Ouders en hun kinderen

#1

Hoi,

Ik zit al een tijdje met een probleem en bespreek dit wel met mijn man.
Het gaat hier over:
Bij ons om de hoek wonen 2 kinderen, een jongen van 9 en meisje van net 7 jaar.
De ouders kijken er amper naar om. Vader werkt in ploegendienst en de moeder zit lekker op de bank of is in en om het huis bezig.
De kinderen zijn overal en nergens. Zo waren ze een tijd geleden door het dorp gereden naar een speeltuin verder op.
Moeder natuurlijk zoeken en kon ze nergens vinden.
Wat later kwamen ze zelf naar huis en kregen straf: onder de koude douche.
Buren hadden het gehoord want de kinderen krijsden vreselijk hard in de douche en de moeder vloekte en tierde.
Een man die we kennen (werkt bij een sportzaak in het dorp) had het gehoord en vertelde het mijn man. Hij wist dat onze meiden soms met haar spelen.
Heb het later nag nagevraagd bij het meisje en gaf toe dat moeder dat had gedaan van die koude douche.

Ook heb ik wel eens rode striemen op haar rug gezien, waarvan ik dacht dat ze een keer met een riem was geslagen. Dit weet ik natuurlijk niet zeker.

Verder hebben die kinderen een taal, echt verschrikkelijk.
Zo waren de kinderen donderdag op de trampoline in de buurt (is van een vriendin van onze dochter, die hebben een kleine tuin en hebben geen ruimte, dus nu staat ie voor hun huis op een groot grasveld), en had die jongen er bij het weggaan poep op gesmeerd.
Onze oudste had het niet gezien, ging er met haar blote voeten op staan en trapte erin.
Begon te huilen en zei: ik heb poep aan mijn voet.
Ik ruiken en ja hoor het was poep.
Je hoeft niet bij de ouders aan de deur want die zeggen: nou en?
Dus maakt hun allemaal niks uit.
S avonds ging mijn man met de buurvrouw boodschappen doen. Zij is slecht ter been en dat gaat hij met haar mee om te helpen, komt dat meisje eraan en roept hard:lul.

Verder zien de kids er onverzorgd uit. Als ze naar school gaan gewoon in vieze kleren van de vorige dag van het spelen, vieze monden met chocopasta eraan.

Bij ons om de hoek is een speeltuin en als ze op de schommel zitten mogen die van ons er vaak niet op. Ga weg roept het jongetje van 9 dan.
Natuurlijk pik ik dit niet en dreig dat ik dan naar zijn moeder ga. Soms gaat ie er af en loopt weg, maar soms ook niet en blijft ie zitten.
Ook heeft hij onze oudste al eens met een stok op het hoofd geslagen.
Ook daar werd hun moeder niet boos om.

Zo zijn er nog wel meer dingen, maar dan wordt het te lang.

Wat hier aan te doen?
Kinderbescherming? Iets anders?
Wie weet wat te doen?
Meer mensen in de straat ergeren zich er ook aan, maar doen niks.
Er wordt alleen over gekletst.
Ik niet, ik houd niet zo van dat geklets. Ik heb liever dat er wat aan
dat gezin wordt gedaan.

Nog even dit: nu spelen onze kinderen niet meer met haar, we willen niet dat zij zo als hun worden. We gaan op zondag naar de kerk, en houden niet van vloeken.

Groetjes Lisan.

Gewijzigd door - Lisan op 23 Jun 2012 22:06:12

#2

Vreselijk zeg. Kan me voorstellen dat het je niet lekker zit en dat je actie wilt ondernemen.

Zitten de kinderen bij jouw kinderen op school? Heeft school een vertrouwenspersoon? Dan is het misschien een idee om het bij de vertrouwenspersoon van school aan te kaarten en met die persoon te overleggen hoe je een en ander het beste aan kunt pakken.

Ik heb geen soortgelijke situatie hier, maar in de klas van een van mijn dochters zit ook een meisje waarvan meerdere moeders uit de klas vinden dat ze wat aan haar lot overgelaten wordt. Een van de moeders heeft haar bezorgdheid geuit bij de juf, die herkende de bezorgdheid maar die kon niks doen, dus die verzocht om het bij de vertrouwenspersoon van school aan te kaarten want dan heeft school ook meer poot om op te staan als ze op andere manieren in actie willen komen om de situatie van zo’n kindje te verbeteren.

Als het niet via een vertrouwenspersoon op school kan, zou ik gewoon eens de kinderbescherming bellen, je bezorgdheid uiten en dan weten zij aan de hand daarvan wel te bepalen of ze in actie moeten komen en hoe ze dat moeten doen.

