Opeens zo eigenwijs


#21

Eh dat van zijn werk snap ik helemaal, dat is niet leuk, maar soms kan het niet anders, maar zoals vanavond, kan hij dan niet een andere keer voor de tuin of met de tuin bezig zijn??? Of vandaag halen en een andere keer erin werken?? Lijkt me voor jullie ook wel eens fijn om een samen te zijn zonder rennen en vliegen??

Groetjes,

Michèle


#22

Dat is dus wel een beetje het punt. Hij wilde het vandaag halen en erin doen omdat hij daarna tot volgende week zaterdag elke dag + avond werken is. Het heeft dus 2 kanten, maar ik heb tijdje terug al aangegeven. Dan maar geen mooie tuin nog, en nog geen zolder die netjes verbouwd is.

Gelukkig slaapt Jurian nu lekker, en ga ik ook zo mijn bed in. Het is gewoon momenteel door de zwangerschap heel zwaar. Je moet zoveel zelf doen, zoals boodschappen (vind ik pittig met een kleine bij je en harde buiken), eten koken, het huis, je liefde / zorg en aandacht voor Jurian… Maar het komt goed. Ik moet gewoon meer dingen laten relativeren en 's dan maar wat langer doorgaan savonds met strijken etc.


#23

Misschien heb ik het al een keer gevraagd maar waarom werkt je man zoveel?? Dat is toch voor niemand gezond?

Groetjes,

Michèle


#24

Eerlijk gezegd vind ik niet dat jij in deze fase van je zwangerschap zoveel alleen moet doen. Het is ook hartstikke zwaar wat je allemaal doet.

Als jullie het er allebei mee eens zijn dat hij zoveel werkt (pas een eigen zaak toch?) en het de investering waard vinden, misschien kan bijvoorbeeld je moeder of zus of een vriendin je wat bijstaan. Durf ook om hulp te vragen, want dit ga je niet lang trekken kan ik me voorstellen. Je doet al hartstikke veel zonder klagen, maar je bent niet superwoman, en je bent het waard om een beetje te worden bijgestaan.

Deze leeftijd is gewoon best heel erg pittig en gedrag zoals je het omschrijft, hoort daar echt bij. Maar als je al op je grens zit, kun je dat er natuurlijk niet meer bij hebben.

Give yourself a break, schakel wat hulp in!

strekte meid, liefs

Lilypie Second Birthday tickers


#25

Goed geslapen vannacht, mini-boy? Ik sluit me aan bij Liske, als het écht niet anders kan met het werk van je man, dan hulp vragen. Je komt toch uit een groot gezin, er is vast wel eentje die je kan helpen…

Groetjes,
M

Lilypie Derde Ticker


#26

En anders willen Seth en ik natuurlijk wel samen met Jurian en jou boodschappen doen

Maarre… ook Liske zegt het goed, pas op jezelf, hè!!

Liefs, Anne

Lilypie Second Birthday tickers


#27

Heb vannacht super slecht geslapen … maar dat heeft andere oorzaak… de kleine dreumes is net zo druk als zijn moeder (in mijn buik )

Het heeft gewoon 2 kanten … maar ik heb hem wel duidelijk gemaakt dat dit niet mijn keuze is. Werken , werken, werken. Tuurlijk ken ik een tijd dat meneer thuis zat, dat is de andere kant. Maar doorslaan naar alleen maar werken…

Ik probeer nu gewoon zelf ook stapje terug te doen, en te genieten van Jurian het mooie weer, de tuin. En het huis zover als het lukt, en verder familie of dan maar even wat minder

Ff spuien kan soms ook al veel goed doen :open_mouth:


#28

Lieverd, Ik bedoel het goed hoor… maar heb je enig idee waarom je man zo doorslaat in zijn werk?
Heb je het hem ook verteld dat jij dit gewoon TE zwaar vind om alleen te doen nu, en dat hij dat ook moet begrijpen. jij MAG niet eens meer zware boodschappen doen hoor! Kon ik je maar helpen!

nog een vraagje… toen je zwanger was van jurian he, werkte hij toen ook zoveel?
wat is er nu veranderd dan dat hij ineens zoveel moet werken?
misschien heb je het ooit wel verteld maar kan het me zo niet meer herinneren sorry!

<a href=“http://lilypie.com”>[img]http://lilypie.com/pic/100613/zL2b.jpg" alt=“Lilypie Tweede Pic” width=“100” height=“80” border=“0” />[img]http://m2.lilypie.com/dDvRp2.png" alt=“Lilypie Tweede Ticker” border=“0” /></a>

Gewijzigd door - MamavanRico op 12 Jun 2010 22:13:07


#29

ivm de crisis is mijn man de eerste geweest die werkeloos werd (makelaar) dit heeft ruim half jaar geduurd en in die tijd hadden wij net een hoekhuis gekocht. Dus zaten met 2 hypotheken. Nu heeft hij dus weer werk, en dat is gewoon geen 9-5 baan. Maar een heel wisselende baan waarin hij 2 a 3 avonden vol gepland staat en regelmatig ook op zaterdag. Daarnaast heeft hij samen met een zwager een eigen bedrijf in steenhandel. Dit gebeurd in de rest van de vrije tijd die hij nog heeft… dus je begrijpt het… Meneer heeft het nu gewoon druk in deze tijd met de stenen. Maar in de winter is dat altijd minder…


