Wat Joey gisteren toch had… Hij was echt zoooo sjagrijnig, niet normaal meer. Niks was goed, hij duwt alles uit mijn handen en duwt zich ook van mij af. Hij gooit zich steeds keihard naar achteren waarbij hij steeds zijn hoofd stoot, en dus pijn heeft. Dan moet hij heel hard en verdrietig huilen met dikke tranen, maar wil niet getroost worden.
Ik had wat nieuw uitdagend speelgoed van boven gehaald, maar nee hoor, hij smijt alles weg. Ik had boven nog een blokkendoos liggen, en ben samen met hem blokken torens gaan bouwen. Maar telkens als hij de toren wil pakken en hij valt om, dan huilde hij weer dikke tranen!
Voor hij in bad gaat spelen we altijd even op ons bed, en dan heeft hij altijd de grootste lol, hij begint al te lachen als ik richting mijn slaapkamer loop, maar ook dat was gisteren niet leuk, en zelf sin bad was het brullen, wat echt nog nooit eerder gebeurd is.
Hoe zou dat nou komen? Sprong? hij is bijna 10 maanden. Hij eet verder wel goed, alleen met het ochtend slaapje is het bal de laatste dagen. Dan ligt hij andershalf uur in bed, eerst spelen, dan mopperen en dan keihard huilen, en dan haal ik hem maar op, omdat anders de brood en fles tijd al weer voorbij gaan, en ik wil ook niet zijn hele schema in de war hebben. 's middags slaapt hij dan wel 2,5 uur, en vanaf half 5 tot hij in bad gaat is het zeuren en mopperen en huilen als hij zijn zin niet krijgt… Pffff ik word er zelf sjagrijnig van…
Opeens een ander kind:(
Hoi,
Ik ben geen sprongentjes expert. Maar al ik het zo lees is het of inderdaad er komt een sprongentje aan of hij het is begonnen. Of er zit hem iets anders dwars. Als mijn dochter ziek begon te worden was niets goed namelijk en zat haar alles dwars. Zelfs d’r eigen vermaken was dan heel moeilijk.
Ik zou hem even lekker laten aanmodderen. Wel troosten maar als hij dat niet wil dan heel jammer. Ik weet gaat tegen je moeder hard in maar als je zelf niet lekker bent dan vind allerlei peospas ook niet fijn. Althans ik dan. Hij komt vanzelf wel weer naar je toe. Gewoon laten weten dat je er bent voor hem. En zijn ritme aan proberen te houden. En miischien wil ie wel over op een ander schema. Misschien wat later in de ochtend naar bed en dan maar later eten enzv.
groetjes
lon106
Ach, we zijn toch allemaal wel eens een dag een beetje uit ons humeur? Misschien is het vandaag weer beter…

Oke, dus het kan best een sprong zijn? Ik dacht namelijk dat die met 8 maanden was, en die leek hier overgeslagen te zijn…
Nou dan ga ik er maar van uit dat het er een is, want ook vanmorgen is hij al weer sjagrijnig. Ik heb ook wel een beetje het idee dat hij meer wil dan hij kan, of in ieder geval dan hij mag! Nu hij kan kruipen is de box minder leuk, maar mama heeft niet de hele dag tijd om op hem te letten als hij op de grond speelt.
Wel even wennen horo zo, ik heb al zooo lang geen sprong meer meegemaakt hier, en de sprongen die ik heb gezien vielen hard mee… Het gaat inderdaat tegen mijn moeder gevoel in om hem niet te troosten als hij zo verdrietig is, maargoed, hij wil het echt niet, want dan duwd hij zich keihard van mij af. Zucht… het ziet er naar uit dat we gewoon een paar vervelende dagen gaan krijgen
en hij zit volgens boek ook in de ergste week week 44
Dan valt het nog mee alleen tot nu toe (ff afkloppen) mieren met zijn eten maar eet tot nu toe wel alles op
Liefs Michelle
Ik ben zoooooooooooooo blij dat ze hier al 4 en bijna 6 zijn en dat we gewoon kunnen zeggen “Luister eens: je kunt hier beneden gezellig doen en als je per se ongezellig wilt blijven doen, ga je maar boven zitten”. En dan is het sprongetje voorbij!
Groetekes, Sje
Heel leuk hoor Sje, maaaaarrrrr als onze kleintjes zo ver zijn dat een waarschuwing genoeg is, dan zit jij al met een stel pubers, ghehehe
Dan lachen wij Anouk
Al moet ik zeggen dat de puberteit van madelon maar klein jaartje heeft geduurd dus dat viel erg mee en had ze al heel vroeg begonnen met 11.
Zal ook wel een deel met de scheiding te maken gehad hebben maar verder helemaal niets meer
Zou ik dat bij dylano da ndubbel en dwars krijgen???
Liefs Michelle
Pfff ik hoop het niet voor je… al betekdn pubertijd niet per definitie een moeilijke tijd hoor. Ik heb er zelf helemaal geen last van gehad, en mijn broertje en zusje vielen ook wel mee. Ik denk ook dat het er aan ligt hoe je zelf er mee om gaat. Los laten is belangrijk, maar ook moeilijk, waardoor die pubers soms heel lastig kunnen worden met zo’n bezorgde moeder op hun nek Ik ben beniewd wat ik er van maak over een jaartje of 12… Pfff dan ben ik 37, wat klinkt dat nog ver weg!
Ik ben zelf ook niet moeilijk geweest mijn broer wel meer. Ik ga er maar niet aan denken hoe oud ik dan ben bij madelon was ik jong, bij dylano oud
Liefs Michelle
Ach je bent zo oud als je je voelt toch En tegen die tijd heb je misschien wel hulp van een inmiddels hele volwassen dochter! Dat heb ik dan weer niet…





