wat doen de papas bij jullie met de kids? Hier is hetheel simpel: niks Oh hij zal er wel eens een paar minuutjes mee spelen hoor maar daar houd het dan ook op. Als hij thuis is kookt hij wel en hij zal al eens iets opruimen (wat hij dan meteen een reuze prestatie vindt natuurlijk) maar al bij al vind ik het teleurstellend. ik had gedacht dat hij tegen nu wel van zijn “babyangst” zou verlost zijn; Maar dit zijn volgens mij meer 'truken van luie charel". Volgens mij vind hij het gewoon best handig niks pamers verversen, geen fles geven, niks bad. Ik had gedacht dat hij uit zichzelf wel wat interesse zou ontwikkellen maar 't valt vies tegen
Hij is er wel praktisch hoor. Gaat mee naar de KA, geeft ons al eens en lift , gaat mee shoppen. Maar dat lijkt hij dan zo’n REUZE prestatie te vinden. Maar 's nachts gaat hij gewoon in de logeerkamer slapen en sta ik weer alleen met m’n gebroken nachten. of met een brullend kind als de reflux weer eens opspeelt
Het ergste vind ik nog dat hij op de koop toe dan ook nog denkt te mogen mopperen over mijn gebrek aan huishoudelijke inzet. terwijl ik toch 3 maand thuis ben voor mijn dochter en, niet voor de grote schoonmaak.
Vroeger was ik wel zo’n pietje precies, dan moest het huis spik & span zijn maar momenteel interesseert een beetje rommel mij geen r**t.
En dan denkt hij mij te mogen verwijten dat ik niks doe. Wel excuseer, ik hou onze dochter in leven; ik zorg dat dat kind het een beetje naar haar zin heeft en ik probeer haar gelukkig te maken; Als dat niks is… En als het huis dan een niet perfect aan de kant is… dat is toch niet het belangrijkste.
Hij weet niet eens wat de zorg voor een baby inhoud want hij doet het gewoon niet
Hij weet neit heoveel tijd er in een veding gaat. En volgens mij denkt hij dat je zo’n pamer gewoon onder dat kind haar poep moet inrammen.
Niks appreciatie heeft hij voor wat ik doe en hij verwacht dan dat ik hem de hemel in prijs voor het half uurtje dat hij hier per dag een saan het huishouden besteed.
En ,het zal wel betern als ze ouder wordt, maar hij kent z’n dochter gewoon niet. Hoe kan het ook anders??
Nou had ik hem gevraagd om de eerste dag dat ze naar de OM moet vrij te nemen. ik ga het moeilijk genoeg hebben, maar hij vertikt het gewoon. hij heeft de late shift dus hij kan 'smorgens mee haar gaan brengen. dat ik dan 's avonds allen zit speelt kennelijk geen rol. Is het nou zo vreemd dat ik die eerste dag wat emotionele steun wil?
Het is erg om te zeggen maar soms ben ik hem echt beu.
Raising kids is part joy and part guerilla warfare.