#30

@ mini-boy! Stijken ?!?!?!?!?!?? Nou dat ging bij mij als eerste de boom in! Ja doei, even aan jezelf denken hoor. Op tijd naar bed en rustig aan met die harde buiken en dan maar niet de badkamer om de 2 dagen boenen. Maak ook eens eten voor 2 dagen dat scheelt enorm. Deed ik toen Jada klein was en ook alleen omdat mijn man toen ook in een hele drukke tijd zat. Aardappelen voor 2 dagen. Vandaag gekookt, morgen opgebakken etc! Scheelt veel tijd. Zo deed ik ook vlees voor 2 dagen! En zoveel mogelijk zitten. Kun je trouwens je ma niet vragen mee te helpen of schoon moeder, tja is een beetje of topic maar toch.

Verder voelt je kleine man jou stress ook aan he! En idd 1 keer per 2 dagen in bad is ook geen ramp. Til jij hem verder nog op de comode om aan te kleden? (mag hopen van niet!) Oohh en idd Negeren is het beste, geen aandacht aan besteden, en als het bij ons echt te gek word, want Madam kan er wat van. Gaat ze naar d’r kamer, deur dicht! 2 minuten, kan ik bijkomen en zij ook, daarna is ze altijd poeslief, sorry mama voor het bazen! (zo noem ik het altijd) en dan zeg ik; als je iets wil moet je het vragen want je kan heel goed praten, knuffel, kus en klaar!

Pfff kids!


#31

Mini boy ik neem toch niet aan dat hij dit blijft doen zoveel werken?? Ik bedoel met het oog op de toekomst want das erg ongezond hoor. Mijn moeder had een eigen zaak (coutouriere) en die werkte ook 24-7. Ik heb haar gesmeekt om minder te gaan werken want ze ging er echt aan onderdoor.

Groetjes,

Michèle


#32

Manlief heeft het door … ik trek het niet. Kan al 2 nachten niet slapen van de rugpijn. Tillen doe ik heel minimaal, waarschijnlijk is het een verkeerde houding van mezelf, en de stress en drukte er omheen.

Gelukkig is in huis bijna alles klaar voor de komst van de kleine, en heb ik vandaag wat vriendinnen gebeld die nog even komen helpen poetsen! Lief hé!! De kleine gaat dan naar mijn moeder, die kan nl wel goed voor hem zorgen maar poetsen niet ivm slijtage knieën.

Mamajade: die tips ga ik wel gebruiken. Keer extra eten voor 2 dagen etc. Vorige zwangerschap deed ik dit ook, maar dan om de diepvries vol te hebben liggen met kant en klare maaltijden voor in de kraamtijd.

Vandaag had mijn zoontje weer zo’n bui… afschuwelijk is het. Hij bonkt met hoofd tegen de plavuizen vloer etc. Corrigeren lukt niet, negeren reageert hij ook niet op. Uit eindelijk na 1 1/2 uur kwam hij naar mij toe, en zei mama mag ik eten? (want ik zat te eten omdat ik hem verder wilde proberen te negeren, maar eten met brok in je keel is lastig). Wat doen jullie dan? Ik lees vaak van op zijn kamer/bed … maar ik dit ook gedaan (hij komt nooit uit bed) nu wel en gooide zich zo de trap af (waar ik gelukkig zat). Hij lijkt ook helemaal verblind dan, ogen rollen of staan af wezig … vind het gewoon eng! Ik kon het ook echt niet meer, en heb papa gebeld die was in de buurt dus is 5 minuten geweest (net toen hij weer lief was) maar doet toch goed…!!!


#33

Een driftbui van anderhalf uur of begrijp ik hem verkeerd?
Want dan ging hij bij toch ff onder de koude douche ofzo. Hard maar je moet dan even door kunnen dringen op de een of andere manier en daar schrikken ze van.

Liefs Michelle

Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers


#34

oke ik snap het Miniboy… maarre manlief heeft het door?
vertel???

En heel vervelend zo’n bui, ik begreep het alleen niet zo goed had hij nou een driftbui van anderhalf uur??
ik snap dat je het eng vind als hij zo doe tmet zijn ogen e.d.
maar als hij zijn bed uitklimt, zou ik hem gewoon op een plek leggen waar hij uit kan kuren, waar hij zich nergens aan kan stoten of wat dan ook.
blaas eens in zijn gezicht, schrikt hij wellicht van. en probeer hem dan meteen af te leiden met iets leuks.
wat vind hij het leukste om te doen wat hij bijna nooit weigerd?
ik weet dat je geen tv oid hebt anders zou ik zeggen, zeg een filmpje op.
worden kinderen altijd rustig van.
zeker in de tijd dat je het nu zo zwaar hebt is het voor hem ook prettig eens naar bumba of wat dan ook te kijken.
Doe ik bij Rico ook als het echt te gek wordt en ik het echt even niet trek om welke reden dan ook.
en nee ik schaam me daar niet voor, we doen allemaal wel is toegeven als het ons tot hier zit

Lilypie Tweede PicLilypie Tweede Ticker


#35

1,5 uur! nou bij mij nog geen 5 minuten dacht ik zo, dat zou voor mij naar haar kamer betekenen met de deur dicht en als het naar 2 minuten nog niet afgelopen is echt wel onder de koude douche! wat een driftkikker, lijk ik wel mijn ma vertelt me altijd het verhaal dat ik zo boos werd dat ik flauw viel en blauw werd! hahahha ben blij dat mijn dochter dat niet heeft wat een gedoe zeg!


