Panisch voor honden

#1

Dion is echt heeeeeeeeeeeeeel bang voor honden. Hij wordt echt panisch begint helemaal te trillen en wil wel in me kruipen. Het lijkt wel steeds erger te worden.
Ik kan en wil hem natuurlijk niet altijd uit die situaties weghouden. Hij moet ook het leren en zeker als wij erbij zijn er niets kan gebeuren (zekerheid heb je nooit)
Was vandaag ik bij m’n nicht en ze had eerst de hond buiten en daarna was hij binnen en Dion heeft totdat de hond losliep zitten krijsen. Ze heeft de hond in de bench gedaan en toen ging het langzamerhand beter maar hij hield hem constant in de gaten. De hond blafte gelukkig niet. Later ging hij wel weer spelen en vergat het af en toe ook weer.
Of er vroeger iets is gebeurd weet ik niet. Zelf was ik vroeger ook bang voor honden maar niet zo en ik weet zeker dat ik deze angst niet op hem over heb gebracht omdat ik nu niet meer bang ben en ook niet anders ga doen als we een hond tegenkomen.
Zelf een hond nemen is geen optie en waarschijnlijk ook niet de oplossing want mijn nicht haar zoontje is ook nu nog bang voor andere honden.
Wie heeft de Martin Gaus tip voor ons.


#2

Ik lees even mee. Erik is er ook bang voor, terwijl wij dat totaal niet zijn. Sterker nog: heb 12 jaar een hond gehad en vind ze geweldig. Helaas was die hond al overleden toen Erik werd geboren, dus hij heeft er nooit aan kunnen wennen. Katten vindt 'ie prima, omdat 'ie ze kent vanaf de geboorte en ik denk dat het met een hond net zo zou zijn gegaan, maar ja…dat zat er niet in.

Laatst waren we bij een vriendin met een hond (een puppy nog, heel klein), maar zelfs toen hij blaffend in de bench zat begon hij overstuur te huilen en wilde hij eigenlijk alleen nog maar naar huis. Lastig! Alleen voor het hondje van mijn nicht (een kleine chihuahua) is hij niet bang. Maar dat beest is kleiner dan onze katten, dus dat snap ik dan weer wel

Hopelijk komt de gouden tip!

Groetjes,
M

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#3

Vervelend is dat he, het is meer het bang zijn voor het onbekende denk ik, wij hebben 2 grote honden, nu nog 1 helaas, sinds 18 dec…Micha vindt ze dus uiteraard niet eng omdat hij van dag 1 met ze is opgegroeid. Wel toevallig, maar gisteren kwam ik een grote labrador reu tegen ook nog is zwart, ken hem wel, maar jat zo een heel stuk brood bij Micha uit de hand die in de wandelwagen zit, heb het beest bij zijn nekvel gegrepen, maar was geen houden aan, zo brutaal! Baasjes stonden 100m verderop, verder een sul van een dier, maar is gek op eten en dit tolereer ik absoluut niet, mogen mijn eigen honden ook echt niet, doen dit ook niet! Heb nog nooit een hond van een ander zo ‘aangepakt’ omdat ik dit in mijn ogen angstig vond voor Micha, maar hij glimlachte alleen naar de hond en vond het prima. Maar hij kent grote honden, daarom is hij niet bang. Micha heb ik echt moeten leren en benaderen van honden en straks dus uiteraard vragen! of het mag, want hij is absoluut niet bang voor grote honden.

Daarentegen, een vriendin van mij heeft een Jack Russel en is heel druk, je ziet in zijn ogen dat hij daar niet zo stoer mee is, Micha heef meer respect voor die kleine jack russel dan voor onze ‘grote honden’ waarvan 1 een mechelse herder,de ander was een bernersennen hond, dus echt groot, maar heel rustig en grote knuffelhonden.

Ik lees niet, dat je met je kindje op de arm of op schoot voor de bench bent gaan zitten of dat je vriendin de hond op een veilige manier kennis liet maken, bv met een koekje geven oid?
Dat breekt vaak heel veel voor je kindje en voor de hond die ook spanning voelt.

