Pesten/gepest op school

#1

Aangezien dit in een andere topic aan bod komt al en ik dit wel een goed onderwerp vind, maak ik er hier maar een nieuwe topic over.
Mijn eerste basischool was een super leuke school, onze klas was zeer hecht en ik herinner me dan ook alleen maar dat we zelfs in de speelkwartieren met de hele klas samen buiten speelden. Ik kan me niet herinneren een buitenbeentje in de klas te hebben gehad. Helaas verhuisden wij toen ik naar klas 4 ging ( nu groep 6 ) en gingen we naar een andere basisschool. Deze basisschool stond in een beruchte wijk en ik was zeker niet opgewassen tegen deze jongeren en werd daarmee snel een buitenbeentje. Ook de kleding ed wat ineens belangrijk was op deze school, werkte daaraan mee. Want modebewust waren ze thuis niet. Vreselijk om door hele groepjes opgewacht te worden, alleen al de dreigingen daarmee…
Thuis hoefde ik niet aan te kloppen hiervoor. Echter toen ik al zeer vroeg het huis verliet en ik naar het voortgezet onderwijs ging, kwam mijn omslagpunt. Ik was niet meer thuis en kreeg kleedgeld om mijn eigen kleding te kopen en mocht even iets lenen her en der van de andere meiden omdat de leiding van mijn groep zag dat ik met deze kleren niet verder kon, wauw ! Dat werd mijn eerste spijkerbroek hahaha. Mijn zelfvertrouwen groeide ( ook mede door de aanpak van mijn verzorgers )en daarmee ook de drang om dit niet meer te laten gebeuren. De school waar ik nu naar toe ging was ook pittig, maar ik werd ook pittig. Voordat ik het wist telde ik mee en behoorde ik tot de toppers, dit zonder het pesten van anderen of leraren. Wat een mega toffe tijd, het is me nooit meer overkomen.
Nu ik zelf kinderen heb merk ik dat ik er wel op let nu Evianne naar school gaat. Evianne is erg rustig en lief en zou je in een grote groep snel over het hoofd zien. De basisschool hier heeft een pestprotocol en let sterk op pesten. Ook wij letten op haar weerbaarheid. Nu ze naar school gaat en met andere kinderen omgaat, merken we dat ze wat meer van zich af begint te bijten. Jessin is een rauwdouwer en daar maak ik me zeker nog niet druk om. Ik denk dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet als je gepest word(om maar even op de flaporen terug te komen) , maar hoe je je verweren kan tegen de pestopmerkingen ed

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

Gewijzigd door - Asje op 19 Jan 2008 09:31:38

#2

Heel herkenbaar Asje! Ik zit hier moeite te doen om mijn tranen in te houden.

Ik ben vroeger heel erg gepest op school. Toen ik naar de middelbare school ging dacht ik “Daar kennen ze me niet, ik ga van me af bijten”. Vanaf dat moment ging het langzaam beter (hoewel ik soms ook doorsloeg naar het opvliegerige als ik me “aangevallen” voelde. Ik wist dat van me afbijten nog niet altijd goed te doseren, wilde alleen mezelf zo goed mogelijk beschermen).

Maar wat zelfvertrouwen en het omgaan met complimentjes betreft, ging het nog helemaal niet zo tof ook al was ik inmiddels volwassen. Als ik op het werk in een vergadering een vraag wilde stellen begon ik al met “Ja, ik ben natuurlijk maar een simpele secretaresse, maar…en dan kwam mijn vraag”. Of “Het zal wel een stomme vraag zijn, maar…en dan kwam mijn vraag”.

Iemand voor wie ik gewerkt heb, heeft me met 2 benen op de grond gekregen en me geholpen om zelfverzekerder te worden. Daar gingen wel wat jaartjes overheen voordat ik de Esther was die ik nu ben en waar ik heel tevreden mee ben.

Alles wat op de lagere school gebeurd is, had inmiddels ver weg in mijn hoofd een plekje gekregen en daar dacht ik niet meer zo bij na behalve als er op TV of in tijdschriften/kranten ofzo iets over pesten was. Eigenlijk wil ik die programma’s op TV niet zien, wil ik die artikelen niet lezen, maar op de een of andere manier doe ik het wel. Gewoon omdat het herkenbaar is, ik was niet de enige en ik ben niet eens het ergste geval.

