doe ik ook nog steeds) een matrasje naast je bed leggen. Probeer s nachts eerst op zijn eigen kamertje gerust te stellen en blijf tot hij weer in slaapt, blijft hij bang wakker worden en wil je enigzins nog wat slapen laat m dan op het matrasje slapen.

Nou ja iniedergeval dit is hoe ik het gedaan heb!En het gaat nu redelijk. We hebben tussendoor ook fases gehad waarin de angst weg was hoor, maar als kleuter hebben ze weer zon fase waarin realiteit en fantasie inelkaar overvloeien. Ook als het straks weer langer licht is zal het wel weer beter gaan!

[mama_van_2_kids]

bedankt voor jullie reakties, ik zal jullie tips zeker meenemen.
De laatste dagen gaat het iets beter, hij slaapt makkelijker in.
Idd. vele tips gebruik ik al, zoals matrasje , hem geruststellen
etc… Ook heeft hij iedere nacht een lampje aan.
ik houd jullie op de hoogte

Groetjes!