Ik lees ff mee…

liefs Agnes

AgnesReinds-Bosch

Gewijzigd door - agnes78 op 13 Jan 2012 23:51:52

#4

Je reactie naar de andere hond kan ik me heel goed voorstellen. En ja ook een hond is niet te vertrouwen natuurlijk. En een kind ziet geen gevaar. Maar ook dat kun je ze leren als ze wat ouder zijn.
Maar als je kind zegt van ik wil in de auto zitten omdat hij echt maar dan ook echt bang is ga ik niet met hem naar de bench om de hond een koekje te geven. Ik wil het vertrouwen wat hij in mij heeft daar niet mee schaden. Ik ben al blij dat hij niet huilt als we een hond tegen komen. Dus als het zover komt bouwen we het langzaam op.
Of denk jij dat als we naar de bench gaan om een koekje te geven hij eerder over zijn angst heen is. Ook als hij aangeeft in de auto te willen zitten?


#5

moelijk zeg, wij hebben hier 3 honden en eigelijk vanaf dat esmeralda baby af aan is.
toen esmeralda geboren was hadden wij er twee, toen ze 4 maanden later kwam hebben wij door omstandigheden een reu erbij genomen.
2010 hebben wij 1 hond in moeten laten slapen door ouderdom, maar in 2011 hebben wij weer een pup erbij genomen( omdat er 1 hond weg aan kwijnen was)

met andere honden heb esmeralda geen problemen, alleen met kleine hondjes ben ik zelf gewoon wat terug houdend.

heb wel een kennis met een dochter die ook bang is, als ze hier is doe ik de honden ff weg en later 2 honden naar binnen.
het gaat nu stukken beter en ze durf(wel als ze op schoot zit) de honden te aaien

#6

Danielle vind honden intresant, maar zodra een hond groot of klein rustig of iets meer opgewonde naar Danielle al dreigt te komen wordt ze panisch.
We nemen haar dan wel op de arm en zeggen dan dat het hondje niets doet. Gaan door de knieen, maar wil er niets van weten.

We kennen ook een lief klein “Cesar” (van de reclame) hondje. Het beestje is zeer rustig, doet niets behalve liggen en af en toe rustig verplaatsen. Deze vond ze intresant en als dat hondje dan lag te slapen ging ze er heel voorzichtig heen om haar te aaien . maar zodra het hondje an even sloom hij hoofdje omhoog deed was ze bang.

We zijn zelf niet bang voor honden en dat proberen we Danielle ook mee tegeven, maar tot nu toe gaat het ook hier niet, zelf met de meest rustigste kleine hond niet.

Ik lees dus ook even mee voor tips

#7

Rico heeft dit ook gehad, nu is het minder.
ik heb gewoon de overbuurvrouw gevraagd (die heeft een klein hondje heel lief!) of rico die mocht aaien als therapie
dan stond rico een eindje verderop te kijken hoe ik met dat hondje ging spelen en dat hondje aaide.
ik ging vervolgens naar rico toe en zei: dat is een heeeel lief hondje die wil met jou knuffelen! na wat woorden en leuke fantasieverhaaltjes erom heen wilde hij wel even meekomen. ik zei ga maar even achter mij staan dan kun je het van dichtbij zien dat mama het hondje lief vind en dat het hondje mama lief vind.
nou dat ging goed ook al hield hij me nog krampachtig vast. toen zei ik, wil je je hand op mijn hand leggen dat we samen aaien?
dat vond ie eng maar hij deed het na een tijdje wel! toen begon ie te lachen en was ie trots. toen zei ik, nu jijzelf aaien, zonder mama? en dat wilde hij wel. en sinds dien gaat het steeds beter…
met shadow (onze hond) heeft ie dat nooit gehad die angst maar dat is logisch denk ik… maar sinds dat gedoe met die hond wil hij naar elke hond toe die hij tegenkomt. behalve hele grote honden, dat vind ie nog niet zo fijn maar hij wordt er niet hysterisch van! nu moet ik zelfs ooit zeggen: rico niet zomaar naar een hondje toelopen want dat kleine hondje van de buurvrouw is dan wel lief maar niet ELK hondje is lief, dus je moet dat eerst vragen aan het baasje van het hondje.
dat lijkt ie nu inmiddels door te krijgen dus we zitten goed!

Gewijzigd door - MamavanRico op 14 Jan 2012 13:07:24

#8

Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik toch maar heel voorzichtig een keer moet proberen om steeds iets dichter bij een hond te gaan zitten met Dion op mijn arm en dan zien hoe hij er op reageert. Tot nu toe is het van een afstand al een drama. Maar hij moet toch op een of andere manier het vertrouwen krijgen.