Sinds september zit onze oudste op school. Ze is zo’n zelfde typetje als ik vroeger was en alles rondom dat pesten komt weer in volle hevigheid terug. “Mama, ze vinden dat ik niet mooi kan kleuren”, “Mama, Isa vindt mijn shirt stom”. Het gaat allemaal dwars door mijn hart en ik ben doodsbenauwd dat mijn kind hetzelfde door moet gaan maken als ik.

Hoeft natuurlijk helemaal niet waar te zijn, want misschien zegt mijn kind ook wel een keer tegen een vriendinnetje dat ze geen leuk shirt heeft of dat haar tekening minder mooi is.

Maar ik ben door mijn eigen achtergrond extra alert. Inmiddels merk ik dat ze goed in haar velletje zit op school, dat ze heel veel vriendjes en vriendinnetjes heeft (3 jongetjes zijn verliefd op haar, 1 jongetje geeft haar tijdens de lunch weleens een koekje uit zijn broodtrommel, ze komt elke dag huppelend hand in hand met iemand naar buiten omdat ze af willen spreken) en dat het echt geen softie is zoals ik vroeger wel was.

Ze weet niet dat mama helemaal niet zo’n toffe lagere-schooltijd heeft gehad en ze weet al helemaal geen details, want een kind van 4 heeft ook een levendige fantasie dus ik wil niet dat al die dingen uit mijn verleden bij haar een eigen leven gaan leiden en dat ze mogelijk zaken op gaat blazen of gaat verzinnen. Ik vermijd zelfs het woord “pesten”.

Als ik haar 's middags ophaal vraag ik of ze het leuk gehad heeft. Ik hoef alleen maar een ja of een nee, ze hoeft van mij niet in detail te vertellen wat ze allemaal gedaan heeft. Dat zou ik zelf ook niet willen dat iemand dat elke dag vroeg. Ze weet dus dat ze niet alles over school hoeft te vertellen, maar we hebben haar wel gezegd dat we het willen weten als er dingen op school gebeuren die ze niet fijn vindt en/of waar ze ongelukkig van wordt. Daarbij laten we in het midden of het dan om pesten gaat of niet. We willen er alleen op tijd bij zijn als het mis dreigt te gaan.

Voorlopig ben ik gerustgesteld dat het goed met haar gaat op school en dat ik nog elke dag een “ja” krijg als ik vraag of ze het leuk gehad heeft, maar ik blijf alert.

Groetekes, Sje

#3

Kinderen kunnen heel gemeen zijn tegen elkaar. En het is een echte dood-doener dat schelde geen pijn doet. Nou, zeker wel!! Vanaf de kleuterschool tot MAVO 3 ben ik jaar in jaar uit gepest.

Pesten is niet goed te praten en er is geen ENKEL excuus om iemand te pesten. Voor kinderen alswel volwassenen, want die kunnen er ook wat van! Iemand kan scheve tanden hebben, raar lopen, andere kleren aan hebben of sproeten hebben, maar NIEMAND heeft het recht om iemand anders te pesten.

Anna gaat nog lang niet naar school, maar ik denk er af en toe wel over na hoe ik met haar om zou gaan als ze naar school gaat. Ik denk dat ik heel open wil zijn en haar het gevoel geven dat ze altijd bij papa en mama terecht kan!

Gelukkig heb ik nog minimaal 3,5 jaar om eraan te wennen, maar soms zie ik er wel een beetje tegenop!

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#4

Vandaar mijn topic, want als het jezelf overkomen is ben je er toch mee bezig wat je eigen kinderen betreft. Maar is het nu omdat je er anders uitziet dat je snel gepest wordt ? of omdat je niet om kan gaan met een opmerking, waardoor je sneller slachtoffer word gemaakt door pesters ?

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#5

Ik denk dat het allebei mogelijk is of een combinatie van beiden. Ik had rood haar en sproeten en ik was ook nog eens een zachtaardig te sociaal kindje, dus dan is het hek al snel van de dam.

Ik merk dat onze grote kleine dame vrij goed van zich af kan bijten, maar dan nog blijft ze kwetsbaar vind ik, want ook zij is een te sociaal kindje.

Anderzijds zorgt dat te sociale er misschien ook wel voor dat ze juist heel geliefd kan worden in de klas omdat ze lief is voor anderen. We zullen het zien. Ik hoop dat laatste.