Groetekes, Sje

Gewijzigd door - Sje op 23 Jun 2012 22:23:22

#3

Nee, de kinderen gaan gelukkig naar een andere school.
Onze kinderen ziten op een christelijke school.
Zij gaan niet naar de kerk.

Ik heb ook al eens aan de kinderbescherming gedacht,
maar durf het niet zo goed.
Ben bang dat ze er achter komt dat ik ze heb gebeld.
Ze natuurlijk eerst bij haar buren informeren, en dan
gaat ze verder denken.

Het is eigenlijk al jaren zo.
Ze wonen hier denk ik sinds 4/5 jaar.
De jongste van 7 was toen 3 en reed al over een drukke
weg aan het einde van onze straat.
Hier rijden veel auto s en ook de bussen rijden over deze weg,
want deze weg gaat richting het station.
We hebben al vaak gezien dat ze bijna is aangereden door een auto.
Het meisje kijkt niet op of om en fietst gewoon door.
Ze hoeven ook niet op de stoep te fietsen.
Onze kinderen wilden ook niet op de stoep fietsen omdat zij het ook
niet hoeven.
Het moest echt van ons, ze zijn nog zo jong en kennen nog geen gevaar.

Ze gaan gewoon met een vieze mond naar school en dan denk ik die
maak je toch even schoon voor dat je naar school gaat.

In het begin speelden de kinderen wel met hun, toen was het nog
best gezellig. Ze waren hier dan een hele poos en kregen wat lekkers te eten/drinken. De ouders van hun kwamen ook nooit eens hier heen om
ze op te halen om daar wat te eten/drinken.
Dachten natuurlijk, scheelt ons weer.
Hier waren we uiteindelijk ook mee gestopt, omdat de kinderen niets
van hun kregen. Nog niet eens een snoepje.

Het laatste nog wat ik kwijt wil: ik heb echt een vreselijke hekel aan mensen/kinderen die zo vloeken.
Zo zijn wij niet opgevoed en dit wil ik ook zo houden bij de meiden.

Bedankt voor je reactie Sje.
Zal er nog eens over nadenken en met manlief bespreken of ik
de kinderbescherming in zal lichten.
Het zal voor mij moeilijk zijn dit te doen, maar lijkt me wel het
beste.
Misschien moeten de kinderen uit huis geplaatst worden.

Groetjes Lisan.

Ps: er worden daar thuis ook nooit spelletjes gedaan, boekjes voorgelezen, eens voetballen enz.
Hebben papa en mama geen zin in wordt er dan gezegd.

Ik werk zelf 5 dagen in de week en mijn man zit thuis, en als je ziet wat
ik allemaal doe na mijn werk en in het weekend.
Ik ben juist een hele bezig moeder. De kinderen vinden het hardstikke leuk. Behalve nu, ik zit nu even te ikke bennen. En de meiden? Die kijken even tv. hahaha!

#4

Ik werk bij de kinderbescherming, dus weet wat handig is om te doen. Niet ons bellen, want wij mogen niets doen op basis van een telefoontje van particulieren. Wat je kan doen is bellen met het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling in je provincie. Je mag anoniem bellen en leg de zaak voor. Vraag wat je kan doen of of je het bij hun moet melden. Stel dat je meldt en zij besluiten onderzoek te doen, dan wordt nooit gezegd tegen de ouders wie er gebeld heeft. Het zou mooi zijn als school ook zou bellen met het AMK, zij zien die kinderen ook onverzorgd op school komen en mogelijk met sociaal onaangepast gedrag. Of misschien maakt school zich al langer zorgen ook. Niet over blijven praten, maar iets mee doen! Toch sneu dat straks niemand meer met die kindjes mag spelen, terwijl ze zo zijn door problemen thuis?!

Groetjes,
M

<a href="http://lilypie.com/">[img]http://lb5f.lilypie.com/NbuEp2.png" width=“400” height=“80” border=“0” alt=“Lilypie Fifth Birthday tickers” /></a>

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

Gewijzigd door - Mriek op 24 Jun 2012 09:52:10

#5

Van een kant jammer dat ze niet bij jullie kinderen op school zitten. Dan zou het makkelijker zijn om het in elk geval ook via school aan te kaarten.

Met de reactie van Mriek kun je sowieso erg veel! Zo zie je maar weer waar een forum handig voor is. Er is altijd wel iemand met een gouden tip.

Dus gewoon zo snel mogelijk dat meldpunt bellen waar Mriek over schrijft en daar de situatie uitleggen. Fijn in elk geval om nu al te weten dat je melding anoniem behandeld gaat worden en dat de mensen die het betreft nooit te weten krijgen dat de melding van jou kwam.

