Ouderavond

#1

Volgende week voor het eerst ouderavond op het kinderdagverblijf. Ze werken daar nu met een kindvolgsysteem en volgende week kan zien wat ze over Bas hebben bijgehouden. Natuurlijk vraag ik elke keer wanneer ik hem ophaal hoe het is gegaan. Op dit moment is het nog steeds een peuterpuber. Met zijn leeftijdsgenootjes (allemaal kereltjes), maken ze te pas en te onpas over speelgoed en duwen, trekken etc. Maar ik ben allang blij dat hij niet te lief is, want daar kom je in deze maatschappij toch ook niet ver mee.
Nou ja, wordt vervolgd.
Trouwens, Bas weet nu dat we op vakantiegaan naar een camping met een groot zwembad en een speeltuin en heeft het daar dan ook de hele tijd over. Helaas voor hem, we gaan begin juni pas, maar dat is niet goed uit te leggen.

Groetjes,

Marijke, mama van Bas en Wendy

#2

suc6 op de ouderavond

en iss vertel maar zo klein mensje waanneer het juni is,durt eeuwen voor de kids

Kaitlyn.beebiesite.nl

#3

best prettig, denk ik dan: zo’n kinder volg systeem. krijg je een beetje beeld hoe ie het op de langere termijn “doet” zeg maar.
dat merk je natuurlijk ook al aan de reacties als je hem ophaalt, en met hoeveel plezier ie er heen gaat. maar als je met zoiets een soort overzicht krijgt, lijkt me heel leuk.
waarschijnlijk natuurlijk ook om te kijken of er soms problemen zijn, maar ja: hij is nog zo jong, daar kan je dan nog niet zo veel mee.
benieuwd

#4

Lijkt me ook best prettig om te horen hoe je kind het volgens anderen doet en het scheelt jou tijd bij het ophalen.
We horen wel hoe het is gegaan.

En inderdaad: ze kunnen beter niet te lief zijn, want dan wordt er vandaag de dag over ze heen gelopen.

Groetjes Carola 04.09.1972
moeder van Jens 20.03.2001, Mats 08.02.2003 en Brusje (verwacht rond 11.07.2005)

#5

Bij ons hebben ze dat ook het kindvolgsysteem, erg prettig moet ik zeggen.
hahhaha, en dat tijdsbesef is hier ook drie keer niks hoor. Nils heeft ook steeds over dat we morgen op vakantie gaan, terwijl we nog niet eens weten wanneer of waar we gaan. hahah, ik zou wel willen hoor, morgen op vakantie!

Groetjes van Sandra, mama van Nils (14 maart 2001)

#6

Nou, we hebben de ouderavond achter de rug. Eigenlijk niets nieuws, maar wel even goed om door te kunnen vragen. Want hoewel de meeste kinderen verschillende fases doorlopen (zoals de beruchte “nee-fase”) heeft ieder kind toch al duidelijk zijn eigen karakter. Bas heeft duidelijk structuur nodig, kan zich helemaal van de buitenwereld afsluiten als het met iets leuks bezig is (op zich wel handig dat hij zich dus goed kan concentreren) Gelukkig doet hij dit niet altijd. Daarnaast nog een keer de bevestiging gekregen dat het een verstandige keuze was om Wendy in een andere groep te plaatsen. Bas is nogal "bezitterig/beschermend"naar Wendy toe. En ze hebben ervaring met twee broertjes waarbij de jongste in een keer helemaal los kwam, toen zijn oudste broer naar school ging. Daarnaast houdt Bas van puzzelen, maar tekenen weer niet (kon ook niet de streep namaken bij het consultatiebureau). Op het kdv zingt hij niet mee (net als de meeste andere kinderen), terwijl hij thuis de liedjes alleen kan (en wil ) zingen.
In september zullen we de laatste ouderavond voor Bas hebben, want vanaf 2005 zal hij naar school gaan (waar ik nu nog niet aan moet denken, maar dat heeft vooral met de logistiek te maken).

Groetjes,

Marijke, mama van Bas en Wendy

#7

Toch wel leuk, omdat je zo toch uitgebreid te horen krijgt wat ie daar wel en niet doet, en ev verschil met thuis.
gewoon lekker, je nieuwsgierigheid bevredigen

mo

#8

Trouwens helemaal vergeten te zeggen dat ik gisteravond een ontzettende blunder ben begaan. Rechts bij de ingang zag in ik het kantoortje de begeleidster van Bas zitten en ik was aan het kijken of ik kon herkennen wie ernaast zat. Vergeet ik helemaal dat er schuifdeuren voor het pand zitten (die alleen met een schakelaar opengaan) en loop ik er dus vol met mijn (niet al te kleine) neus tegenaan. Nou, ik voel hem nu nog. Gelukkig is Casper de enige die het heeft gezien en moesten we binnen even wachten waardoor de tranen uit mijn ogen ondertussen wel weg waren.

Gr.

Marijke