Groetekes, Sje

#6

Lieve Asje en Sje
En andere die gepest zijn
Respect dat jullie het hier vertellen
Ik ben gelukkig nooit gepest en ik peste ook niet
Ik kwam wel voor de mensen op die gepest werden want ik vond dat zo laf
Ook ik waak ervoor nu Robin op school zit
Robin is een zacht en lief ventje die niet zo heel snel zijn mondje open doet
Ik vertel hem ook als iemand jou pest ga naar de juffrouw en als je dat niet durft zeg je het tegen mama
twee weken terug was er een meisje die had zijn koekjes afgepakt
Hij heeft niets gedaan maar wel aan mij vertelt de dag erna ben ik naar de juf gegaan
En ze zou met Robin praten en het in de gaten houden
Het is niet meer gebeurt
Justin maar ik me niet zo druk om die staat zijn mannetje wel
Ook al praat hij nog niet
Maar dat komt wel
Maar ook zal ik Justin leren dat hij niet mag pesten

Groetjes van Heleen mama van Robin en Justin

#7

Een mooie topic.

Zelf ben regelmatig op school gepest, niet dat ik nou het zwarte schaap van de klas was dat viel ook wel mee.
Ik was meer het stille meisje wat vaak niet opviel, en praate zo zacht dat de leraar mij amper kon verstaan.
maar altijd als laatste wert je gekozen met spelletjes, dat deed soms best wel veel pijn als kind zijnde.
aangezien ik lang zwart haar had en helder blauwe ogen, was ik altijd de gene die er een beetje uitliep vergeleken bij bijna allemaal blonde kopies, en dat is ook een reden waarom ik gepest wert, ik zag er anders uit.

op de middelbare school dacht ik een nieuw begin, maar ook daar begon het getreiter, zwart haar blauwe ogen dat kan niet (wel dus)
in de tweede klas was ik het zo zat dat ik 180 graden omdraaide, met heel veel smeken kreeg ik dan eindelijk die nike’s en een cavello pakje, van mijn ouders.
ik zei nog steeds niet veel, maar als iets mij niet zinde trok ik me niet meer terug maar sloeg er op los, erg fout natuurlijk waardoor ik meer bij de directeur zat dan in de klas, niemand snapte mijn omkeer, tot ik mijn mond durfde open te doen dit was inmiddels in de vierde klas, alles veranderde voor mij omdat ik begont te praten, niet schreeuwen of slaan zoals ik de jaren er voor deed.

Met andere woorden ik heb van alles geprobeert het ene uiterste tegen het andere, en uiteindelijk kwam ik er achter door mezelf proberen te zijn, kwam ik een heel eind in de goeie richting.
en nu 10 jaar later vind ik klasgenootjes via het intenet en tja…wat heb ik er even mooi naast gezeten!! ze waren altijd erg op mij gesteld, en zagen mij als 1 van de popyjoopies van de klas, nooit in de gaten gehad maar nu toch leuk het te horen.

Nu Ruben er is… denk ik ook wel es nog 1,5 jaar en dan gaat hij naar school, hoe zal het gaan?
aan de ene kant is het eentje met een scherpe mond maar aan de andere kant een erg zacht aardig kind, de ene keer laat hij dingen van zich af pakken of laat zich om verlopen, en dan andere keer schreeuwd ie er op los en kun je duw krijgen.
dus wat hij over anderhalf jaar gaat doen is voor mij een raadsel, maar ik hoop dat hij een geweldige schooltijd zal krijgen, en lekker zichzelf kan zijn iets wat deze mama nooit gedurft heeft.

Groetjes Marianne mama van Ruben

#8

Ik hoop niet dat Anna later op school wordt gepest en ik hoop ook n iet dat ze zelf gaat pesten!! Dat lijkt mij ook niet leuk dat je weet dat je kind een ander pest…

Ik kan trouwens ook niet tegen ouders die hun ogen sluiten voor het gedrag van hun kind. Dan krijg je zo’n reactie: ‘Dat doet… niet, hoor!’ Die ouders zijn net zo schuldig als het kind dat pest! Als ouders blijf je toch verantwoordelijk voor je kinderen!

