hallo ik zou graag wat advies willen van de mama’s ( en papa’s) over het volgende; ik ben Manon en heb 2 kinderen, een zoon van 9 jaar en een dochter van bijna 3.
mijn verhaal gaat over mijn dochtertje, dit is een erg lief en slim kind maar ze huilt ontzettend veel en niet alleen als ze haar zin niet krijgt maar ook als ze denkt dat ze valt of nu met de sneeuw als er een sneeuwvlokje op haar gezicht terecht komt, om maar een voorbeeld te noemen. en als ze dan gaat huilen, blijft ze gerust een uur aan een stuk doorhuilen…of je haar nu troost,geruststeld of negeert. dit is eigenlijk begonnen vanaf dat ze ongeveer 2 jaar oud was.
En het duurt nu al ruim een jaar. soms heb je dan het idee dat je op eieren moet lopen, als iemand met haar wil stoeien of spelen en zij wil dit niet begint ze te huilen en blijft ze dus huilen, terwijl ik al meer als een half jaar dan naar haar toe loop en tegen haar zeg; als je dat niet wilt kun je gewoon nee zeggen.
Als ze bijvoorbeeld der eigen pijn doet en begint te huilen, wil ik haar troosten maar dan begint ze te slaan, dit wil ze niet, dus moet ik haar laten.
dit vind ik zelf erg vervelend maar als ze dat niet wil moet ik dat respecteren.
Nu zit ik dus op een punt dat als ze “voor niks” gaat huilen dat ik haar dan waarschuw; Lieverd hou op met huilen, zeg wat je wilt of ik zet je in de gang, en dit doe ik dan ook. dan zit ze in de gang en na een minuut of 2 komt ze zelf weer naar binnen en zegt; kijk mama! traantjes weg! en dan zeg ik goedzo meisje!
ik moet zeggen dat ik iemand ben die niet toegeeft; nee is nee en ik maak echt geen uitzonderingen dus het lijkt me sterk dat het drammen is.
misschien moet ik er nog even bij zeggen dat 8 van de 10 keer het huilen uit het niks komt en dat zelfs mijn omgeving dan zegt; hey wat is er ineens met haar?? dan vraag ik wat er is en dan kijkt ze me alleen huilend aan ze geeft dan ook geen antwoord.
heeft iemand advies?
Peuter 3 jaar huilt veel
ooh wat lastig zeg, wat vreselijke moeilijk lijkt me dat.
Slaapt ze wel goed vroeg ik me zo opeens af toen ik het las niet veel dromen oid? Ik dacht zo misschien ook vermoeidheid een rol speelt ofzo.
Sterkte hoor weet niet zo 123 een tip oid.
Groetjes,
Hoi Coramora bedankt voor je reactie, het is idd ook heel frustrerend vooral. ze slaapt erg goed.Ze gaat rond 19.00uur savonds in bad, dan kijkt ze nog even op mijn bed baby tv een half uurtje en dan gaat ze naar bed, ze valt dan ook meteen in slaap en slaapt tot de volgende morgen +/- 08.00uur.
Misschien is ze wel hypersensitief. Ik zou het eens aankaarten op het bureau of bij de huisarts.
Boos worden of waarschuwen omdat ze om niks lijkt te huilen, zou weleens averechts kunnen werken omdat ze er misschien echt helemaal niks aan kan doen vanwege hypersensitiviteit.
Zoek maar eens naar hypersensiviteit op Google en misschien herken je je dochtertje erin. Zie bijv. hier in dit artikel een uitgebreide lijst van symptomen en met tips hoe je ermee om kunt gaan:
http://www.opdc-zodrenthe.nl/hsp-hoogsensitief.htm
Groetekes, Sje
Gewijzigd door - Sje op 16 Jan 2013 13:16:18
Hoi Sje, bedankt voor je reactie! ik heb het even “gegoogled” maar ik herken mijn meisje hier niet in, ze is vooral niet verlegen en stil, ze is meer uitbundig en vrolijk en hoogebgaafd zie ik ook niet bij haar, ze zit met alles zowat precies op schema alleen haar groei loopt iets voor.
bedankt voor het meedenken!
Heb je het wel eens aangekaart op het Consultatiebureau of bij de huisarts oid?
Wat zeggen die ervan?
Ik wil me verder nergens mee bemoeien maar als ze huilt en je zet haar op de gang misschien forceer je het dan wel, een kind die al een jaar vele huilt daar moet toch iets mee zijn zou je denken, inwendige pijn iets in het onderbewustzijn wat ze niet kan handelen wat uit in emoties zoals huilen.
Als ik in jouw schoenen stond zou ik misschien stap 1 naar ha/cb gaan.
Maar nogmaals wil me niet ergens mee bemoeien.
