Opvoeden

#1

Hallo allemaal,

Wil even het een en ander kwijt en ook wat tips van jullie vragen.

We zijn net terug van een vakantie bij opa en oma die in een ander land wonen. Larissa is daar echt verwend geweest en heeft ook in 3 weken tijd veel vaardigheden opgedaan. Is van het kruipen al gaan staan overal tegen aan en een beetje vasthouden en lopen. Ook heeft ze daar zeer laat geslapen, omdat ze het gewoon te gezellig vond om te gaan slapen om half negen. Helaas wou ze ook niet meer zelf in bed slapen, maar moest ik haar vaak in slaap wiegen. Maar goed nu thuis leg ik haar wel eerst in bed en laat ik haar huilen, als ze echt overstuur is dan pak ik haar nog wel even op. Gister gewoon in bed gestopt, ging ze natuurlijk huilen, maar na nog geen 5 minuten was madam stil en sliep ze. Ga het gewoon aankijken hoe het nu de komende periode zal gaan, maar ga gewoon door met haar in bed te stopen en zelf in slaap te vallen toch?

Verder gaat Larissa nu ook het hele huis door met kruipen. En natuurlijk trekt ze kastdeuren open en zit overal aan. Ik probeer consequent te zijn en eerst te waarschuwen, gaat ze niet zelf weg, dan pak ik haar op en leg haar bij haar speelgoed neer. Maar ze gaat dan echt zo hard huilen, dat ik er soms gewoon van schrik . En dan twijfel ik of ik het wel goed doe.

Wat ik dus wil zeggen dus, dat naar mijn idee nu het echt opvoeden begint en ik daar heel weinig vanaf weet. Want als ik soms zo geiriteerd ben omdat ze weer naar de kast is gegaan en half heeft leeggehaald, dan begin te schreeuwen tegen haar waardoor ze ook weer begint te huilen en overstuur van raakt.

Mijn vraag aan jullie is ook, kennen jullie een goed boek over opvoeden van kindjes van deze leeftijd? of is het nog te vroeg hiervoor?

Ik hoor heel graag van jullie!!!

Bedankt,

Vartien

Our littel angel is Larissa

#2
quote:
... Ga het gewoon aankijken hoe het nu de komende periode zal gaan, maar ga gewoon door met haar in bed te stopen en zelf in slaap te vallen toch?

Ja, helemaal goed. Een paar minuten huilen is helemaal niet erg.
Ze moet gewoon het normale ritme weer op pakken.
Dat huilen voor het slapen helpt ook om de indrukken van de dag te verwerken.

quote:

Verder gaat Larissa nu ook het hele huis door met kruipen. En natuurlijk trekt ze kastdeuren open en zit overal aan. Ik probeer consequent te zijn en eerst te waarschuwen, gaat ze niet zelf weg, dan pak ik haar op en leg haar bij haar speelgoed neer. Maar ze gaat dan echt zo hard huilen, dat ik er soms gewoon van schrik . En dan twijfel ik of ik het wel goed doe.

Tuurlijk gaat ze krijsen. Wat zou jij doen als je iets leuks ontdekt hebt,
en er opeens niet aan mag zitten?
Zo doen wij het ook hoor. Twee keer waarschuwen, en derde keer is het:
oppakken en ergens anders gaan zitten. Op de kastjes met gevaarlijke dingen hebben we van die klemmetjes zitten zodat ze niet zomaar open kunnen,
de andere kasten mag hij z’n gang gaan.

quote:
Wat ik dus wil zeggen dus, dat naar mijn idee nu het echt opvoeden begint en ik daar heel weinig vanaf weet. Want als ik soms zo geiriteerd ben omdat ze weer naar de kast is gegaan en half heeft leeggehaald, dan begin te schreeuwen tegen haar waardoor ze ook weer begint te huilen en overstuur van raakt.

Dat schreeuwen moet je echt niet doen.
Heeft geen zin, wordt jij niet beter van, en je dochter zeker ook niet.
Ze is nog te jong om te snappen waarom ze ergens niet aan mag komen.

