Paar dagen weg!

[mama_snoekie]

Wij zijn woensdag en donderdag al met Joey op de camping bij mijn ouders geweest, en vanmiddag ga ik weer met Joey naar ze toe. We blijven tot zondag, en mijn vriend gaat met een vriend een weekendje vissen.
Maandag gaan mijn vriend en ik samen naar zandvoort, een weekendje in een hotel, Joey blijft dan op de camping bij mijn ouders.
Een drukke planning dus…
En vanmorgen kwam daar nog even wat vreselijks bij… De opa van mijn vridn is vannacht overleden… Hij was al een tijd ziek, keelkanker en werd bestraald in het ziekenhuis. Alles zag er goed uit, hij was echt aan de beterende hand, maar toch heel onverwachts is hij vannacht overleden… Nou is het zo dat opa nooit naar zijn kleinkinderen om heeft gekeken, en mijn vriend daar ook al jaren niet meer is geweest, tot twee weken geleden eens in het ziekenhuis, want je weet maar nooit of het de laatste keer is…
Wij hebben natuurlijk geen anuleringsverzekering afgesloten op het weekendje zandvoort, en nu kunnen we niet bij de begrafenis zijn. Mijn vriend vind dat niet erg, hij is ook niet verdrietig om zijn opa, het was toch een rare man waar ze niks mee hadden.
Maar ik, sentimentele muts heb er wel weer moeite mee… Ik heb de man 1 keer gezien zo lang wij bij elkaar zijn, en toch doet het me wat… Natuurlijk gaan we zodra we terug zijn naar zijn graf, en meer kunnen we ook niet doen (mijn vriend wil ook niet merr doen, hij wijgert zijn wekendje af te zeggen en dus voor niks et betalen) maar toch voel ik me zo raar hier over! Ik heb echt een hele hechte familie, ik ben dit keiharde gedrag als het om een sterfgeval in de familie gaat helemaal niet gewend! Maar in mijn schoonfamilie kan dat dus allemaal gewoon… Pfff ik weet even niet wat ik er van moet denken hoor, zo raar allemaal…
Sorry, dit wou ik even kwijt. En dus gelijk ook even zeggen dat ik er een paar dagen niet ben. Vanmiddag om 3 uur word ik op gehaald met Joey. Hopelijk blijf ik niet te veel piekeren…

[mini-boy]

meissie… drukke dagen voor de boeg… die eigenlijk heel leuk gezellig en ontspannen moeten zijn.

Ik ken die opa niet die overleden is, dus weet ook niet de situatie van hoe hij was etc. Het klinkt misschien gek maar… als je die man maar 1x heb gezien… en je vriend vond het een ‘vreselijke’ man dan zou ik daar ook niet alles voor omgooien. Ben dit zelf helemaal niet gewend van mijzelf hoor… maar dat komt omdat mijn opa geen ‘vreselijke’ man was dus wij hier allemaal verdrietig om waren toen hij overleed. Snap je het beetje… ?! Doe waar jij jezelf goed bij voelt… samen met je vriend!

Ondanks alles hele fijne dagen… enne ze geven zonnig weer op meen ik … dus probeer het zonnetje beetje te laten schijnen door het verdriet heen …

kuzzies

[Sje]

Je weet nooit waarom iemand was zoals-ie was en hoe terecht het is dat je er een hekel aan had.

Voorbeeld: mijn ene oma was heel teruggetrokken. In dat mensje zat helemaal niks en op ons als kleinkinderen kwam het over alsof ze lui was en zich niet interesseerde in sociale contacten met mensen buiten de familie (tegen ons was ze wel altijd lief namelijk).

Vlak na haar uitvaart hoorden we waarom ze was zoals ze was. Ze was mensenschuw geworden door iets wat een van haar zoons in zijn jeugd overkomen was. Toen pas begreep ik waarom ze zo teruggetrokken was en toen pas wist ik hoeveel verdriet er eigenlijk in het lieve mensje had gezeten. Ze leefde niet teruggetrokken, ze verborg zich voor de buitenwereld omdat ze zich schaamde voor wat haar zoon overkomen was. Ze had altijd het gevoel gehad dat mensen haar na-wezen.

Als je niet naar de uitvaart gaat en je hoort achteraf waarom iemand was zoals-ie was, heb je mogelijk spijt dat je niet naar de uitvaart bent gegaan. Zoiets kun je niet meer terugdraaien.

Niet dat ik je om wil praten, maar ik wilde het je toch laten weten hoe zaken ook in elkaar kunnen zitten en het zou jammer zijn als je vriend achteraf spijt krijgt. Vaak komen na het overlijden van iemand pas eerlijke verhalen over die persoon bovendrijven namelijk. Dus misschien komt je vriend er dan alsnog achter waarom zijn opa zo’n rare man was en heeft hij er dan meer begrip voor.

Ik heb het altijd heel erg gevonden dat ik pas na de uitvaart van mijn oma heb gehoord waarom ze zo teruggetrokken was. Als ik het tijdens haar leven al geweten had, had ik veel meer begrip gehad voor haar houding en had ik er niet zo lelijk over gedaan. Dus na haar dood voelde ik me schuldig dat ik zo lelijk over haar gedacht had en dat schuldgevoel raak ik nooit meer helemaal kwijt omdat ik het niet meer goed kan maken door me begripvoller op te stellen naar haar toe.

Gelukkig ben ik wel gewoon naar haar uitvaart geweest want zoals ik al schreef, het was verder een lieve oma dus er is nooit sprake van geweest dat ik niet zou gaan, maar als ik alles vooraf al geweten had, had ik heel anders afscheid zitten nemen tijdens die uitvaart.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 31 Jul 2009 12:07:44

[mama_snoekie]

Dankjullie voor je reacties.
Ik weet wel ongeveer waarom hij zo’n rare man was. Hij had ook een rare vrouw. Ze leefden echt op zichzelf, en hadden alleen belangstelling voor hun oudste zoon en hun kinderen. Hun andere kinderen en daar weer de kinderen waren echt ongewensd. Die hele familie is trouwens raar hoor, mijn vriend heeft een hele vreselijke jeugd gehad, zijn ouders zijn gescheiden en er was altijd trammelant. Er zijn ook echt hele erge dingen gebeurd die ik hier maar niet ga vertellen, maar er zou een boek over geschreven kunnen worden! Het is dus absoluut geen hechte familie, totaal geen liefde te bekennen. Ook niet tussen ouders en kinderen in bijna geen enkel gezin… Mijn vriend is grotendeels bij zijn moeder opgegroeid, en daarom is hij ongeveer de enige die wel liefde kent, al is dat dan weer iets te veel van het goede geweest door de traumatische jeugd van mijn schoonmoeder… Pfff!
Ik weet wel zeker dat mijn vriend geen spijt krijgt als hij niet naar de begrafenis gaat, het doet hem gewoon echt niets! Maar voor mijzelf vind ik dit zo moeilijk te bevatten, omdat ik wel een hele hechte familie heb. Ik kan er met mijn hoofd niet bij dat het er zo aan toe kan gaan in een familie. Niemand die rouwig is om opa, geen enkel kind of kleinkind van hem…
Maargoed, ik kan er straks met mijn ouders wel over praten, lekker vrij want mijn vriend gaat dus niet mee, en dan zal ik vast wel gaan genieten van de komende dagen, want het gaat inderdaat heel lekker weer worden. En gelukkig heb ik mijn altijd vrolijke ventje bij me, daar kan ik alleen maar van genieten!