Pappa terug uit afgahanistan, maar gaat niet goed!

#1

hallo moeders, dana haar pappa is nu net 2 week terug uit afghanistan. hij is voor 4 en een halve mnd weg geweest. zijn terugkomst was zeer mooi en emotioneel. dana wilde de eerste 10 min niks van haar pappa weten, maar al gauw ging dit beter. de dgn die volgenden gingen heel fijn en we genoten volop van elkaar. daniel keek zijn ogen uit dat zijn dochter dana al zoveel kon. maar na een week thuis ging het geleidelijk aan slecht. dana wil soms niks van haar pappa weten en doet heel dwars. als haar pappa haar wil op tillen dat maakt ze haar stijf en gooit haar hoofd naar achter en gaat heel hard huilen en gillen. dan roept ze alleen maar om mamma en strekt ze haar handjes uit dat ze naar mij wil. voor daniel is dit heel sneu en ook heel lastig is dat ik bijna niet weg kan. als ik als naar boven loop dan gilt ze alles bijelkaar. wat moet ik moeders HELP
het gaat ook wel vaak goed hoor, dan lijkt alles even weer fijn en goed, maar ook het slaap gedrag van dana is veranderd sinds zijn terugkomst. eerst sliep dana zonder wakker te worden klokje rond. nu heeft ze er nachten tussen dat ze compleet overstuur is en gilt en huilt en alleen maar roept om mij MAMMA!!!

is het een jaloers gedrag van dana en zou het gauw over gaan???
of is het toevallig en heeft het met een leeftijdsfase te maken???

dana wordt 1 mei 15 mnd

graag jullie reactie, bedankt mamma natas

#2

Hoi,

Allereerst fijn dat hij weer thuis is.

Ik denk dat het een beetje leeftijd is een beetje heel erg wennen ineens is daar iemand waarmee ze ruimte moet delen en jou en een beetje jalouzie.
Kijk toen hij weging was dana op een leeftijd dat ze niet veel kon onthouden en ondanks dat je haar papa levend hield door foto’s enzo was hij er niet. Hij kwam niet op bezoek enzv. En nu is hij daar ineens weer. en wel 24 uur per dag. (althans daar ga ik even vanuit). Hij zelf is heel blij thuis te zijn bij jou en vraagt en geeft jou aandacht. hetzelfde geld voor jou. maar dat geld niet voor Dana zij is hem al het ware niet gewent meer. Voor haar was hij vooraltijd weg. Ik snap je kan je daarin moeilijk verplaatsen maar kinderen van die leeftijd hebben maar heel weinig herrineringen. Ze voelt instinctief wel dat hij haar vader is maar weet niet goed wat ze daarmee aan moet. Zeker ook omdat hij er nu ineens zoveel is. Dat verwerken ze ook in hun slaap. Dus dat zou kunnen verklaren dat ze slecht slaapt. Ook is ze zo gewend aan jou dat ze een beetje eenkennig is.
( Ik merk dat aan mijn eigen dochter nu nog haar papa is er wel maar werkt 40 tot 60 uur in de week en eerder 60 dan 40 uur en is er dus niet vaak als ze wakker wordt en gaat slapen. Maar ik ben er daarintegen behalve als ik werk altijd de hele dag en ook zij heeft moeite als haar papa er in eens wel is overdag of in vakantie’s met alles komt ze eerst naar mij en kijkt ze mij als eerste aan ook luisterd ze beter naar mij dan haar papa)
Ik zou haar proberen een uurtje alleen te laten met haar papa en laat papa dan leuke dingen met haar doen. prijs haar als het goed gaat. En verzorg haar beide dus zorg dat papa in de buurt is bij een luier verschonen enzv en laat hem het langzaamaan zelf doen als jij in de buurt bent en bouw zo het kontact weer op. En laat hem ook zelf een uurtje weggaan en dan weer terugkomen zodat ze ook daaraan went.

Voor Dana is hij een onbekende bekende klingt een beetje raar maar zo is het wel.

groetjes

Heel veel succes hoop dat je er wat aan hebt.

lon106

#3

Ze is rond het jaar en dan zijn ze allemaal wat uitprobeerderig en opstandig. Het feit dat je man een hele poos weggeweest is versterkt dat waarschijnlijk.

Kan me voorstellen dat het voor hem heel verdrietig en lastig is, Hij heeft haar zolang niet gezien. MAar ik zou haar ook niet gaan dwingen in haar contact met papa.

Laat haar het tempo maar aangeven.

Voor een volwassene is die 4,5 maand afwezigheid beter te plaatsen, voor zo’n kleine mop die toch al overstelpt wordt met prikkels is het een hele behoorlijke omschakeling. Geef haar de tijd en laat haar het tempo bepalen.

Beter een vrolijke kleine meid op 2 meter afstand van papa dan een gillende baby bij papa op schoot.

En vergeet ook niet dat zo’n kleintje ook heel goed aanvoelt dat het voor papa ook niet niks is dat hij zolang weggeweest is en wat hij daar meegemaakt heeft. Kinderen voelen feilloos spanningen die rond volwassenen hangen. Hoe negatief of positief die spanningen ook zijn.

Groetekes, Sje

#4

Hier is zo`n fase ook geweest, alles was mama, niks papa. Het is waarschijnlijk dan ook zeker versterkt omdat papa er zo lang niet was, hij kan er ook zeker niks aan doen. Ik weet dat het voor hem heel rottig is, maar geef de kleine meid even de tijd en probeer niks te forceren. Ook papa moet de kleine meid leren kennen en het zal nu ook allemaal wel vreemd voor hem zijn. Doe gewoon zoveel als het kan nu even leuke dingen, alleen met elkaar en geef elkaar de kans elkaar weer te leren kennen. Probeer met zijn 3 een boekje te lezen of te spelen op de grond, gaat dat goed kun je kijken of je even een paar minuutjes weg kunt sluipen of zo, als is het maar even naar boven of weet ik wat.
Heel veel succes, want ik begrijp dat dit wel even niet zo leuk is na zijn zijn thuiskomst, daar heb je dan toch een ietwat andere voorstelling van.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!