We hebben altijd tegen Luka gezegd dat hij bedankt of dank moet zeggen als hij wat krijgt. We doen dit al vanaf dat hij begon met praten en het ging hartstikke goed en mensen vonden het erg leuk en lief klinken.
Maar nu slaat hij wel een beetje door!
Als je iets vraagt en hij wil niet zegt hij, heel netjes:" Nee dank!" Als hij iets krijgt van ons of van zijn opa’s en oma’s zegt hij ook heel vaak dank, ook al heeft hij het al gehad. Kortom, hij zegt eigenlijk de hele dag dank tegen iedere beker drinken of koekje wat hij krijgt.
Van mij hoeft hij niet tegen ons dank te zeggen, en van zijn opa’s en oma’s hoeft dat ook niet. Maar goed, ik denk dat we dat nog niet kunnen afleren.
Natuurlijk ben ik heel blij dat hij zo netjes is, maar hoort dat overdrijven ook bij de leeftijd? Of hebben wij er misschien teveel op gehamerd dat hij dank je wel moet zeggen?
Herkent iemand dit?