#9

Wij hebben ook een hond (een grote), dus mijn zoon is niet bang van honden. Laatst was er een hele drukke hond ( een middelmaat) en die vond hij niet prettig, want hij vond de hond te lomp. Dus ook als je zelf honden hebt, valt niet elke hond even goed in de smaak.

Ik zou niet met hem op de arm steeds dichter naar de hond toe gaan. Ik zou er eerder zelf mee spelen.
Wij laten onze hond altijd in de mand zitten als er visite aankomt en als ze rustig zijn mogen ze pas uit de mand. Misschien kan je het best proberen bij een rustige hond die goed opgevoed is, die even snuffelt en daarna weer wegloopt.
Mijn hond is ook niet perfect opgevoed, maar er zijn wel honden die heel stabiel zijn en alleen na verloop van tijd even snuffelen en dan weer weggaan.

#10

Oke dan doe ik dat dus maar niet. Zal het ook aan de leeftijd liggen en dat als hij een jaar ouder is het makkelijker zal worden om hem over zijn angst heen te krijgen. Ze begrijpen dan natuurlijk al een stuk meer.


#11

Ik zou het niet forceren, als hij echt heel bang is, dan zelf alleen naar de hond toe gaan en met de hond gaan spelen, wordt hij op de arm stil en kun je op hem inpraten, dan langzamerhand op de arm of aan handje naar de hond toe, gewoon kijken wat zijn reactie is. Als ze heel erg bang zijn zou je het forceren om dan al een stapje verder te gaan. Want inderdaad hij zoekt bij jou zijn veiligheid en als je dat dan over-ruled ben je verder van huis.
Het heeft ook tijd nodig, met een leuk hondje wat ‘te vertrouwen’ is ,zou je een band kunnen opbouwen en je zoontje daarin kunnen betrekken. (een hond is nooit te vertrouwen in mensogen, het blijven honden en dus roedeldieren die leiding nodig hebben en als dit niet consequent gebeurd ze zelf-terecht- leiding gaan nemen, dit heet dan in mensentaal vals, geen enkele hond wordt vals geboren)
Dit laatste schrijf ik erbij omdat ik het altijd als mijn fout zou zien als onze hond een kind/ons kind bijt. Niet de fout van mijn hond,hij volgt zijn instict. Dan heb ik niet goed opgelet en ook niet goed naar Rascha’s plek in betreffende situtatie gekeken en had ik als roedelleider moeten ingrijpen.
Ik weet niet waar je woont, maar ik heb wel een hond die je als therapie voor je zoontje zou kunnen gebruiken. Mag altijd, maar nogmaals, weet niet of je in de buurt woont, ik woon in Hardenberg (ov)

Liefs Agnes

AgnesReinds-Bosch

Gewijzigd door - agnes78 op 14 Jan 2012 21:58:18

#12

@agnes78
Duidelijk verhaal thanks. Wij wonen in de buurt van Emmen dus Hardenberg is dan net te ver maar bedankt voor ja aanbod.
Ik laat het eerst maar even rusten maar ga de situaties niet vermijden. Net waren wij even aan het wandelen en de kinderen op de fiets en toen kwamen we langs een huis waar 2 honden achter een hek behoorlijk aan het blaffen waren. Dion was natuurlijk weer helemaal overstuur. Ik heb gezegd dat de honden niet bij hem konden komen en dat mama bij hem was. Hij is er langs gegaan met mijn maar niet van harte. Heb hem wel helemaal de hemel in geprezen dat hij er langs is gegaan meer kan ik denk ik op dit moment ook niet doen


#13

Ik weet niet of 1 jaar ouder het verschil maakt. Mijn neefje was bang tot hij 8 was. Ze zijn het nooit uit de weggegaan, maar hebben ook niet gepusht. Als een hond heel idioot doet als je op visite gaat, dan zou ik liever de hond even wegdoen, zodat hij er niet nog panischer van wordt, maar het langslopen of bij honden die zich normaal gedragen zou ik zelf het niet helemaal uit de weggaan. Als hij bij je op schoot wilt zitten, prima. Zo voelt hij zich toch beschermd.
En langs andere honden lopen, dan zou ik hem aan de hand mee nemen en niet optillen. Meer kan je niet doen vrees ik.

#14

Niet vermijden en niet forceren…komt wel goed! Je mag me altijd vragen, heb altijd in kind/hond situatie gezeten.

Liefs Agnes

AgnesReinds-Bosch

#15

Thanks Agnes


#16

AgnesReinds-Bosch