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#9

Ik ben nooit gepest… Ik kon en kan met iedereen overweg… Met de ‘nerds’ en ook met de ‘popi-jopies’.
Ik was wel wat dikker dan de gemiddelde leerling, maar dat is gelukkig nooit een aanleiding geweest.
Bij mijn broer was dat anders… Mijn broer is iemand met een heel groot hart en vooral toen hij jong was zag hij geen kwaad. Hij was lief voor iedereen en daar werd vroeger veel misbruik van gemaakt. Mijn broer zat op een zmlk school… Ook waar het uitschot van de stad op zat… Hierna ging hij naar een lts, waar ze na 2 jaar achter kwamen dat hij niet technisch was. Hierna is hij op een speciale school terecht gekomen en nu zit hij in het groen…

Mijn broer is nu 28, op sommige punten heel onzeker… Maar hij kan nu wel heel goed uitmaken wie zijn vrienden zijn. En voor wat hij heeft bereikt en wil bereiken ben ik apetrots op hem…

#10

Over pesten gesproken, hebben jullie dat artikel ook gelezen bij de Telegraaf over dat jongetje dat gepest werd (of zijn vriendinnetje) die nam zijn rotweiler mee naar school! Dat is ook een manier om eraf te komen! Die zal niet snel meer gepest worden. Maar wordt denkt ik ook niet uitgenodigd voor verjaarsfeestjes… Dat vond ik vroeger ook zo erg, dat ik niet vaak (lees: haast nooit!) werd uitgenodigd voor een verjaarsfeestje!

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#11

Dit is het berichtje:

Gepest kind (10) met rottweiler naar school
AMSTERDAM - Een 10-jarige jongen wilde drastische maatregelen nemen om niet meer gepest te worden… Hij nam zijn rottweiler mee naar school en dreigde het dier te laten aanvallen.

Omdat enkele klasgenoten beledigende opmerkingen hadden gemaakt over het vriendinnetje van het kind, besloot hij woensdag zijn rottweiler mee te nemen naar het schoolplein in het Belgische Colfontaine.

De jongen had de ketting van zijn hond, die geen muilkorf om had, los gemaakt. Omdat de hond begon te grommen, evacueerde leraren het hele schoolplein.

De politie heeft contact opgenomen met de ouders van de leerling, meldt Het Nieuwsblad.

Moeder van een mooie dochter Anna, geboren 2 juli 2007.

#12

Hoi,

Ik ben vroeger ook wel eens gepest om mijn ogen.
Ik ben geboren met kleine ogen en dan zeiden ze: he kom je uit China.
Een neef van mijn man en daar een vriend van die heeft het ook.
Toen zag ik dat het eigenlijk niet eens zo opvalt want ik kan er verder
ook goed mee zien.
Ik heb ook altijd vriendinnen en vrienden gehad en die wisten wat ik had.
Maar kinderen die mij niet kenden plaagden mij wel.
Was een rustig meisje en durfde niets terug te zeggen.
En ja, dan pakken ze je he.
Ik ben wel bang dat als Elke en Anne straks naar de basisschool gaan dat
er dan wordt gezegd: wat heeft je moeder een rare ogen.
Ik zal de meisjes uitleggen hoe dat komt.
Elke en Anne hebben allebei een leuk koppie dus hoop dat ze niet worden
gepest.
Dit zegt niks natuurlijk, want als je je mond niet bij je hebt wordt je
al gepest.
Zal de meiden ook leren om op te komen voor klasgenootjes die wel worden
gepest.
Ik had vroeger een klasgenootje en die had echt hele lelijke tanden en die
werd daar om gepest.
Deed ik nooit aan mee, t was verder wel een aardig meisje. Zij was ook niet
gebekt.
Toen ik ouder werd had ik zoiets van: meid ze mogen jou ook wel horen
hoor, en toen heb ik mezelf geleerd meer te gaan praten.
Nu gaat het me prima af.
Het blijft vervelend al dat pesten.
Er zijn ook wel scholen die hier niks aan doen.
Daar kan ik me echt aan ergeren.
Dit las ik laatst ergens dat een kind echt vreselijk werd gepest. Op de
lagere school en later op de grote school. Die viel er echt buiten.
Ouders naar school om te praten. Nee hoor, moet ze zelf maar oplossen.
Wat als je nu erg bleu bent?

Groetjes Heleen. mamma van Elke en Anne