Manlief heeft het door … ik trek het niet. Kan al 2 nachten niet slapen van de rugpijn. Tillen doe ik heel minimaal, waarschijnlijk is het een verkeerde houding van mezelf, en de stress en drukte er omheen.
Gelukkig is in huis bijna alles klaar voor de komst van de kleine, en heb ik vandaag wat vriendinnen gebeld die nog even komen helpen poetsen! Lief hé!! De kleine gaat dan naar mijn moeder, die kan nl wel goed voor hem zorgen maar poetsen niet ivm slijtage knieën.
Mamajade: die tips ga ik wel gebruiken. Keer extra eten voor 2 dagen etc. Vorige zwangerschap deed ik dit ook, maar dan om de diepvries vol te hebben liggen met kant en klare maaltijden voor in de kraamtijd.
Vandaag had mijn zoontje weer zo’n bui… afschuwelijk is het. Hij bonkt met hoofd tegen de plavuizen vloer etc. Corrigeren lukt niet, negeren reageert hij ook niet op. Uit eindelijk na 1 1/2 uur kwam hij naar mij toe, en zei mama mag ik eten? (want ik zat te eten omdat ik hem verder wilde proberen te negeren, maar eten met brok in je keel is lastig). Wat doen jullie dan? Ik lees vaak van op zijn kamer/bed … maar ik dit ook gedaan (hij komt nooit uit bed) nu wel en gooide zich zo de trap af (waar ik gelukkig zat). Hij lijkt ook helemaal verblind dan, ogen rollen of staan af wezig … vind het gewoon eng! Ik kon het ook echt niet meer, en heb papa gebeld die was in de buurt dus is 5 minuten geweest (net toen hij weer lief was) maar doet toch goed…!!!