#36

Lief dat je vriendinnen en moeder je helpen, en goed dat je het hebt gevraagd!

Jeetje, dat is ook wel lang en heftig wat je omschrijft, Nora heeft dat nog nooit zo lang gehad. Ik zou zo snel even geen tip weten over hoe hier mee om te gaan.

Succes!

liefs


#37

Ja … ik weet de oorzaak! Het begon vanmorgen op de terugweg van de winkel vandaag. In de winkel super lief, en met het opruimen van de kar ook. Maar toen moest hij met de auto mee (hij doet niets liever). Wat doet hij nu, hij werkt heel erg tegen, zodat ik hem niet vast krijg. En wil achter het stuur. Nou nooit van zijn leven dat ik met hem op schoot achter het stuur ga rijden hé. Dus hoe hij daarbij komt, geen idee! Dus daar ben ik al half uur bezig geweest, en omdat hij zo driftig is en dan tegenwerkt lukte het mij niet om hem in de stoel te krijgen. Ik weet wel dat mama de baas is, maar opdat moment was is niet sterker dan hem. Heb hem (bij wijze van) de auto uitgesleurd en even goed de waarheid gezegd, maar ook dat mocht weinig helpen. Na een marteling (in mijn ogen) zat meneer vast gegordelt in zijn stoeltje.

Thuis wilde hij wel uit de stoel maar niet uit de auto… wilde de sleutel hebben etc. Dus ik weer laten merken dat IK de baas ben … maar ik drong al niet meer tot hem door. Hij krijst dan heel vreemd (schor) en roept alleen maar mama… dit is ook echt niet te doorbreken.

Hoe ik dit nu weet? Vanavond wilde ik even relax met hem de rommel op ruimen buiten. Samen de container aan de straat zetten etc. Vind hij altijd leuk, maar we kwamen bij de auto en hij begon weer… dus ik korte metten. Hup naar binnen met dat gekrijs, en mama ruimt de boel op. Gelukkig duurde het nu niet lang. Maar ik zag de bui alweer hangen…

Vanmiddag zat ik ook serieus te denken aan een koude douche… (erg he) de sproeier stond aan en ik dacht nog even en ik loop met je onder de sproeier door… toch maar niet gedaan…


#38

Nee Mni-boy is niet erg, kan me voorstellen dat je na anderhalf uur radeloos bent. Wat je eerst zou kunnen proberen als het lang aanhoud is een nat koud washandje.

Het is in pricipe hetzelfde als iemand die compleet hysterisch is, die geven ze een klap in het gezicht maar dat ga je bij je kind niet doen En water is niet erg het moet dan doorbroken worden.
Driftbuien zijn normaal op deze leeftijd maar niet zo lang.

Liefs Michelle

Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Second Birthday tickers


#39

Mijn moeder deed het bij mij wel mini boy. Ik wil niet zeggen dat je het moet doen, maar het was het enige dat hielp.

enne dat van die auto en zo tekeer gaan en wel de rust bij pappa. Kan het zijn dat hij zijn vader te veel mist??? Er gebeurd zoveel in zijn kleine leventje misschien dat ie pappa even nodig heeft. Niet dat jij het niet goed doet hoor, integendeel, maar soms kan de ander op dat moment net even iets meer eh X factor hebben zeg maar.

Groetjes,

Michèle


#40

Papa heeft het nu ook door, zoals ik al zei en kwam vanmiddag heel lief om 14.00 uur thuis. Ik stond te strijken. Hij zei hup jij je bed in… LIEF! Dus ik gelijk gedaan.

Later hebben we er samen nog even over gepraat (waar Jurian niet bij is), en denkt papa dat ik teveel over me heen laat lopen. Maar dat is echt niet zo. Ik kan gewoon niet tot hem doordringen. Ik pak hem beet, ik praat rustig tegen hem, ik negeer hem. En geef hem echt niet zijn zin! Stiekem hoop ik dat hij bij papa ook ooit zo’n bui krijgt … dan weet hij wat ik bedoel.

En het is ook zo hoor … er gebeurd hier veel, ik ben sneller moe/misschien ook wel geïrriteerd, en Jurian zal zijn papa ook zeker missen… We moeten er gewoon even onze weg in vinden momenteel en helemaal als de kleine er straks is.

Koud washandje zal ik onthouden… dat is een goede optie!