Bellen meissie, want dit houdt je zo erg bezig, je moet dit van je af kunnen zetten. Kost veel teveel energie zo.

Hou je ons op de hoogte?

Groetekes, Sje

#6

Even voor de duidelijkheid, als je het AMK belt, kun je ook om advies vragen en hoef je niet perse een melding te doen. Vaak is er ook iemand van school maatschappelijk erk waar je contact mee kan opnemen,dus buiten de vertrouwenspersoon die vaak een leraar is. Zoals Mriek al uitlegt kun je anoniem melden (niet voor professionals) Ik heb professioneel ervaring met het AMK en heb daar alleen maar goede woorden over. Dus bellen zou ik zeggen.

#7

Leuk al die reacties!
Ik zal het AMK bellen bij ons in de buurt en vertellen wat mij dwars zit
bij dat gezin.
Kijken of er wat aan wordt gedaan!

@Mriek: er zijn nog wel kinderen uit de buurt die met ze spelen hoor.
Zo is er bijv. een meisje van 11, die heeft maar 1 vriendin hier bij ons in de straat.
Als zij een keer niet kan of wil, dan gaat ze met dat andere meisje en haar broer spelen.
Zij is zelf ook niet op haar mondje gevallen dus blaft gewoon terug.
En er zijn nog wat kinderen die met ze spelen.
Alleen wij willen het dus niet meer.
Onze kinderen pikken heel wat rare woorden op, dit willen wij niet.

Ik bel morgen en houd jullie op de hoogte!

Groetjes Lisan.

#8

Klopt, je kan bij het AMK een consult hebben en dus advies krijgen en/of melden. Zij geven denken wel mee. Laat ons weten hoe het verder gaat he?!

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#9

Hoi,

Heb gebeld naar dit nummer en iemand aan de lijn gekregen.
Heb mijn verhaal gedaan, vertelt wat mij dwars zit in dit gezin.
Ze vroegen mij of de kinderen mishandeld werden, nou ja, ik
weet alleen van die keer onder de koude douche.
En ik heb een keer bij het meisje striemen op de rug gezien, maar of
dit nu van een riem is geweest? Ik weet het niet zeker.
Wel een rare plek waar die striemen zaten, ze kan immers zelf niet op haar rug slaan.

En gezegd dat de kinderen een taal uitslaan, dan heb ik het over vloeken, en dat ik niet wil dat onze kinderen dit ook gaan doen.
Maar ja, als de kinderen elkaar vaak treffen bij de speeltuin of trampoline is de kans groot dat die van ons dit ook gaan doen.
Is tot op heden nog niet gebeurd en wil dit graag zo houden.

Er werd mij geadviseerd om toch nog eens bij de moeder van de kinderen
aan de bel te trekken, en hier over te praten.
En ik zou haar moeten zeggen wat meer op de kinderen te letten.
Verder van het weinige ondernemen met de kinderen: sommige ouders
houden niet zo van spelletjes en boekjes lezen.
Bij ons is het zo: mijn man is geen spelletjes mens, maar hij houd wel van
boekjes voorlezen.
Bij mij is het zo: ik vind beide leuk. Onze kinderen komen dus niks te kort.

Ik vertelde dat ze wel eens naar een pretpark gaan met de kinderen.
Hier in de buurt heb je Drouwenerzand.
Nou dan ondernemen ze toch wat werd er gezegd.
Daar was ik het niet mee eens, de ouders gaan zelf haast nergens in
en zitten maar wat aan het tafeltje te koekeloeren.

Het eindigde zo: ik moest eerst nog maar eens met de ouders praten, en als dat op niks uitloopt dan moest ik maar weer bellen. Dan kijken ze verder.

Zo zie je maar, er komt niet gelijk iemand om te kijken hoe ernstig het is.
Had ik niet verwacht. Maar ja, er is ook niet echt sprake van “grote” mishandeling.

En over de kleding en vieze monden: dat was iets voor school om het beklag over te doen.
Die vindt het kennelijk niet erg dat ze zo naar school gaan, anders werd
er wel wat van gezegd.

Jammer, jammer, jammer!

Ps: dat wordt nu dus eerst met die moeder praten, en nu zal ze luisteren ook. Anders vertel ik haar dat ik AMK nog een keer ga bellen.

Groetjes Lisan.

#10

Fijn dat je gebeld hebt, en stoer dat je het bij de moeder aan gaat kaarten. Hou je ons op de hoogte?

Groetekes, Sje

#11

En toch hè,…krijg ik een bijsmaak bij dat telefoontje. Als jij nou niet met die moeder durft te gaan praten, dan loopt het hier dus vast?
Da’s toch raar? Het komt op mij een beetje laconiek over zoals er op je melding gereageerd is.

