Demi zit in een fase dat papa niks goed kan doen. Hij wilt niks van papa weten, alleen mama mag het doen.
Ik vind het heel sneu voor papa, hij voelt zich echt afgewezen door zijn eigen zoon!
Hebben jullie tips?
Papa nee, mama doen!
Mijn zoontje begint er ook mee…
Ik laat tot dusver papa toch maar steeds dingen doen, zoals hem mee nemen naar boven de pyama aan doen. Maar dat gaat onder luid protest en een paar uitgestrekte armpjes richting mama… Papa moet van mij dan even doorpakken hoor, ik kan het wel weer overnemen maar dan beloon ik zijn gedrag en denk ik dat het alleen maar erger wordt. Maar of dat juist is? Geen idee, ik doe maar gewoon wat ik denk dat het beste is.
Dus…ik hou dit topic ook even in de gaten !
Groetjes Carolien.
Dat hebben wij hier ook gehad een tijdje.
Nu vind ie het leuk om met papa alles te doen.
Het ging hier vanzelf over en heeft misschien 2 maandjes geduurd.
Wij widen alleen geen huilend kind als dat niet nodig is, dus nam ik hem over en dan was het goed.
Tis vanzelf goed gekomen.
gr, Danielle
Wij hebben die fase juist achter de rug. niet dat hij niets van m moest weten maar het was meer dat ik alles moest doen en hij constant aan mij hing.
nu gaat hij sinds kort ook vaker bij papa hangen op de bank of papa aanmoedigen dat hij iets met m gaat doen. ik moet zeggen… ik vind dat best een opluchting want het is best vervelend (ook al is het een eer) als jij als mama constant op moet draven wat niet altijd ala minute kan.
Ik ben blij te lezen dat dit meer voorkomt! Ik hoop dat het niet te lang gaat duren…
Ondertussen probeer ik wel te stimuleren dat Demi toch dingen met zijn vader moet doen en dingen vragen. Tips blijven welkom…
Typisch! Jongens doen dat blijkbaar eerder bij de papa’s, meisjes bij de mama’s. Eva heeft ook zo de neiging gehad dat papa alles was en mama hing er maar een beetje bij soms. Dat is gewoon een fase en die gaat vanzelf over. Nu hangt ze net zoveel aan mij als aan papa. Max lachte eerst vooral naar mij en nu pas naar papa. Blijkbaar hoort het er een beetje bij?
Groetjes Rainbow, trotse mama
Wij hebben het hier ook gehad en soms nog wel hoor. Maar dan is het uitproberen en wij trekken er ons niets van aan. Als papa zijn billen komt afvegen terwijl hij mij roept, dan heeft ie pech En soms doen wij het ook wel bewust hoor. Als hij dan bijv. aan mij vraagt of ik met hem naar buiten ga, dan gaat papa met hem. Het is dan even mopperen maar hij geeft zich er al snel aan over, want naar buiten wil hij toch wel
Gewoon volhouden en bij ons werkte negeren het beste En wat hier ook wel werkt is het volgende: als hij aan mama vraagt of zij zijn jas aan wil doen en papa doet het, dan zegt mama nog wel eens: papa mag het van mij wel doen hoor. En dan is het eigenlijk gelijk goed.
Wat gebeurd er als je de 2 heren gewoon een tijdje alleen laat. Goede reden om even tijd voor je zelf te nemen en de deur uit te gaan…
Ik heb de mannen gisteren een ochtend alleen gelaten en toen ging het inderdaad wel goed! Niet zoals ie bij mij is, maar echt wel goed. Alleen vanaf het moment dat ik er weer was begon alles weer opnieuw.
Nu is Demi ook nog eens ziek geworden, keel- en oorpijn. Dus is er helemaal niks mee te beginnen. Hij heeft vandaag zelfs zijn eerste driftbui gehad! (maar dat is een ander item…)
Opvoeden is toch moeilijker dan ik dacht! En niet altijd even leuk. Ik kan niet wachten tot Demi weer de oude is…