Groetjes,
dat is idd een goed idee dat ik het er even over heb bij het cb, je bemoeit je nergens mee hoor ik vraag zelf om advies, ik moet zeggen dat ik ben opgevoed met de les dat ik me dan maar niet zo moet aanstellen, dus dat is ook lang mijn gedachte erbij geweest; gewoon aanstelleritus. maar nu begin ik zelf te twijfelen.
@ Sje; kan goed zijn haha het is ook echt wel een meisje meisje, maar volg toch effe het andere advies op voor hetzelfde geld is er wel iets
Dat is inderdaad sowieso een goed plan om het toch eens beter uit te laten zoeken wat de oorzaak kan zijn van dat vele huilen.
Groetekes, Sje
Hoe gaat het verder met praten met haar?
Kan ze zich over het algemeen goed uitdrukken,
vertellen wat haar dwarszit enzo?
Dat huilen kan namelijk ook komen als ze zich niet goed
kan uitdrukken.
M.
Ik moet zeggen dat ik je verhaal wel herken. Mijn oudste dochter reageert ook zo en huilt ook veel om niets.
Ook wij zetten haar soms op de mat als ze blijft huilen. Ben t dan zooo zat! Wat hier wel meer helpt, is dat ik tijdje terug gezegd heb dat we meer gaan knuffelen. Dat ze om een knuffel meot vragen als ze zich verdrietig voelt oid. En gek genoeg, nu we meer knuffelen komen er minder huiltjes op niks! Niet dat wij haar zomaar meteen troosten… Ik probeer haar wel te leren dat ze moet praten ipv huilen, maar dat dringt niet bij haar door. Ze huilt bijv ook meteen als iets niet lukt.
Ik heb overigens bij mijn dochter niet t idee dat er meer aan de hand is. Is vooral veel onmacht denk ik. Tevens droomt ze veel en slaapt niet altijd even goed…
succes!
De link van Sje eens bekeken over hooggevoeligheid… tjonge, ik herken dingen van mijn oudste dochter èn zie mijn man erin… nog eens goed in me opnemen, helpt me vast om beter met mijn docghter om te gaan.!
@MarselenDiana: ze kan der eigen over het algemeen wel goed uitdrukken maar echt der gevoelens aangeven…dat denk ik nog niet, ze moet ook nog 3 worden. ze zegt bijvoorbeeld wel, als ik roep: Jongens houden jullie even op, OOOh Mama! Ik doe helemaal niks! dus ze kan het wel aangeven als ze voelt dat het niet helemaal eerlijk gaat.
@ Domino: ben blij dat iemand het verhaal echt herkent, geeft me toch het gevoel dat ik niet de enige ben met een “Miepert”. Dat verhaal van het knuffelen is een goeie! Het geeft mij het idee om het huilen te vervangen voor iets anders, heb daar nooit zo bij nagedacht! (knuffelen is misschien niet helemaal een goeie hier want ik ben zelf ontzettend knuffelig en geef overdreven veel kusjes, moet dit echt afleren want ze word er helemaal ziek van)
Heb je misschien een andere vervanging? en een idee hoe ik dat dan moet aanpakken?
@manon: ik heb tegen mijn dochter gezegd dat ze bij mij mag komen om te knuffelen als ze zich verdrietig voelt, als er iets is oid… Dus … misschien werkt het wel als jij haar het initiatief laat nemen en niet jij! Net even andersom. Bij ons bedoelde ik het gewoon als positieve benadering.
Bij mijn dochter voel je soms al aankomen dat ze om niks gaat huilen… en dan geefik al aan dat ze mag praten, vragen als er iets is. Of dat ze mag komen knuffelen (tuurlijk knuffel ik haar ook uit mezelf wel!) maar zíj mag het initiatief nemen. Nét anders… wie weet werkt dat bij jou ook wel?!
Het mekkeren, huilen als ze haar zin niet krijgt herken ik ook…of als iets niet lukt wat zij wil. Ik probeer dan rustig te zeggen dat ze ook om hulp mag vragen maar dat ze er niet om hoeft te huilen. En dan doen we samen (!) datgene wat niet lukt (bijv een pop aankleden oid).
tja… en ze kan nu eenmaal niet altijd haar zin krijgen. Ik heb 3 kids dus tja… ieder moet zijn / haar aandacht hebben.
Verder gaat mijn dochter vaak ook mekkeren/huilen als ze te lang met iets speelt (maar niet zelf initiatief neemt om iets anders te pakken, ze heeft t gewoon niet door ofzo). En dan ‘dwing’ ik haar t op te ruimen… samen opruimen, iets anders pakken. Uit de situatie weghalen, ik merk dat dat een heleboel helpt!