Ik snap wel dat er een soort beleid is en dat ze niet acuut bij zo’n “verdacht adres” voor de deur kunnen gaan staan, maar als je weet dat er zo gereageerd wordt, dan bel je toch bij een eerstvolgende mogelijk mishandelingsgeval niet eens meer omdat je weet dat er niemand meteen in actie schiet en dat jij zelf bij die mensen voor de deur moet gaan staan met het risico dat je een gevoelige snaar raakt of dat je een mes tussen je ribben kunt krijgen?

Klinkt heel overdreven, maar je hoort de gekste verhalen tegenwoordig. Een ruzie om een parkeerplaatsje kun je al niet overleven als je pech hebt.

Groetekes, Sje

#12

Hoi,

Ja zeker houd ik jullie op de hoogte.
Al zal het niet makkelijk gaan denk ik, die vrouw
is nou niet bepaald vriendelijk.
Ik loop liever een blokje om, maar ja dit gaat
nou eenmaal niet, ik moet het doen om die kinderen
en die van ons.

Groetjes Lisan.

#13

Oh tegelijk gepost. Zie mijn bericht hierboven.

Groetekes, Sje

#14

Ik ga wel met haar praten hoor Sje.
En van dat telefoontje: ze ondernemen pas wat als je ook
daadwerkelijk hebt gezien dat ze zijn geslagen of zoiets.
Dit heb ik niet, dus geen bewijs.
En van die douche: als ik dat zou aankaarten bij haar zal ze
het ontkennen en zeggen dat ze het niet heeft gedaan.

De AMK krijgt gewoon veel telefoontjes, en daar zitten soms
echt schrijnende gevallen bij waar ze meer in zien.
En ach werd er gezegd: iedereen vloekt toch wel eens?

Ik vind dit ook raar, maar kan er verder ook niks aan doen.

Maar bedankt voor het reageren!

Groetjes Lisan.

#15

Dat is grappig van dat tegelijk posten.
Zo heb ik eens mijn zus gebeld en die belde mij ook op dat moment.
Zo ging de telefoon niet eens over en konden we tegelijk praten. Grappig!

#16

Ik heb iets soortgelijks gehad met een vriendin in mijn jeugd: belden we elkaar ook precies tegelijk. Heel bizar!

Ik vind het knap dat je met die moeder gaat praten. Best een hele stap hoor. Heb je al een idee wanneer je naar haar toe gaat?

Groetekes, Sje

#17

Let je wel op dat je verhaal nu op het net staat ? Naam, pretpark in de buurt enz kunnen ervoor zorgen dat het aan je gelinkt wordt.

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#18

Het AMK heeft wellicht gecheckt of er al eerder meldingen gedaan zijn over dit gezin/deze kinderen? Waarschijnlijk is dat niet het geval, want anders hadden ze je niet geadviseerd eerst zelf te gaan praten.

En ik zou toch ook nog eens kijken of je op die school iemand erover kan spreken, een vertrouwenspersoon. Ze alert maken op de mogelijkheid om te melden als ze zich zorgen maken. Je mag aannemen dat een school dat weet, maar ervan uitgaan zou ik niet. Tuurlijk legt het AMK een groot deel neer bij school: als school zorgen heeft, dan bespreken ze dat met ouders en anders melden ze, is het idee. En ook de verantwoordelijkheid van school.

Ik zou niet tegen die moeder zeggen dat je alsnog het AMK gaat bellen als het niets oplevert. Waarom zou je het risico lopen dat ze uit d’r plaat gaat?

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”

#19

Hoi Mriek,

Ik denk inderdaad dat ik de eerste ben die een melding heeft gedaan.
De meeste mensen kletsen over die familie maar doen er niks aan.
Ik houd daar niet zo van, dus dacht laat ik eens kijken wat het AMK
zegt.
Ze hebben gewoon liever dat je het eerst zelf oplost met de ouders.
In dit geval zou dat met de moeder zijn, zij is het meest bij de kids, hij werkt in ploegendiensten.
Ik ga morgen bij haar langs en dan vraag ik of we even kunnen praten.
En zal mijn verhaal doen, wat mij dwars zit.
Niet dat van die douche en striemen op de rug die ik een keer zag, maar of ze wat meer op de kinderen wil letten.
En iets aan hun taalgebruik wil doen.
Het gaat niet alleen om onze kinderen, ook de kinderen uit de buurt pikken
veel woorden op.

Zodra ik met de moeder heb gesproken zal ik weer een berichtje plaatsen.

Groetjes Lisan.

#20

Succes!

Groetjes,
M

Lilypie Fifth Birthday tickers

“Ik zou graag de ideale moeder zijn, maar ik heb het te druk met het opvoeden van m’n kind”