Streng toespreken kan geen kwaad natuurlijk, maar schreeuwen heeft geen zin. Vertel haar wel elke keer dat ze er niet aan mag komen, en de reden waarom. (Dat is geen speelgoed, dan heeft mama zoveel werk om het weer op te ruimen, geeft zoveel rotzooi).

quote:
Mijn vraag aan jullie is ook, kennen jullie een goed boek over opvoeden van kindjes van deze leeftijd? of is het nog te vroeg hiervoor?

Ik hoor heel graag van jullie!!!

Bedankt,

Vartien

Our littel angel is Larissa

Volgens mij is er geen boek waaruit zij kan leren waar ze wel of niet aan mag zitten
Ook hier geldt: volg je eigen gevoel. Wees geduldig.
De kleine meid snapt het echt niet waarom het niet mag,
Ze weet wel drommels goed dat het niet mag trouwens…
En toch steeds proberen. Dat hoort er nou eenmaal bij.
(en zal nog erger gaan worden…)

M.

#3

Deze fase kennen we allemaal. Leuk hoor kruipen, maar er gaat een nieuwe wereld voor ze open en die vraagt erom om ontdekt te worden. Eindelijk kan je dan ineens zelf in die kastjes, oei oei das leuk ! Logisch ook dus. Schreeuwen gaat hier niet helpen en zal je meiske alleen maar overstuur maken. Er zit niets anders op dan proberen het geduld op te brengen om haar steeds weer weg te halen als ze niet luisterd naar je "nee, daar mag je niet aankomen ". Dat ze dan krijst is haar pakkie aan en ook logisch eigenlijk. Je hebt net iets spannends ontdekt en blijkt daar niet aan te mogen komen. Helaas, regels zijn regels, dit is van mij, dat is van jou en inderdaad een verhaal erbij waarom het niet mag, werkt voor sommige kinderen super. En dat ze het dan op een krijsen zet betekend dat ze zelf zal moeten leren om het gevoel dat ze boos of gefrustreerd is, een plekje te moeten geven. Want ook met emoties moet ze leren omgaan. Ben hier begripvol voor “ja mama snapt dat je het niet leuk vind dat je daar niet aan mag, maar dat is van mama en jouw spulletjes zijn daar”. Zoiets. Ik snap ook dat het niet altijd zo simpel werkt, helaas zijn ook mama`s maar gewone mensen die zo nu en dan een snertmomentje hebben, maar probeer niet te gaan schreeuwen tegen je meissie. Daarvan raakt ze van streek en jij dus ook uiteindelijk en dan heb je het voor zowel als voor je meisje lastiger gemaakt dan als je dr gewoon ergens anders neer gezet had.
Succes !!!

Elke minuut die je je druk maakt om je verleden gaat af van je toekomst!

#4

Ons dochterje is even oud als de jouwe, dus ik herken je verhaal precies. Wij moesten laatst ook op familie bezoek voor een week, en dat was elke avond laat naar bed, en ik kreeg haar gewoon niet aan het slapen daar. Eenmaal thuis viel ze gelijk weer in haar ritme, maar ze huilt nu wel voor het slapen gaan. Ik laat haar gewoon huilen, als het niet stopt pak ik haar na een half uurtje even uit bed.
Ook als ik iets van haar afpak wat ze niet mag hebben, dan zet ze het op een geschreeuw! Ik schrok eerst, en dacht dat er meer aan de hand was, maar dat is dus niet zo. Ik laat haar of gewoon schreeuwen, want het stopt vrij snel, of ik geef haar iets anders interessants in haar handen.
En ja, ik heb ook het gevoel dat het opvoeden nu echt begint. Dus sterkte ermee!! Wel grappig dat het zo herkenbaar is.
Groetjes, Daniella

Lilypie 1st Birthday Ticker

#5

Dootje,

Wat fijn om te horen dat het zo herkenbaar is. Inderdaad het opvoeden begint nu echt, en ik maar denken toen ze 3 maanden was, wanneer wordt ze nou wat ouder en gaat ze lopen en slapen de hele nacht en toen ze 8 maanden was, wanneer ben ik van die dagritme i.v.m. eten en wat wel en niet eten af. Ik merk nu dat iedere periode z’n voor-en nadelen heeft hoor.

Ze doet nu ook wel weer dingen die zo schattig zijn, zoals naar je toekomen en je knuffelen of woordjes nazeggen…

Dus probeer ook wel weer te genieten van alles, want wie weet wat ons straks weer staat te wachten

Our littel angel is Larissa